Kardeş allah için gibtir git

türkiye-sırbistan, basketbol dünya şampiyonası 2010 yarı finali. herkes bilir ve hatırlar bu maçı herhalde. kerem tunçerinin son turnikesiyle öne geçişimiz ve semih erdenin son saniye bloğu, amerikanın karşısına finale çıkışımız kolay kolay unutulmaz, efsanevi bir maçtı

hikayenin çıkış noktası bugün işte. bu maçı ilkokulu okuduğum semtteki kafelerden birinde 8.sınıftan mezun olduğum arkadaşlarımla izliyorduk. esas kız ile de orada tanıştık ilk. basket maçı olduğu için tabi kimse hayvan gibi bağırarak izlemiyordu fakat son çeyrek hele son 3-5 dk tansiyon arttı tabi.

maç boyunca kıza bakmıştım nerdeyse. o güne kadar bana bu kadar farklı ve orijinal gelen bi kız olmamıştı. orijinal derken ne demek istediğimi biraz açayım; şimdi 6-7-8. sınıflar başkadır ve okuldaki ilk 5 sınıfla aralarında dağlar kadar fark vardır. 6ya geçince birden kendinizi büyümüş sanarsınız ve zütünüz kalkar. hele 8de bu züt tavan yapar. bilmiyorum yeni eğitim sistemi 4+4+4te nasıl oluyor dediğim olay 5e geçince oluyor heralde

6,7 ve 8. sınıflarda sürekli arkadaşlarım birbirleriyle 'çıkıyor' ve ayrılıyorlardı. dıbına koyayım bana o kadar saçma geliyordu ki... işte züt kalkması derken bundan bahsediyorum. sevgilisi olan erkek bizi satar, maçlara gelmez, yanımıza gelmez, ayrılınca dibimizde biterdi. sevgilisi olan kız messengerda yardırır, kafamızı giber, bebeliğine bakmadan süslenip püslenip okula gelir havalara girerdi.

heheh messenger dedim yine gitti kafa, okuldan eve gittiğimde msn i açar kimler online diye bakardım ilk işim oydu her zaman... sonra da açar metin2 kasardım biri bişey yazınca metini alta atar msne dalardım az küfür yemedim oyunda hey gidi günler ne kadar masummuşuz amk

sınıflara geçtik, herkes arkalara abandı tabi. ben de cool görünme çabasındayım fazla hareket etmemeye çalışıyorum hiç tenezzül etmeden en öne değil de bir arkasına oturdum. cam kenarındaki bitişik iki sıraydı burası, ben koridor tarafına oturdum ki yanıma alelade biri gelip oturamasın, ya güzel bir kız ya da kerem gelsin diye

ve kapıdan girene kitlendim, o neydi öyle... allahım neler yaratıyorsun d..iyemedim heyecanlanmayın lan. gelen keremdi. sevindim yine de

ilk ders ingilizceydi.. sınıfa 60-65 yaşlarında bir kadın geldi boy 1.40 falandı, lise1 çocuğu olan bizden çok kısaydı. sınıfa girdi ve karı bizimle taşşak geçmeye başladı, ağzından türkçe kelime çıkmıyor. ingilizceyi de prof konuşuyordu amk. 5dk civarı aralıksız konuştu ve ilk türkçe cümleyi söyledi: evet siz neler düşünüyorsunuz bunun hakkında... ulan daha yeni başlamışız okula, ne yapıyorsun sen ya... bu kadından daha çok çekecektik. bize zorla ingilizce şarkı söyletmeler. eğitim cdlerindeki maymun ve sincapların hareketlerini ayağa kaldırıp yaptırmalar vs.

ben 1. sınıfan 5. sınıfa kadar didem ile oturur didem ile kalkardım. sürekli sıra arkadaşı, yol arkadaşı olduk ve içten içe ilerde onunla kuracağım tatlı güzel yuvayı ve çocuklarımı düşünürdüm. çocukluk işte amk. sonra bu didem ortaokula geçince okuldan ayrılmış meğer. 6. sınıfın ilk günü gittiğimde herkes orda bi didem yoktu. çok üzüldüm kahroldum... o yıllar küresel ısınma furyası vardı, okulun ilk haftası her ders her dakika küresel ısınma sunumları izlemiştik ve ben normal dersler başlayana kadar sürekli didemi düşündüm. dersler başlayınca düzeldim çünkü ben sınıfın medar-ı iftiharı, akıllı çocuğuydum. bilgi yarışmalarında sınıfıma liderlik ederdim. sınavlarda kopya sisteminin merkezindeki elemandım. her neyse çok uzattım amk. söylemek istediğim şey şu ki; biri ne zaman küresel ısınma dese benim aklıma didem gelir

beyler şunu açıklığa kavuşturalım züt kalkması falan yok. zaten neden olsun ki, yazıları 0,1 en fazla 2 kişi şukuluyor kimse yorum yazmıyor. gibine takan oldugunu düşünmüyorum ama yine de yazıyorum

ikincisi ben yıllardır sözlüğü misafir olarak takip ettim entry yazma gibi bi alışkanlığım yok eskiden girer sol taşaktaki 2-3 başlığı yeni sekmelerde açar seri seri okur, güler ve gibtirip giderdim. şimdi saatlerce hikaye anlatıyoruz yine de yaranamıyoruz

üstelik hikaye hemen biter çabuk biter şu gün biter sözü de vermedim. sadece hikayeyi yarıda bırakmam raad olun dedim. bu hikayeyi 2-3 günde anca bitiririm. bu gece yazacaklarım esas kısım, devamı sizin için daha eğlenceli ama

son olarak küfürler için teşekkür ederim. hislerimiz karşılıklı.

izleyeceğini sandığım 12ler falan da girdi kavgaya. amk herkes önüne çıkana vuruyordu, dehşetengiz bi mücadele oluyordu. hani derler ya 'sanayiden ustaları kamyona koydum bekliyorum adres ver' o kamyondaki ustalar gelse bu kalabalık onları bile giberdi.
bi zaman sonra acı size koymuyor, sonra daacıdan zevk almaya başlıyorsunuz. işte o eşiği geçmek önemli, onu geçerseniz milletin anasını ağlatabilirsiniz
bahadır adlı huur dölü zaten pert olmuştu, bir insanevladına daha fazla vurmayı artık midem kaldırmıyordu.

beyler haxball diye bir oyun var bilenler bilir. o oyunun ilk zamanlarında oyundan çıkanın leşi sahada kalırdı. sonradan düzeltildi bu durum. aynı öyleydi amk hatırlar hatırlar gülerim. işi biten yerde ölü gibi yatıyor, kalanlara yöneliyordu ayakta kalanlar

ben böyle bi kavgaya daha katılmadım hala amk...

ingilizce dersi 2 ders sürmüştü, sonraki 2 ders de fransızcaydı. amk öğle arasına kadar normal bir diyalog yaşanmadı sınıfta. buraları geçeyim, öğle arası çok güzel geçti, kerem ile takıldık sohbet muhabbet falan bizim okulun güzel de bahçesi vardır. gördüğümüz kadarıyla derslerden bağımsız olarak okul şahaneydi, kızlar level atlamıştı fakat lise lise dedikleri yer daha fazlası olmalıydı

o gün öyle gibindirik geçti, sınıfta iyi çocuklar vardı ilk günden erkekler olarak organize olup toplu dolaşmaya başladık. sınıf başkanımızı seçtik bu çocukla sonradan baya samimi olacaktım ismi de münir olsun

ilk günler böyle geçti, artık dersimize girmeyen hoca kalmadığına göre kırtasiye malzemeleri alma vaktimiz gelmişti. metro markete gidip tüm araç gereçleri toplarken telefonum çaldı, arayan keremdi. 96lılar bi hatırlasın liseye geçtiğimiz sene büyük muallaklik olmuştu, ek yerleştirmenin de ek yerleştirmesi yapılmıştı ve çok düşük puanlılar bile iyi anadolu liselerine kapak atabildiler. işte kerem de bu yolla okulu değiştirmiş onun için aramış beni huur çocuğu. huur çocuğu çünkü habersiz sessiz sedasız gitti amk. hayır gittiği okul kalite olarak bizimkinin altında fakat yeri sebebiyle gitmişmiş. kereme sövdükten sonra eve döndüm ve o günden sonra bir daha hatırlamayacaktım bile onu...

• **

biz sınıfın erkekleri olarak bazı teneffüsler basket oynar, bazı teneffüsler topluca bahçede goygoy yapar, öğle araları bazen okuldan kaçıp yarım saat pes ataraktan günleri geçiriyorduk. ilk sınav haftası geldi, hayatımda almadığım kadar düşük notlar aldım falan liseye alışıyorduk işte.. eskiden sınıfının medar-ı iftiharı olan bu çocuk nasıl en zayıf halkalardan biri haline geldi diye sorular soruluyordu sürekli

bunca gibik lise adekdotlarımı dinlediniz. şimdi beklediğiniz an geldi. o sırbistan maçındaki kızla aynı okula düşmüşüz beyler. ve ben bunu aylar sonra farketmiştim.

(internette bi gibiklik var ama anlamadım, şimdi çıkıyorum gece sahura kadar anlatırım gerekirse. en azından hikayeye başlamış olayım da gece gaza geleyim zaman geçsin diye gündüzden başladım. haydi allaha emanet panpalar)

Hikayeyi bulmak için yazıyorum.

Meltemden daha Nazlı çıktın pwzevenk

devam reis

elemanlar üzerime doğru hınçla saldırmaya çalışıyor bizimkiler de onları itiyordu. bu selenime sarılan bin yavaş yavaş kendine geldi ve bana baktı. bir şey demesine müsade vermeden

- bunun sebebini gayet iyi biliyosun. bi daha olursa allahını giberim

dedim beyler. bu nasıl bi küfürdü amk? ama ağzımdan çıktı işte. çıktım sınıftan ve kendi sınıfımın önüne bıraktığım çantamı da alıp girdim içeri.

koydum çantamı sınıftaki tek boş sıraya, yanımdaki isim selenden başkası değildi. ama o an dışardaydı

Burda da Melis bi binlik yapar zütüne köyüm

beyler kimse okumuyor mu? ya da kötü mü gidiyor bi ses verin

9. ve 10. sınıf nispeten sıkıcı gelebilir esas kısım 11in sonları ve 12. sınıf. olabildiğince hızlı gelicem oralara hadi bakalım

birkaç dakika önce hayatımın en mutlu anlarını yaşıyordum, hande bölmüştü. yetmezmiş gibi derdini kusmak için yanına çağırmış emirler yağdırıyordu. zütümü başımı topla diyordu. hay senin zütünü başını... gel de gibme kendini ya

bu başladı içmeye. birşeyler anlatıyor ama dinlemiyorum. aslında dinlemek isterdim çünkü ondan kurtuluş yoktu. ama odaklanamıyordum.
çok hızlı konuşuyor arada ölümüne sövüyordu. ben de ona sövüyordum içimden. hadi yiğit konuş be falan diyordu ama ben tek kelime etmiyordum

liseden ilkokula kaydığımın farkındayım fakat engel olamıyorum panpalar kusura bakmayın. kafedeki o 'orijinal' kızı anlatmak istedim sadece, bana neden orijinal geldiğini... kız sanki aynı ben, kimseye eyvallahı olmayan, zamane gibik aşk(!)ları ile yozlaşmamış gibiydi. zaten öyleydi de. ilk bakışta hissettim bunu ve o güne kadar yapmadığım veya yapamadığım bir şeyi yaptım demek isterdim, onun numarasını, ismini filan öğrendim demek isterdim ama yapamadım. zaten dıbına koduğumun maçının sonunda herkes zafer sarhoşu oldu ve dağıldık. o karambolde kız kayboldu... inanın ki o gün galibiyete en az sevinen türk bendim

beyler okumak istemeyenler boş beleş laf atmasın amk lütfen, hikaye sarıyorsa kendinizi gösterin ama

ha sarmazsa da belirtin ayrıntı vermeden seri seri sonunu getiririm yarı yolda bırakmam rahat olun

ne zaman biteceği konusunda bi fikrim yok ama muallakta kalmaz çünkü bu olaylardan tamamen arınmış vaziyetteyim

şu isimlendirme olayını hallettikten sonra başlarım hakkaten zormuş amk neyse hallederiz

bu arada şunu belirteyim aylardan mayıs olmuştu. dönem arasında bir tak olmadığı için belirtmedim, sadece kayda değer şeyleri yazmaya çalışıyorum

o sezon galatasaray kötüydü, hem de çok. ligi orta sıralarda bitirdik ve gelecek sezon için fatih hoca ismi gündemdeydi. açıkçası güzel günler ufukta görülüyordu ve selenle çok mutluyduk

o cuma gününe dönelim, burger kinge gidip sevgi yolunda dolaşmıştık biraz, ben buna bir bileklik almıştım. resmen sevgili gibiydik lan ama ikimiz de farkında değildik. belki o farkındaydı ben aptaldım, veya gavattım ne derseniz diyin. selenle vakit geçirmek kadar hoşuma giden bir şey yoktu, olamazdı

saçlarını kokluyor, boynunu, ensesini, çenesini, kulak memesini, kollarını, sırtını her yerini öpüyordum. meme uçlarını öpüyordum, ellerimle sürekli onları hissediyordum. handeyi tam anlamıyla hissediyordum. diz kapaklarım onun diz kapaklarının arka kısmına temas ediyordu. çavuş ise boxer+pantolon+külotu yırtıp golle tanışmak istiyordu. ah çavuşum damarlı çavuşum ne geldiyse başıma senin yüzünden geldi...
handeyi duvarla arama alıp yapmam gereken herşeyi yapmıştım. beyler artık kafamda meltem falan yoktu. öyle pis bir andı ki, bile bile lades...
onu kendime çevirdim. bacaklarından tuttum, bacaklarını belime sardı. odaya doğru gidiyorduk. giderken öpüşmeye devam ediyorduk. o birkaç metre yolda binlerce kez öptük birbirimizi.

durum değerlendirmesi yaptım; melis 10.sınıfın tamdıbını yalnız geçirmişti, hala o orijinal kızdı benim gözümde. bense selenle gayet mutluyken şerefsizce terk edilmiştim, bir yanım gururuma yediremiyordu hala ama onu unutmam pek kolay olmuştu. ben yine her meltemi görüşümde bi garip oluyordum, belki de unutmama sebep olan şey meltemdi. onun hayali bile beni mutlu ediyordu. o yalnızdı, ben yalnızdım. güzel şeyler olabilirdi

yalnız mutlu olmayı çok denedim ama olmuyordu beyler. başarabilsem zaten kimseye ihtiyaç duymazdım. hayatımda selenin yokluğu kendini çok belli ediyordu zaman açısından, bir sürü boş vaktim vardı. deli gibi ders çalışıyordum, bilgisayar oyunları oynuyordum ama hiçbiri yetmiyordu işte. ve meltemin varlığı beni sürekli 'hadi olm, hadi olm' şeklinde gaza getiriyordu