herkes gelsin düştüğüm ibretlik durum

umu anlatıyorum

öncelikle ben epey güzel bi kızım ama buzlar kraliçesi gibi olduğumdan ve zor olduğumdan öyle pek fazla yanıma yanaşamaz kimse

4 sene önce çok fena aşık oldum, ilk erkek arkadaşımdı. çok yakışıklı çok entellektüel vs bi çocuktu 2 sene rüya gibi bi ilişki yaşadk
bana delice aşıktı

kanadada hayali olan bi okuldan kabul edildi, önünde asla durmayıp aşırı cesaretlendirip nerdeyse zorla gönderdim. aslında yarı zorla çünkü bi yanı çok gitmek istiyodu ama beni bırakamıyodu hele ki uzak mesafe yürütemem ben ayrılırız kesin olarak dediğim için

neyse o gitti, ilk 1-2ay iyiydim, sonra çok ağır sarsıldım.tam 1 sene kendime gelemedim

1 senenin sonunda yeni bi ilişkiye başladım, bu sene 3 ay önce bitti. 1 yıl sürdü.
bunuda sevdim hemde çok, ama deli aşık değildim. zaten bu sebeple bitti aslında habire kavga çıkarıyodum

ama tam kopamadık, birlikre çok vakit geçirmeye devam ediyoduk. çünkü buna resmen ihtiyacım vardı. onun da. mesela onun gülüşünü görmek çok hoşuma gider

bunu terkedince gerizekalı tutmuş istanbula başvurmuş, alındı asistan olarak. bu da gitti yani tarih tekerrür etti

eskiden çok popülerdim sessizce uzaklaştırdım herkesi kendimden zamanla, yalnızlığa ve bu yeni gidene sarılmıştım biraz

bana bayılan ama benim onunla vakit geçirmeyi pek sevmediğim bi kız arkadaşım var bitek, kaldım öyle ankarada züt gibi

kötü hissediyorum kendimi