beyler bu sıcakta devam ediyorum bakın sırf yan çizmemek için. 10dkya gelicem yazan elime...

• **

şimdi ilk dönem her şey normal gitti, tekdüze. selen ile baya baya birbirimizi kanıksamıştık. ama meltemi her gördüğümde içim cız etmeye devam ediyordu. yarıyıl tatiline kadar böyle devam etti.

tatilin ikinci haftasonuydu beyler. seleni 7-8 gündür görmemiştim ve çok özlemiştim. ama evden çıkasım da yoktu. selene mesaj attım ve buluşalım dedim. tamam hazırlanıyorum dedi, evlerimiz yakındı yürüyerek 30 dk. o sürede anca hazırlanıyordu zaten ben de çoğu zaman minibüsle değil de yürüyerek giderdim yanına. 1tl 1tldir

At kafası devam etsene

varışıma yakın aradım, aşağıya indi. çok güzeldi yine her zamanki gibi. öyle ki onunla yan yana yürüdüğüm için kendimle gurur duyardım çoğu zaman

her zamanki gibi klagib sarıldık bi ilk. sonra el ele yürüdük onların sokaktan çıktık yürümeye devam ettik.

-ne yapıcaz?
+hiç bi şey yapasım yok sadece sana sarılmak için geldim

bu diyalogdan sonra dedim 'gel bize gidelim' hiç itiraz etmeden 'olur' dedi. ilk defa sormuştum bunu, ilk defa gelecekti evimize. hep onun evinde ders çalışırdık fakat ailesi evde olurdu, sıcak bi ortam olmadı anlayacağınız

bu sefer minibüse bindik çünkü bir an önce eve gitmek istiyordum. bu arada evde kimse yoktu, bu zor denk gelen bi durumdu ama benim kötü bi niyetim yoktu kesinlikle. kızı eve atıp gibme hayali kurmuyordum, hazır ev boş, rahat rahat takılırız başbaşa diye düşünmüştüm.

eve gittik yalnız olduğumuzu öğrenince sevindi bu. ben de o sevinince sevindim

-iki saat vaktimiz var dersaneye gidicem sonra
+ne dersanesi ya oldu mu bu şimdi, diyerek belinden kavrayıp kanepeye oturttum.

ve başladım öpmeye, sarılmaya, onun kokusunu içime çekmeye. o da karşılık veriyordu. sonra bir an boşlukta kaldık, dudaklar arası 1cm vardı veya yoktu. zaman akmıyordu sanki. o güne kadar hiç öpüşmemiştik dudaktan. ve ben artık bu aşamayı da geçmemiz gerektiğini düşünerek yapıştım dudaklarına

ilk defa öpüşüyordum beyler, çok güzel bi duyguydu. galiba 10sn falan sürdü dudaklarımız ayrılınca gözlerimiz öpüşmeye başlamıştı. selen utandı ve başını göğsüme koydu. ben de o şekilde ona sarıldım ve huzurlu bi uyku çektik orada

Seni çılgın sey

uyandık ve geç kaldığını söyleyerek dersaneye gitti. bırakayım, seninle geleyim tekliflerimi reddetti. son kez öptüm sarıldım ona. en son da dudağına bi öpücük kondurdum, mutluydu o da. tatil boyu bi daha görüşmedik. son haftasonu birbirimizi ne kadar özlediğimize dair mesajlar attık ve ikinci dönem başladı.
pazartesi günü, okula gidiyorum. bu sefer selen ile bize özel noktada buluşmayacaktık planlamamıştık. zaten geç de uyanmıştım direkt okula gittim. ben okula doğru yürürken öğrencilerin içeri doğru girdiklerini gördüm ve 'ulan ilk günden azar yicez' diye düşündüm. adımlarım yavaşlamıştı, bir ara durdum istemsizce. gözlerim bir şeyler görüyordu ama bakmak istemiyordum. o bize özel dediğim noktada selene sarılmış bir dallamayı görüyordum

beyler durdum, yerimde kaldım, dondum. ya gibeyim bu neydi böyle. selenime sarılıyordu huur çocuğunun biri. selenim de karşı koymuyordu. müthiş bir acıyla kendime geldim.
bunları görmeden az önce saatimi diğer koluma takma maksatlı çıkarmıştım. bu manzara karşısında öyle bir sıkmıştım ki yumruklarımı; saatin camı kırılmıştı. saatin camı nasıl kırılırdı amk, nasıl bi sinirle nasıl bi güç uyguladıysam... ellerim ve saat kan içinde kalmıştı. ben elime bakarken bunlar okula doğru harekete geçmişti. bu çocuğu tanıyordum 11lerin diğer şubesinden biriydi.

okula girdiler, bahçede kimse kalmamıştı artık. bense hareket etmemiştim yerimden. sadece gözlemliyordum. okulun yakınındaki parka gittim, banklardan birine oturdum. kimse yoktu, tam bi ölüm sessizliği... o kadar çok şey geçiyordu ki kafamdan, hiç birine odaklanamıyordum.
şimdi bi durum analizi yapmak lazımdı: benim bi sevgilim var, seviyoruz birbirimizi. hatta geçen hafta öpüşmüşüz, koyun koyuna uyumuşuz, mutluyuz çok. sonra okul girişinde lavuğun biriyle sarılırken görüyorum. yanlış mı gördüm acaba? o değil miydi? hayır ben seleni nasıl yanlış görebilirim ki? üstelik tam da bizim koordinatımızdalardı. her şey doğruydu peki ne yapmam lazımdı?

selene belli etmese miydim? ya da direkt ona mı sorsaydım? çocuğa ne yapacaktım? bizimkilerle beraber sınıflarına gidip mi dövecektik, yoksa çıkışta mı? hiçbir şey bilmiyordum. bu işin raconu falan vardır elbet de ben bilmiyordum. o güne kadar hiç kavgaya karışmamıştım lisede. ilkokulda çıkışlarda hep 1vs1 kapışırdık ama lisede mülayim bir muallakye evrilmiştim adeta kavga etmeyi unutmuş, aşk böcüğü olmuştum

belli etmemeye karar verdim. mesaj attım bugun okula gelmiycem çıkışta görüşelim diye. o da tamam dedi. çıkışta bizim eve gelmesini elimi kestiğimi ve evde kimsenin olmadığını söyledim. o da hemen geliyorum dedi dediği gibi hemen geldi. kapı çaldı açtım içeri girdi. dudaklara yapıştım. bi güzel gibtim.

ilk dersin bitimine yakın okula girdim, direkt tuvalete gidip ellerimi yıkadım, saati çantama attım. çantamı da bizim sınıfın önüne attım.
teneffüse 2-3dk kalmıştı. o muallaknin sınıfının önünde bekliyordum. onların sınıfı bizimkinin hemen çaprazındaydı. zil çaldı, hocaları sınıftan çıktı. millet bir bir dökülmeye başladı. bekledim bekledim çıkmıyor bu puşt. arkamdan da bizimkiler sesleniyor duyuyorum fakat giblemiyorum. bunların sınıfına girdim son çare. en arkada oturuyor, yanında da biri oturuyor önlerinde iddaa bülteni.
bakışlarıma sıkışmıştı resmen, ona doğru yürüdüğümü anlayıp ayağa kalktı.

beyler o an ne yapardınız bilmiyorum ama ben tek kelime etmedim. var gücümle sağ yumruğumu savurdum bir de sağlam oturdu ki sormayın. kulağına öyle bir darbe aldı ki şaftı kaydı, kalorifer peteğine doğru devrildi. yanındaki arkadaşı ve sınıftaki diğer elemanlar üstüme doğru geliyordu galiba dayak yiyecektim. derken bana seslenen yoldaşlarım benle beraber içeri girmiş ve beni çekip çıkardılar.

elemanlar üzerime doğru hınçla saldırmaya çalışıyor bizimkiler de onları itiyordu. bu selenime sarılan bin yavaş yavaş kendine geldi ve bana baktı. bir şey demesine müsade vermeden

- bunun sebebini gayet iyi biliyosun. bi daha olursa allahını giberim

dedim beyler. bu nasıl bi küfürdü amk? ama ağzımdan çıktı işte. çıktım sınıftan ve kendi sınıfımın önüne bıraktığım çantamı da alıp girdim içeri.

koydum çantamı sınıftaki tek boş sıraya, yanımdaki isim selenden başkası değildi. ama o an dışardaydı

bizimkiler 'olum manyak mısın niye vurdun, noldu bişey mi oldu' gibi sorular soruyor bense cevap vermiyordum. ders başladı, selen de geldi yanıma oturdu. hiç konuşmadı beyler. yüzüme bile bakmadı. çocuğa vurduğumu öğrenmişti büyük ihtimalle. ulan senin sevgilin benim, senin yüzünden ona vurdum, bi açıklama yap bari dimi. niye sarıldın ona? niye benle konuşmuyorsun şu an? noldu birdenbire amk

beyler o gün öyle bitti, anlamadım nasıl bittiğini. selen ile aramızda tek kelime konuşulmadı. çıkıyorduk okuldan, bu evveliyatını gibtiğimin sınıfının tüm erkekleri çıkış kapısında dizilmişler. baktım bizimkiler de benim arkamda. lan dedim yarın okula gelecek hal bırakmayacağım sizde

Devam kerhanacı

beyler anlatmadım çünkü gerek yoktu, biz B şubesiydik o binler C. ve aramızda resmen bi düşmanlık vardı. her basketbol, futbol müsabakasında muhakkak tansiyon yükselir itişmeler olurdu. taraflar birbirini gibmek istiyordu hep ama bi kıvılcım lazımdı sıcak savaşın başlaması için. o kıvılcım da benden gelmişti işte

bizimkiler aralarında konuşuyordu :
'olum yerde birini görürseniz direkt kafasına vurun, basın.'
'beyler analarını gibelim bu kadar net'

resmen savaşa gidiyorduk

bizim sınıfın reisi olarak musti, onlardan da mücahit diye bi eleman konuştular. ve topluca yürümeye başladık muharebe yerine. yürüdük yürüdük resmen ordu gibiydik diğer sınıflardan hatta 12lerden bile adamlar geliyordu. bilmiyordum herkes kavga etmeye gelmiyordu galiba izleyeceklerdi
ve geldik beyler, geldiğimizi nasıl mı anladım? çıkmaz sokaktı burası. gidecek yer yoktu. müco bini:
-gel bakalım bahadır diyerek selenime sarılan bini çağırdı, konuşun anlaşın bakalım dedi
içimden '1000 kişi geldik amk ne konuşması' dedim tabi.

hayatımda böyle bir ortamda bulunmamıştım beyler. bu da yetmezmiş gibi kilit isim bendim. ordaki herkes gözümüzün içine bakıyordu. bahadır bini yaklaştı ve dedim ki:
-selene sarıldın, yumruğu yedin. şimdi de sağlam dayak yiyeceksin. ya mantıklı bi sebep söyle belki uzaktan akrabasınızdır veya şimdi ilk yumruğu sen at
+selen seni sevmiyor amk evladı, ayrılmak için fırsat kolluyor

şartel atar ve kapışma başlar burda

izleyeceğini sandığım 12ler falan da girdi kavgaya. amk herkes önüne çıkana vuruyordu, dehşetengiz bi mücadele oluyordu. hani derler ya 'sanayiden ustaları kamyona koydum bekliyorum adres ver' o kamyondaki ustalar gelse bu kalabalık onları bile giberdi.
bi zaman sonra acı size koymuyor, sonra daacıdan zevk almaya başlıyorsunuz. işte o eşiği geçmek önemli, onu geçerseniz milletin anasını ağlatabilirsiniz
bahadır adlı huur dölü zaten pert olmuştu, bir insanevladına daha fazla vurmayı artık midem kaldırmıyordu.

beyler haxball diye bir oyun var bilenler bilir. o oyunun ilk zamanlarında oyundan çıkanın leşi sahada kalırdı. sonradan düzeltildi bu durum. aynı öyleydi amk hatırlar hatırlar gülerim. işi biten yerde ölü gibi yatıyor, kalanlara yöneliyordu ayakta kalanlar

ben böyle bi kavgaya daha katılmadım hala amk...