herkes son kopyaladığını buraya yapıştrsın

türkiye kopya cd ile tanıştı;

seneler once idi, türkiye’de dvd denen şey yok, daha doğrusu dünyada yok, vcd var o dönemler. evinde video oynatıcısı olan türlü türluü küçük emrah filmi izleyerek yetişmiş bir nesilin universiteye geçiş dönemi zamanlardan.

türkiye’de üniversiteli bir kesim varki onlar marjinal, en azından alt benlikte yatan amaç ve algılayış o yönde, o kesimki birbirinin tıpatıp aynısı, o kesimki modaya burun kıvıran ama kendi modasal dünyalarından ödün vermeyen. yani öyle bir kesimki aynı tornadan çıkmış, aynı estetik kaygıları taşıyan birbirinin bire bir kopyası olan, ve fakat bu aynılık ve birlik halinde bile tek olduğunu sanan. vakıf üniverstiesinde okuyan prada giyince alt olurken, sırf intiharından önce yamalı bir hırka ile unpluged’a cıkmıs kurt cobain’in modasını takip edebilmek icin annelerinin aldığı hırkaları jilet ile eskiten bir nesil o. ironiler çağı yeni açılmış, yaptıklarını inkar edercesine bu nesil aynı hareket etmelerine rağmen farklı olduklarını düşünüyorlar. milyonlarca aynı tip insan varken bir kaç milyon insan onlar gibi olmadığı için elitist bir sizofreni icerisindeler. marjinal olduklarını sandıkları bir gerçeklikten kopuş onlarınki.

bu bahis konusu kesim günün birinde sıkılır müzikten, konserden, yeni marjinal akımın hedefi sinemadır, o zamana kadar sinemaya gitmemiş bir kesimin hedefi sinefili olmaktır, sonuçta herkes film izler ama farklı olmak demek sinefili demektir. bilmem kaç sinema izleyicinden çok farklı olduğunu düşleyen bilmem kaç milyon sinefil.

bu dönemin çıkış noktası ister marjinal akım olsun ister sözün başındaki kopya cd olsun bir dönem başlamıştır artık türkiye hudutlarında.

kopya cd satıcıları köşe başlarını kapmaya başladığı sıralarda, dönemin üniversitelilerinin sosyalist temalı orjinal menşeyli haykırışları çoktan başlamıştır bile, manifestoları bellidir;

"film orjinal dilde izlenmeli, orjinal cdlerde dublaj var, bunun yanında sinema bileti cok pahalı, sinema salonları kapitalist liberallerin oyuncağı, cözüm kopyacıda... "

bu manifesto eşliğinde büyüyen bir topluluk için ilk tohumlar atıldı. ilk hedef bilindik klagiblerdi, sinema salonlarında titanic oynarken o kesim legends of the fall izliyordu plastik kokulu vcd kapaklarından fırlayan çin işi cdlerden.

zamanla yeni dönem klagibler sonlanmaya başladı, sonuçta film arşivi tükeniyordu, bunun sonucunda bağımsız sinemaya ve kapitalist sinema anlayışına karşı çıkan yönetmen siemasına yöneldi marjinal kesim. ilk once b film piyasası talan edildi ama yetmiyordu, çözüm önce eski dönem klagibler sonra da anarşizmdi. fight club’ı sinemada izleyen kesim artık genele karşı gelen yapılarını destekleyen filmler istiyordu. işte bu akımın sonucu stanley kubric güneş gibi doğdu, artık marjinaller a clockwork orange’ ı izleyip hem ne kadar marjinal olduklarını anlıyorlar hem de ne kadar elitisit olduklarını düşünüyorlardı. titanic’te oynayan leonardo di caprio’ yu izlemek icin sinemaya 15 kez giden genç kızlar var ise, saçlarını yeşile boyamış küpeli, yırtık hırkalı, eskimiş kotlu bir kesim daha vardı,tek farkı ikinci kesimin kendisini ilk kesimden daha üstte görmesiydi...

edit: o kesim daha sonra ekşi sözlük ile tanıştı, o kesim içinde bi paragraf açmak lazım belkide...