Birgün insan değersizliğinin farkına varır ise amacı olmadığını ve bu sefil dünyada ki yerinin bir önemi olmadığını kavrarsa insan ancak ozaman insan'ı aşabilir ve insandan üst birşey olabilir. Farkındalık hüzün getirir ancak muhakemeyi de beraberinde getirir ve bu bir kesinliktir ki mutlu bir cahil hüzünlü bir farkında dan düşük bir mahluktur.
Gaêl de luxe (Bir Ruhun Coşkusu) fransızca çeviride hata olabilir ben çevirdim

muhtaç olduğun kudret, damarlarındaki asil kanda mevcuttur.
-nutuk

Kendinize gelin amk burası inci sözlük , eksi değil. incici adam kitap mı okur lan alagavatlar.

Herkesi mutlu edemezsin çünkü sen pizza değilsin.
Sadece Şeyma

fadime çöp var midur? demiş
+vardır demiş fadime
varmış istemez demiş temel

fıkralarla karadeniz

“katı olan her şey buharlaşıyor, kutsal olan her şey dünyevileşiyor, ve sonunda insanlar, kendi somut yaşam koşulları ve diğer insanlarla olan ilişkileriyle yüzleşmeye zorlanıyorlar.”

Öyle komünist olduğumdan değil, yaşayıp gözümle gördüğüm için beni çok etkiledi bu söz.

Ümit kötülüklerin en kötüsüdür, çünkü işkenceyi uzatır. -Friedrich Nietzsche

Kendi yazdığım kitaptan bir bölüm yazayım ben de o zaman...

Ah istanbulll bu şehir işte bu şehirin bir yönü herkes görür ama kimse bu gördüklerini kelimeler ile anlatamaz bırakın ben size bir kaç cümle ile yardımcı olayım;

istanbul ; Güzelle yapmacık, lüzumlu ile özenti birbirine sürtünerek yaşar bu şehirde.

Birincisi, şansına inan.
Yoldaş Che Guevera’nın dediği gibi:
"Hasta la victoria siempere!"
ikincisi, ki bu daha da önemli:
"NO PASARÁN!”
Metro 2033 kitabından moruk

Kitap okuma engelliyim. Kitap okumayan bir engelliyim.

insan her şeyini kaybedince elinde kalan son şey için umutsuzca savaşır

Zweig-amok koşucusu

Gövde bir kere yaşamaya başlayınca, bu işe kendi kendine devam edip gider. Ama düşünce öyle değil. Düşünceyi ben sürdürür, ben geliştiririm. Varoluşmaktayım. Varoluşmakta olduğumu düşünüyorum. Şu varoluşma duygusu ne kıvıl kıvıl bir şey! Onu ben sürdürüyorum yavaşça. Düşünmemi durdurabilseydim... Çabalıyorum buna, kafamın içi dumanla doluyor gibi... ama işte yeniden başladı. Duman.. düşünmek…Düşünmemek istiyorum. Düşünmek istemediğimi düşünüyorum. Düşünmek istemediğimi düşünmemem gerek Bitmek bilmeyecek mi bu?

Düşüncem, ben’den başka bir şey değil. Bu yüzden duramıyorum. Düşündüğüm ile varoluşmaktayım. Oysa düşünmekten alıkoyamıyorum kendimi. Şu anda bile (korkunç bir şey) varoluşmaktaysam, bu, varoluşmaktan ürküntü duymamdan ötürüdür. Özlediğim hiçlikten kendimi çekip alan benim. Nefret ya da varoluşmak tiksintisi, kendimi varoluşturma, varoluşun içine oturtma biçimlerinden başka şey değil. Düşünceler, büyük bir baş dönmesi gibi ardımda doğuyorlar, başımın arkasında doğduklarını duyuyorum… Karşı durmazsam, önüme geçiyorlar, gözlerimin arasına geliyorlar. Çoğu kere, karşı koyamıyorum, düşünce büyüyor, büyüyor ve birden sınırsızlaşarak, tepeden tırnağa dolduruyor beni, varoluşumu yeniliyor.

J.P. Sartre - Bulantı

Râh-ı ışkında dönen necm-i seher peymâya bah
Zülfünün Mecnun'udur sergeşte-i Leyla’ya bah
Ufk-ı hüsnünden doğan mihr-i cihan-ârâya bah
Reng-i rûyundan dem urmuş sagar-ı sahbâya bah
Âfitâb ile kılur dâ’va tutulmuş âye bahTurra-i müşkin gamile oldu sünbül tarumar
Düştü hicran oduna erdi hazana nev-bahar
Bülbül ağlar, gül perişan ebr-i cülar bî-karar
Ey selamet ehli ol ruhsara bakma zinhar
ihtiraz eyle melâmetten men-i rüsvaya bahHer-dem-i hicranı birşâm-ı gariban bülbülün
ihmirârı ateş-i lal-i lebindendir mülün
Derd-i aşk-ı yârdan çâk-i giril) anı gülün
Şem başından çıkarmış dûd-ı şevk-i. kâkülün
Böyle kûteh ömr ile başındaki sevdaya bah! Astânmda esir olmuş kamer, yıldız, güneş
Bende-i bâb-ı rıza dervişler tek çilekeş
Hest zevk-i cavidanî der firak-ı vuslateş
Bildi ışkında nemed-pûş olduğum âyîne-ueş
Rahm edüp her kez bana bakmaz bu istiğnaya bahHer ne dem tahrik eder sevda rebabm ışktan
Doldurur cam-ı gama hasret şarabın ışktan
Tâ bekey çeksem aceb hicran azabın ışktan
Sinemi çök eyle gör dil ıztırabm ışktan
Revzen aç her-dem hevadan mevc uran deryaya bah! ihtiraz etme melâmetten tarik-i ışka gir
Âşık-ı dîdara mirât-ı hak olmaz müstetir
Râh-ı ışkında olub pûyan gönül maksuda ir
Ey gözüm bu şâm-ı ikbalin ne yüzden fîredir
Saye salmış âye ol gîsû-yı anber saye bahHüsn ü ışk-ı yâre vakfettim dil-i pür-şivemi
Feyz-i enfâs-ı Mesih'e oldu hemdem Neyzen’i
Vaız’ın efsanesi dur edemez andan beni
Ey Fuzulî nice bir men eyleye nâsih seni
Bakma ânın kavline bir çehre-i zibâya bah.

Neyzen Tevfik-Azab-i Mukaddes
Muhteşem bir tahmistir panpa

Tiyatro bitti. Beklemeye lüzum görmüyorum.

Ruh Adam

Updullah

Ölmek değil yaşamamak kötü

"Güzellik oldu mu her şey bağışlanır, kabalık bile. Zekâ ise sanki koşulların uygun bir telafisi değil gibidir, doğanın en yoksul çocuklarına sunduğu bir dengeleyici olarak görülemez, daha ziyade gereksiz bir oyuncaktır, mücevherin değerini yükseltir. Çirkinlik ise zaten daima suçludur ve ben bu trajik yazgıya, hiç aptal olmadığım için daha fazla acı çekerek mahkûmdum."

"Hepimiz onca beşeri hatayla geliriz bu fani dünyaya
En önemsizlerimiz de yapışıp kalır en mükemmel hayata"-Deliliğe Övgü

Düşündüm de hayatımda pek roman okumamışım. 20 kadar belki.

işte sonsuzluklar boyunca diriyim.
Ölümün ve ölüler diyarının anahtarı bendedir.

-incil