herkes gitmemi istiyorsa giderim lan

kal lan seviyom seni

olm hala aynı numarayı yiyip duruyonuz la xd xd xd şimdi 15-20 dk. sonra "giderim ha" diycem bi kamyon yazcaksınız gene.

zaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa

gibtir git dıbına maya çaldığım oropsu çocuğu. xd xd xd

kal bin

gitmessen huur çocugusun

ulan burda herkez huur çoçuğu ama sen karaktersiz bir huur çoçuğusun her başlığın dıbına koyuyorsun gibtir git a.qoyduğumun oğlu

gibtir git babası gay.

gibtir git

@5 i de al yanına, gibtirin gidin

@1 lan gibik buna benzer bi başlık biraz önce de açmamışmıydın lan sen ezik muallak. bütün deliklerinden eş zamanlı giberim seni

ne lan bu? eğleniyoruz şurda. ama herkes gitsin diyorsa istenmediğim yerde durmam. bu böyle biline.

bende önce bu başlığa yazanlarla beraber gibtirin gidin:)) nefes alalım a.q..
orgy dediler geldik.. gibkafalılardan başka kimse yok

gibtir git bin.

defoool

ben istemiyorum lan gitme

@32 sende tut şu binin elini iki huur gibi defolup gidin

amq salak salak konuşuosun bi sen eğleniosun
özet: gibtir git

gibtir git ayıoğluayınınoğlu dıbına tekme atam öle git

biz eğlenmiyoz

Belki yanılıyorum ama düşünceme göre, herhangi bir kimse hakkında, sadece gülüşüne bakarak hüküm vermek kabildir. Onun için hiç tanımadığımız birinin gülüşü daha karşılaşmanızda hoşunuza giderse, karşınızdakinin iyi bir adanı olduğundan tereddüt etmeyiniz. ihtiyar, bütün hapishanede, herkesin saygısını sazandı. Lâkin bununla övünmüyordu. Mahpuslar onu "dede" diye çağırırlardı ve hiçbir zaman da kendisini en ufak şekilde incitmezlerdi. Mezheptaşları üzerindeki etkisini kendi kendimize az çok açıklıyabiliyordum. Ama sürgün hayatına karşı görünüşte gösterdiği metanete rağmen, içinde, herkesten saklamak istediği şifasız bir kederin varlığı belliydi.
Koğuşlarımız aynıydı. Bir gece, saat üçe doğru, tesadüfen uyandığım zaman hafif, boğuk bir ağlama duydum. ihtiyar, vaktiyle binbaşıyı öldürmek istiyen Mahpusun, geceleri üzerinde incil okuduğu ocak peykesine oturmuş, el yazısiyle yazılmış bir kitaba bakarak dua ediyordu. Ağlıyordu da. Kegib söylediği: "Yarabbi! Şu zavallı kulundan yardımını esirgeme. Bana dayanacak kuvvet ver büyük Allahım!... Yavrularım... Sevgili çocuklarım, göremiyeceğim sizi artık!... " sözlerini duydum. Yüreğimin nasıl sızladığını anlatamam. Yavaş yavaş bütün mahpuslar paralarını bu ihtiyara emanet etmeğe başladılar. Sürgünde bulunanla-rın aşağı yukarı hepsi hırsızdı. Ama nedense ihtiyarın kendi paralarına el sürmiyeceği inanancındaydılar.
ihtiyar, sırrını ancak çok sonradan, bana ve birkaç Polonyalı arkadaşa açtı. Avlu duvarındaki kazıklardan birinin üstünde kolaylıkla açılmıyan bir budak vardı. Yerinden çıkarılabilen kapak gibi bir kısmın58