-
1.
+16 -1ben 27 yasında bi panpanizim. Çok utangaç bir insanım. Heleki sevdiklerime karşı aşırı derece.
Anneme bu zamana kadar bi kere anneciğim seni seviyorum diyemedim. Onu yanağından öperken utanıyorum. Aynı şekilde babamı hiç seni seviyorum baba diyipte öpemedim. Bunu yapmak istiyorum ama yapamıyorum. Onlara birşey olursa herkesten çok ben acı çekerim ama sevdiklerime sevdiğimi gösteremiyorum. Bu duruma çok üzülüyorum. Kızıyorum bazen kendime ama yapamıyorum. Sizin Aranızda da bu durumu yasayan var mı. Yoksa ben türümün son ornegi miyim :(
-
2.
+1ben de öyleyim
-
3.
+1Gel sarılalım panpa
-
4.
+1Umarım karına ve çocuklarına söylersin
-
5.
+4lan ben 18 yasındayım durum aynıda 27 de artık bişeyleri aşmış olman lazım degilmi panpa ? büyüdükçe açılman lazımdı amk
-
-
1.
+17sinde neyse 70nde o kardeşim. insan değişmez
-
1.
-
6.
0Daha sabah bi kıza aşkımı ilan ettim. Utangaçım ama bazen cesaretim tutuyor
-
-
1.
0Aferin sana delikanlı. Mesele bi kıza açılmak değil. Ailene karşı sevdiklerine karşı.
-
2.
0Aile lan bu. Kanından biri utanacak ne Var.
Seni seviyorum anne
-
1.
-
7.
0Aynen bende öyleyim
-
8.
0Panpa ben de öyleyim ama utangaç veya asosyal değilimdir fıtrat gereği kimseye seni seviyorum demem kimseye sevgimi söylemem ama sevdiğimi belli ederim. Sevdiğim kıza bile daha hiç seni seviyorum demedim ama bir çok kez bunu gösterdim veya ima ettim
-
9.
0Bende oyleyim panpa sıkıntı bizde.
-
10.
0pampa bunun tek sebebi küçükken ailen sana özgüven aşılayamamış demektir. yani sürekli duygularını yüzüne vurmuşlardır. bkz: ağladığında kes artık ağlamayı demek duyguyu yüze vurmaktır. bunun sonucunda utangaç bir insan olursun ve böyle olursun. bende böyleyim ama ailem umrumda değil. yok onları sevdiğimi söyleyecekmişim yok bilmem nee... hiç gelemem. beni böyle büyütmüşler cezalarını da veriyorum