bir zaman sonra takım içi iletişim koptu. hatta takım olgusu koptu. kimse pas istemiyor, sorumluluk almıyor, savunmuyordu bile. perdeleme falan hak getire... bulabildiğimiz kadarıyla dış atış kullanıyorduk aksi takdirde her penetrenin sonucu aşikardı: blok veya top kaybı

bu şekilde devam ederken bir anda nedendir bilmem musti gaza geldi ve deli gibi saldırmaya başladı. mustiyi çırpınırken gören ben de destek çıktım. bir hücum vardı ki izleyenlerin gözünü dolduracak cinsten. iki cengaver omuz omuza top kaybına anında top çalmayla cevap veriyor, adeta 300 spartalının dar koridor taktiği ile potaya yaklaşıyorduk. derken kendimi yerde buldum

kalktığımda ise Meltem'i gördüm. evet Meltem tahmin edebileceğiniz üzre bahsettiğim orijinal kızdı. sırbistan maçında gördüğüm ve izini kaybettiğim kız. onu görmemle mideme kelebeklerin yerleşmesi ve o kelebeklerin hunharca katledilmesi arasında saliseler vardı çünkü Meltem'in elini tutan biri vardı...

rez yaşıtım olduğun için bin seri devam et hadi

beyler maçın devdıbını hatırlamıyorum zaten gerek de yok. skoru söyleyeyim 65-8. gibimde mi? hayır

soyunma odasında herkes bişey konuşuyor ben susuyordum, derse geçtik ben hala susuyorum. eve gittim yine... o günler öyle sessiz geçti çünkü hayal kırıklığına uğramıştım. bu depresif halim Meltemi tekrar görünceye kadar sürecekti

Rezz daha seri panpa

riyad mahREZ

seri, rez

Seri abi lutfen bekliyoruz amk super anlatiyon hadi yaz

gecikme için özür dilerim geldim tekrar. cidden geçerli sebebim vardı boşa bırakıp gitmedim. haydi devam

şimdi bu Meltemi arada sırada bahçede görüyordum, bazen de sınıfına gidiyordum onu gözlemek için çeşitli bahanelerle. sevgilisi 10.sınıflardan biriydi ve hakkını yemeyeyim yakışıklı sporcu bi çocuktu. yapacak bir şeyim yoktu, acımı içimde yaşadım kimseye söylemedim nasıl söyleyeyim? arkadaşlarım hunharca karı kız keserken ben oralı olmuyordum olamıyordum

Meltem ile herhangi bi münasebetimin olmadığı günlerde biraz sınıftaki diğer elemanlardan falan bahsedeyim

yanımdaki keremin gidişi ile okula aynı ek yerleştirme ile gelen selen yanıma oturmuştu. önümüzde ise umut-ekrem ikilisi vardı ki bunların ilkokul geçmişi de vardı birbirlerini tamamlıyorlardı derslerde sohbetin dıbına koyarlardı. ben-selen-ekrem-umut dörtlüsü çok eğlenerek devam ediyorduk bu da meltemi unutmama yardımcı oluyordu

selene ayrı parantez açmak yetmez ayrı paragraf yazalım şimdilik. bu kızla yaşadıklarımız destanları hak eder de neyse... öndeki ikiliyle oluşan dörtlü haricinde selenle özel muhabbetimiz de efsaneviydi. selenin sevgilisi vardı o sıralar. bana sürekli onu anlatır, derslerde onunla mesajlaşır bana da gösterirdi. hatta bazı mesajları ben atardım

şimdi daha iyi anlıyorum bu selen ağır kezbandı. her hareketi ve konuşması, tavırları 100% yerli malı hasoların hasosu bir kezbandı. ama o zamanlar umrumda değildi seviyordum bu kızı. sevmek derken ne tür bir sevgi olduğunu tam olarak anlayamıyordum ama hoşuma gidiyordu

onunla futbol muhabbetinden tutun moda haftalarına, gibik dizilere kadar konuşurduk. her yaptığım espriye gülerdi ben de aynı şekilde onunkilere. okul bitip eve döndüğümüzde de sürekli bununla mesajlaşırdık. hayatımda ilk sms paketimi onun için yapmıştım. sevgilisinden çok benimle mesajlaştığından emindim

selen beni iyi oyalıyor, okuldaki diğer panpalarımla da aynı şekilde samimi devam ediyorduk herşey çok iyi gidiyordu. içimdeki meltem sızısı hariç. fakat bir gün müthiş bir şans ayağıma kadar gelmişti.

kimya hocası bir gün sınıfa geldi ve herkese birer yaprak test verdi. ve herkese 9.sınıfların rastgele şubelerinden birer isim. bunu tüm okula yaptırırmış maksat öğrenciler kaynaşsın, beraber soru çözsün.

kafamda yanan ampül beynimi yakmaya başlamıştı ki harekete geçtim, herkesi yokladım ve meltem ismi bizim sınıftaydı amk. işte istediğim buydu. merve isimli bir kızdaydı ve gibko bir bahaneyle değiştim bana çıkan isimle onunkini.

o günlerde herkes harekete geçti ve sorular beraberce çözülmeye başlandı. bense ne yapacağımı bilmiyordum. tamam meltemin telif hakkı bende fakat fazla heyecanlıydım. aklımda bu işi ertesi gün yapmak vardı bu sayede hem heyecanım azalmış olacaktı hem de ertesi gün daha bakımlı ve etkileyici olabilirdim. ama bu düşüncemi hayata geçirmedim çünkü soru çözümünü iki güne yayma şansım vardı. böylesi daha iyi diyerekten gittim bunun sınıfına

öğle arasıydı. sınıfta meltem ve onun hiç değişmeyen 3 kızdan oluşan tayfası haricinde pek kimse yoktu. içeri girdiğimde meltem yemek yiyor diğerleri de tahtaya şekiller çizip gülüşüyorlardı. ben girince meltemin oturuşu falan değişti. beyler hissediyordum işte boş değildi lan. boş bir his değildi bu. taa sırbistan maçında da duymuştum bu hissi

Rezz
Seri

etrafa 1-2 sn baktıktan sonra gözlerimi bir an olsun ondan ayırmamıştım. üzerine doğru gidiyordum ama öyle bir heyecanlıydım ki...

-meltem sen misin?
+evet
-ha şey meraba, soru çözmemiz lazım biliyorsun. vaktin var mı?
+tabii otur

oturdum tabi lan niye oturmayayım?! bir de yemeğinden ikram etmez mi? allahım o kadar mutluydum ki. o kadar masum bi mutluluktu ki...

yok sağol yeni yedim falan diyip geçiştirdim tabi, kızın yemeğine sulanacak halim yoktu. madem öyle sonra devam ederim diyip paketin içine koyup sıranın altına koydu. sonra geleyim ya ye sen desem de bırakmadı

ve soruları çözmeye başladık. seslice okuyor, çözümünü anlatıyor ben sadece dinliyordum. kağıda hiç bakmadım sadece ona bakıyordum. ama hayran hayran bakıyordum. kız anlamıştı tabii ki ve o da biraz işve yapıyor gibime geldi. ama sevgilisi vardı ve ben ateşle oynuyordum. bir yandan da 'lan hem sevgilin var hem tavırlara bak' demekten kendimi alamıyordum fakat bana neydi amk. belki de ben abartıyordum

Rez panpa bu meltem sana verecek hissediyorum

meltemde huur çıktı

önlü arkalı 2 sayfa soru, ön sayfa bitti ve ben bu rüyaya yarın da devam etmek istiyordum. sonra devam edelim falan diyerek çıktım sınıftan ama normal bir çıkış değildi bu. alelacele olmuştu. işte insan aşık olunca böyle garip hareketler ani çıkışlar yapıyordu

o gün ertesi günün hayalini kurarak geçti. ertesi gün bugünkü gibi olmamalıydı, daha fazla iletişime geçmem lazımdı

tüm gün, tüm akşam, tüm gece olası diyalogları kafamda yaşadım. hani teknik direktörler, koçlar hep düşünür, ulan erken gol yersek nolur, şöyle olursa nolur böyle gelirse nolur filan... ben de aynı öyle tüm senaryoları oynamıştım kafamda

o akşam bırak selenle mesajlaşmayı, telefona bakmamıştım bile

ertesi gün kendimce en iyi halimle okula gittim. içten içe sevinçliydim meltemle muhatap olabilmek bile çok güzeldi çünkü. ama stres de vardı

yine öğle arasını bekledim. vakit geldiğinde çıktım gittim, meltemin sınıfına. dün yavaşça etrafı keserek ürkek girdiğim sınıfa buugün aslanlar gibi giriyordum. girmez olaydım amk. dünkü gibi girseydim geri dönerdim çünkü.

meltemin yanında sevgilisi vardı. hani ben aslanım ya, deli gibi hızlı giderek kızın yanında bitiverdim ve soru sorar gibi bakıyordum. takma isim bile vermek istemediğim şanslı bin 'hayırdır' bakışı attı tabii.

-ya dün vaktim vardı keşke bitirseydik, şimdi olmaz sen kendin çözsen olur mu? ben şuraya imzamı atayım sen hallet, dedi meltem

-tabi olur görüşürüz diyerek sınıftan çıktım. çıkışım aslan değil de kedi gibi olmuştu.

ya ne olmuştu amk? hani herşeye hazırlıklıydım ben? tüm senaryoları denemedim mi? tüm ihtimalleri hesaplamadım mı? bu binin kızın yanında olması gibi kuvvetle muhtemel bir olayı nasıl atlamıştım lan?

yapacak bir şey yoktu, bu olaydan sonra meltem hakkında mümkünse hiçbir şey düşünmemeye çalışıyordum. o ödevi kendim tamamlayıp hocaya teslim ettikten sonra meltem defteri şimdilik kapanmıştı

ve sadık yarim selene döndüm. bu kız ile ciddi ciddi planlar yapmaya başlamıştım artık. koşullar da müsaitti. selen benim olacaktı işte o kadar