Benimkide tam garibanlık sayılmazda 8-9 yaşlarındaydım top oynama şeysi bilirsin amk 2 kişi çıkar takımındakileri seçer işte ben orada sonda kaldıydım sonra benim için ben onu almam ben onu almam dediydi iki tarafta o zaman dışlanmayı anladıydım amk sonra yine dışlanmaya devam ettim ya da bana öyle geliyo o olay pgibolojimi gibmişti amk ondan sonra kimseyle doğru düzgün arkadaşlık edemedim kimseye güvenemedim

Ulan yaktım be . Hepiniz pırlanta gibi insanlarsınız

Amk fakirleri ahajah

Beyler bir seferinde babamla mont almaya gitmiştik. Küçük bir dükkana girdik kırmızı bir ceketimsi bişey beğendim denedim falan o çok beğenmiştim böyle babam kaç lira diye sordu satıcı abiye 85 lira dedi. Bende babamın az çok durumunu biliyorum. Bende beğenmemiş taklidi yaptım. Satıcı ağabey duygulandı 60 liradan verdi montu 2 taksit le faizsiz(elden).

11. sınıftayken kızlı erkekli ortam ayarladık pizza yemeye gidecektik annemden para istedim parası yoktu gelemiycem beyler isim çıktı kusura bakmayın falan demiştim sonra bi kız dedi ki para sorunsa pizzayı biz ısmarlarız çok içime dokunmuştu aga

Allaha çok şükür daha yasamadim inşallah kimse de Yaşamaz

Uplama orul orul huur cocu

tek cugu uplayan orul orul huur cocu anasini carkifelek gibi done done gibtimin evladindan

Bi ara eski okul arkadaşlarıyla buluşmuştuk yanımda hiç param yoktu bir cafeye oturduk çay içtik ödemişlerdi hesabı aradan sıvışmıştım sonra lahmacun yemeye gitmiştik ben yemiyecem aç değilim demiştim zorla söylediler hesabı kız ödemişti

herkesin üniforması vardı ilkokulda bir ben mavi önlüklüydüm.

açlıkdan boğazım kokardı

Ilk okul 3 e kadar köydeyim tabi herkes gariban ezilme şey durumu olmuyor neyse 4. Sınıfa şehre taşındık köyden geldim diye şivem vardı hep ezerdi huur çocukları bi gün oturuyorum yine deneme sınavı olucak elimde küçücük bi kurşun kalem var zor tutuyorum okadar küçük siz düşünün kızın biri geldi hiç unutmam kalem veriyimmi dedi var benim dedim ama o küçük dedi tüm sınıf gülmeye başladı bak gene o günler aklıma geldi gene kötü oldum

Babam ilk kez kanser oldu. Ben 4 teyim. Abim 8i bitirmiş. istanbulda yaşıyoruz. Abim liseye gidemedi. Okulu bırakmak zorunda kaldı. Babam çalışamadı. Abim çalışmaya başladı. Biz köye göç getirdik. Abimin okumayıp işe girdiğini ben 5.ci sınıfın sonunda öğrendim. Onu istanbulda okuyo sanıyodum. Babamı daha az görmeye başladım. Saçları dökülmeye başladı. 6 sınıfın ilk döneminde de babamın kanser olduğunu o yüzden köye göç ettiğimizi öğrendim. Doktorla randevusuna bende gitim bigün.
Doktor babam içerdeyken kanser geçmez. Şimdi tedavi ederiz 1 ay 3 ay 1 yıl 5 yıl 10 yıl sonra tekrar eder. Ölüm riski çok. Kendinizi hazırlayın. Ama tıp çok gelişti tedavi edilebilir dedi. 11 yaşındaydım. 11. Sadece 11.

6.cı sınıfın ikinci dönemin başında sınıf öğretmeni yırtık ayakkabılarımı görmüş. Öğle arasında beni ayakkabıcıya zütürdü. Sana bot alalım dedi. Ayağındakiler yırtılmış bak su alıyo hep içine dedi.
Benim ihtiyacım yok Ahmetin ayakkabıları daha eski öğretmenim ona alın dedim.
Çıktım ordan gittim parkın köşesinde akşama kadar ağladım. Ağladım. Ağladıkça dirildim. Ağladıkça dikeldim. ilk o zaman farketmiştim fakirliği çaresizliği.

Edit : fakir ama gururlu lafını iliklerime kadar yaşamıştım
2. Edit : Beyler babam 6.cı kez kanseri atlattı. Abim evlendi fırında çalışıyor. Ben babamın 4.cü kez kanser olduğunda üniyi kazanmıştım gidemedim çalışmaya başladım. Şimdide jandarma özel harekattayım Uzman olarak.

Kızlarla basket maçına gidecektik illa önce yemek yiyelim dediler(kızlardan biri zengin) biz iki erkeğiz bizde kuruş para yok hesabı kız odedi.

Entry'leri görünce insan bi duygulaniyor. Hepiniz adamin diplerisiniz, ben sansli olanlardanim hic oyle yokluk cekmedim

Lisenin bir kısmını izmir'de, Gaziemir'de okumuştum. Bilen bilir Gaziemir güzel bir semt, öyle varoşlar falan olmaz. Ben de babaannemlerin yanında kalıyordum doğduğumdan beri. Anne baba doğumumdan sonra ayrılıyor. Büyükbabamın emekli maaşı vardı. Bana haftada 5 lira verirdi. Sigara 3 liraydı. Bi paket sigara alırdım, 1 hafta yetecek şekilde içerdim. Günde 50 kuruşa da simit alırdım fırından. Tabi cuma günleri boş giderdim, para kalmazdı. Öğlen okulda onu yerdim. Sorun şurda; bunu yapan tek kişi bendim. Herkes 6 liralık ekmek arası sosis yerdi, kola içerdi. Bana acırlardı, ısmarlamak isterlerdi. Ben de gurur yapardım bazen o simiti bile zaten aç değilim diye yemezdim. Bu günümüze şükür...

pembe panter'in balık resmini keserek kızarttığı sahne gözümün önünden hiç gitmez.

Ortaokul zamanları okula 50 kuruş, sanşlıysam 1 TL harçlık ile giderdim, bazen hiç olmaz alamazdım annem ekmek arası yapar çantama koyardı onu yerdim. Allah'a şükür şimdi durumumuz iyi ama anne, baba ayrı çocukluğum bir gibimsonik geçti.

2005 yılları filan ..
Okula beslenme zütürmezdim her zaman ama zütürdüğüm zaman bi tane mandalina bi tanede çörek zütürdüm. Çanta ne yok zaten, poşete sarardım yeter. Okyay tahinden tahinli çörek yapardı annem kuzene sobada bi leğen dolusu. Bi kış ekmek yerine yerdik onu. Beslenmem de ondan ibaret olurdu. Memur çocuklarına çok imrenirdim bazen babaları ne bırakırdı arabaynan. Beslenmeleri neyi hergün farklı çeşit. Vay anasını lan gözümde canlandı sabah sabah ..

11.5 senelik SHÇEK (Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirgeme Kurumu) yurt hayatı yaşadım. Baba yok, anne desen varlığı var kendisi yok.
Bundan daha büyük garibanlık mı var mk.!
Şimdi ise evliyim ve bir kızımla oğlum var. 5.5 ve 7 yaşlarında. Onlara asla yokluğu yaşatmamaya çalışıyorum. Bugün onlara şişme havuz aldım balkon da keyif yapıyorlar.
Baktıkça gözlerim dalıyor içimden keşke çocuk olsaydım diye geçiriyorum.
Gözlerim doldu mk. Gidip bir sigara yakacam lan :(

Şehre yeni taşınmıştık ay sonunu zor getiriyoduk tabi alışık değiliz ya köyde yasiyoduk bi ay sonu ekmek alicak paramız kalmamıştı kimseden istememiştik sadece çorba içmiştik bi kaç gün öyle sürdü Allah'ıma bin şükür ki yokluğu da varlığı da biliyorum