Tamam bende anlatayım o zaman
Beyler bi kızla konuşuyoruz baya samimi olduk her cafeye gidişimizde hesabı ben ödedim kızı alıştırdım istemeden neyse bi ara yine çıktık dışarı annemden para istedim cüzdanımdan al demiş ben de cüzdanında diye anladım hatta garipsedim ben sormadan para koymuş vay be falan diye neyse kızla cafedeyiz falan derken kalkalim dedim kasaya gittim masa numarasını söyledim cüzdanı çıkarttım para yok çıldırıyorum parayı aradığım her dakika kızı çağırdım kız da almamış yanina parayı napsam dedim bi saniye falan dedim aldım telefonu elime bi baktım telefon kapalı aciyorum açılmıyo kimliği bıraktım cafeye numaramı verdim falan öyle hallettim sonra gidip verdim tabi

Aslında abazan, çükü için dağları deviren bir adam değilim. Minibüs ve otobüslerde, hatta metrobüslerde yaşanan akraba olma sorunsalı efsane çaresiz bırakır adamı. Hatun önüme durmuş, araç ağzına kadar dolu. Sağ dönsem bıyıklı dayı, sola dönsem tipinden ibine olduğunu düşündüren bir dallama. Ne yapmalı diye düşünmeye kalmadan şoförden ani bir fren gelir, önümde ki hatuna istemsizce yaslarım. Çaresizlikten ama aq valla kötü amacım olmadı hiç.

Edit: Bu biraz tatlı çaresizlik mi olmuş ne olmuş konuyla alakasız galiba aq.

Sevgilimle öopüşürken hocanın yakalaması : (

yangin merdiveninde yiyisirken annemin arkadaslarina yakalanmak

küçükken gece televizyonu izlerken babamın beni yakalması *

31 çekerken daldaşakken annemin yakalaması

üzülme oğlum

%87 yap liseli oranını

Eskiden 1 sene öncesi sevdiğim gözüme soka soka birisiyle çıktı. Beni hep tersledi hic umursamadı. Beni hep yedekte tutmaya calıştı. Ben bir ümit ile günleri geçirirken o baskasıyla cıktı ve ben yıkıldım. Gerci beni hep terslemesinden genelde uzak durmasından anlamalıydım ama anlamıyordum iste. O baskasıyla çıkınca gercekten çaresiz hissettim kendimi. Elimden bir sey gelemiyor, bir sey yapamıyordum