herkes gider deme

13 Haziran'ın 1985'inci gösteriminde , doğunun en talihsiz metrekarelerinden açmışım gözlerimi dünyaya. Telesekreterle ve sevdiğim adamla konuşurken utanırım. Kuş lokumuna ve yumuşak şekerlemelere taparım.

Kitap yazma ve Mazlum Çimen ile birlikte aynı sahneyi paylaşma hayalim var. Yaşanan ortak acıların ve kıvırcık saçın insanları birbirine yakınlaştırdığını, Ömer Çelakıl'ın saçlarında gızlı bir sıfre taşıdığını,Ahmet Kaya'nın ve Kemal Sunal'ın aramızdan çok erken ayrıldığını düşünüyorum. Annemin tırnağı olsam dünyanın yörüngesini bile değiştirebilirdim,bence.

Bir de anlatamadığım zaman dilimlerinde yazıyorum. Ama anlasınlar diye değil,sadece 'azalsın' diye..

Unutmadan,her zaman daha iyilerine layığım diyemiyorum, demem de. lakin bana patik almayı akıl edecek adamla evlenirim. açık ve net!

http://fizy.com/#s/3wl0dl

nasıl da dağılıyorum oysa..