Rezerved yazmıycan ama

Soygun için gelen hırsızlar, paniğe kapılıp Jerry'yi delik deşik etmişler. Ameliyatı 18 saat sürmüş, haftalarca yoğun bakımda kalmış.
Ben onu olaydan altı ay sonra gördüm."Nasılsın?" diye sorduğumda "Bomba gibiyim" dedi."Bomba gibi!"
"Olay sırasında neler hissettin Jerry?" dedim. "Yerde yatarken iki seçeneğim vardı.Ya yaşamayı seçecektim, ya ölümü... Ben yaşamayı seçtim," dedi.
"Korkmadın mı, şuurunu kaybetmedin mi?" diye sordum."Ambulansla gelen sağlık görevlileri harika insanlardı. Bana hep 'iyileşeceksin merak etme' dediler. Amaca acil servisin koridorlarında sedyemi hızla sürerlerken, doktorların ve hemşirelerin yüzündeki ifadeyi görünce ilk defa korktum.Bu gözler bana 'Bu adam ölmüş' diyordu.Bir şeyler yapmazsam, biraz sonra olü olacaktım gerçekten."
Son partı atıyorum burada olan ses versin

"Ne yaptın?" diye merakla sordum."Kocaman bir hemşire yanıma yaklaştı ve bağırarak herhangi bir şeye alerjim olup olmadığını sordu.'Evet' diye yanıt verdim.'Var.' Doktorlar ve hemşireler merakla sustular. Derin bir nefes alarak kendimi toparladım ve bağırdım:'Benim kurşunlara alerjim var!'
"Doktorlar ve hemşireler gülmeye başladılar. Tekrar bağırdım.Ben yaşamayı seçtim. Beni bir canlı gibi ameliyat edin. Otopsi yapar gibi değil!"
Jerry, sadece doktorların büyük ustalıkları sayesinde değil, kendi olumlu tavrının büyük katkısı ile yaşadı. Yaşaması bana yeni bir ders oldu.
Her gün, hayatımızı dolu dolu yaşamayı seçme şansımız ve hakkımız olduğunu ondan öğrendim.Ve her şeyin kendi seçimimize bağlı olduğunu...
Francie Schartz

Eyvallah kardeşim sağolasın ufak bir hatırlatma gibi