herkes deprem anını anlatsın

uyandım pencereden dışarı baktım insanlar yangın merdivenlerinden haldır huldur aşağı iniyodu. sonra yattım tekrar.

@2 yalanını gibiim

@3 harbi lan. yattım uyudum oğlum.

@1 ben sandalyeden düştüm bilgisayar oynarken. 12.5 falandık tabi

@4 oha amk gamsız bin

@6 sabah kalkınca gördük tabi olan biteni...

amk depremden 2 dk sonra babam geldi uyandırdı sen mi sallıyosun lan yatağımı anasını gibtiğim dedi

marmaradan uzaktım halada uzağım.

tamam da niye kimse anlatmıo?

11 sene önce bugün tam bu saatlerde bir parti sonrası tavana bakıodum lambanın sallandığını görünce içmeye tövbe ettim sonra elbette defalarca bozdum insanoğlu unutmaya programlı

seviye için: am züt meme

not: en az 500 km uzaktaydım

depremde sünnetliydim beyler. 2. günümdü napıcamı şaşırdım yatakda

@12 ulan kaç yaşında sünnet oldun?

@12 oha amk olaya bak

kabus görüp terleyerek uyanmışım amk. evdekiler de o sesle uyanmışlar zaten. 1. kattaydık, kurtulacak zamanımız oldu. o günün sabahı bigibletle dolaştığımız arkadaşımın cesedini görmüştüm. lanet olsun o güne de, sorumlularına da.

olm anlatması kolay nasıl olsa size bi gibim olmadı dini ergen beyinliler o saniyeleri unutmak için servet harcıyacak insanlar tanıyorum gibtirin gidin artık iyice popularize ettiniz olayı.

@14 9 yaşında oldum ulan nolucak. gibimi düşünmekten napıcamı şaşırdım o esnada

vay amk.

karşımda monitörün tangır tungur sallanmasına anlam veremeyip, dua ederek battaniyeyi üzerime çekmiştim. validenin kalkın zelzele oluyo çığrışına kalktım. yalnız deprem değil. zelzele. daha ürkütücü. kapının önüne portmanto devrilmiş. babamla abim kaldıramıyorlar. allahtan birinci kattı da çıktık biz önden. peder beyin o ara damarı kesilmiş, bayılmış merdivenin önünde. lan kafayı yicem, kaç dakika geçti adam gelmedi. o zaman insan anlıyor yakınları kaybetme duygusunu. neyse, kafayı sola doğru çevirdim, binalar yerle bir. ama 11 yaşındayım amk, ölüm nedir, deprem nedir, ceset kokusu nedir ne biliyim, hava aydınlanana kadar şarkı söylüyorum içimden. büyükler ağlıyor falan, benim gibimde değil. hava aydınlanınca gördüm felaketi. akrabaların eşin dostun ölüm haberleri gelmeye başlayınca durumun farkına vardım. artık hiçbir şeyin eskisi gibi olamayacağını orda anladım.

fakirle zenginin bir olduğunu,

güçsüzle güçlünün aynı yardım kamyonuna el uzatabıleceğini,

aslında hiç birşeyin bizim olmadığını,

bu felaket durumunda bile insanların ne kadar şerefsiz olabileceğini,

yağmalamanın, organ çalmanın, bilezik için kol kesmenin ne olduğunu,

gelen yardım malzemesini dükkanında satan bakkalın ne kadar muallak olduğunu.

vay amk.

ben 12 yaşındaydım korkudan altıma sıçmıştım ak

o zamanlar liseliyim yeni yeni asılmaya başlamışım. gece ailem yattıktan sonra gölcük anadolu lisesi kızlarını düşünüp sıvaza yattım. saat 3 civarıydı otuzbirimin 3. kas bıraktan sonra yerin yedi kat derininden kulakları sağır eden bir ses geldi. yaklaşık 10 saniye sonra ve yine yaklaşık 45 saniye sarsılarak boşaldım