küçükken annem çirkin oğlum diye severdi beni. şimdi düşündüğümü söylemeye korkar oldum. seviyorum ama söyleyemiyorum beyler. reddedilirsem diye değil de arkamdan tipine bakmamış hiç aynada diye konuşulursa diye korkuyorum.

tipimiz yok ama kalbimiz yok mu arkadaş?

@2 şimdi panpa her gün herkes sana her konuşmada tipsiz diyorsa özgüvenin olabilir mi? mağara adamı gibiyim köşeme çekilmekten konuşmayı unuttum. anlayacağın bir tak yok bende. bu saatten sonra da bir şey olmasını beklemiyorum. yüz ifadem öyle bir hâl almış ki ben bile şaşırdım. resmen duygusuz, sert, pgibopat birisi gibi bakıyorum. gülmeyi denedim yakışmıyor bile. kim bakar ki bu surata?