herkes anlatıyo bi de ben anlatayım amk

çıktım dışarı.
kanyonda sigara içiliyo amk heryerde, yaktım bi sigara.
ikinci nefes yada üçüncü nefesti tam hatırlamıyorum ama 4 değildi ki mavi'nin "dinliyorum" dediğini duydum.
sigara ağzımdaydı, düştü amk.
dödnüm arkamı üstüme dökülen külleri silkeleyerek.
elleri bağlıydı.
sanki ben onu çok seven biri değilim de işe girmeye torpil istemeye geldim amk. ulan tamam istemiyosun, sevmiyosun da bu muamele ne ya?
uzatmadım çok lafa girdim.
"mavi ben daha fazla rahatsız etmiycem seni" dedim önce. cümlenin başında sesim nasıl gürdü ama sonuna doğru toparlamak için öksürmek zorunda kaldım. ses kaçtı sanki içeri.
mavi de şaşırdı.
hala elleri bağlıydı ama gözleri kocaman olmuştu.
devam ettim;
"çok sıktım canını. seni istemediğin bişeyin parçası olmaya zorladım. başarırım sandım. seni sevdiğim kadar beni sevmeni hiç beklemedim. inan hayalini bile kurmadım. hayallarim senin beni sevmenle alakalı değildi, olmadı hiç. benim hayallerimde sen benim seni sevmeme izin veriyodun. o bile yetiyodu ikimize benim gözümde. ama haklısın sen galiba. olmayacak bişey için senin canını sıkmam çok gereksiz" dedim.
kolları indi aşağı.
beklemiyodu belli ki boyle cumleler benden. devam ettim;
"sana söz veriyorum artık yokum senin hayatında. aynı şehirde yaşadığımızı bile hissetmeyeceksin artık" dedim.
"nasıl yani?" dedi.
anladı heralde bi tak yiyeceğimi. manasız bi şekilde inkar etmeye çalıştım sandığı şeyi.
"kötü bişey yapacak değiim. zaten en fazla ne yapabilirim ki? belki evden kaçar kötü yola düşerim" dedim.
güldü.
gamzeleri çıktı yanaklarında.
ondan izin istemeden dokundum sol yanagındaki gamzesine.
geri çekti kendini.
"özür dilerim" dedim.
hiç bişey demedi.
"son bi şey istesem senden" dedim.
"ne isteyeceksin?" demedi. zaten çoğu zaman bişey demiyodu bana gözleri ile konusurdu benimle.
"bi kere sarılabilirmiyim sana?" dedim.
şaşırdı.
yine bişey demedi.
ben de demedim. ama gözlerim lütfen der gibiydi.
"peki" dedi.
inanamadım.
kollarımı açtım. o açmadı.
çok da umurumda değildi.
yavaşca yaklaştım ona kollarım açıkken.
yeterince yaklaştıktan sonra yavaşca kapadım kollarımı.
ellermin kavuştuğu yer belinin oyuk kısmıydı.
kendime çektim onu.
o da bana sarılsın diye değildi bu hareketim ama belimde ellerini hissettim.
derin bi nefes aldım.
ciğerlerime doldu kokusu.
yetmedi daha fazlasını istedim. o nefesi vermeden bi nefes daha çektim. aklımca altın vuruş yaptım en mavisinden...
mavi kollarını üzerimden çektiğide ben de çektim kendimi.
"teşekkür ederim" dedim.
hiç bişey demedi.
hiç bişey demedim.
döndüm arkamı.
arkama bile bakmadan yürüdüm, yürümeye çalıştım.
nasıl merak ediyodum arkamdan bakıyo mu diye.
ama bakmadım.
arkama baksam gidemezdim.
gittim.

bana "sonra gel patron yok şimdi" diyen bütün mekanlara sırayla girecekttim.
ilk dükkana daldım kendime güvene güvene.
patron dedikleri lavuk gelmiş.
iş için geldiğimi söylediğim eleman patron dediği lavuğun yanına gitti beni gösterdi bişeyler söyledi.
beni de kuytu köşe bi masaya oturttular.
2-3 dakikaya patron dedikleri lavuk geldi yanıma.
"hoşgeldin kardeş" dedi.
"hoşbulduk" dedim.
"isim ne?" dedi.
"adnan" dedim.
"nerelisin?" dedi.
uyuz oluyorum amk bu nerelisin muhabbetine. ırkçılığın ağababası lan işte bu soru cümlesi.
"çorumluyum abi" dedim.
"neresinden?" dedi.
"sungurlu" dedim.
baktı baktı suratıma "alevimisin?" dedi.
bak bak bak huur çocuguna...
la sanane amk. aleviyim sünniyim seni ne enterese ediyo?
al amk işe ya da alma sanane benim inancımdan.
daha bi dünya yer var ya iş için beni bekleyen ona güvendim ve kalktım masada.
"kusura bakmayın ben sizle çalışmak istemiyorum" dedim.
nasıl züt oldu huurnun evladı.
bi gibim diyemedi ben kapıdan çıkana kadar.
burası olmadı ikinci dükkana doğru yürüdüm.
girdim içeri, verdim selamımı.
sabah iş sorduğum lavuk gördü beni "patron hala gelmedi" dedi.
"eyvallah" gibilerinden salladım kafayı, çıktım üçüncü dükkana doğru.
bunda da patron dedikleri lavuk daha yeni gelmiş.
beni oturttular yine sote bi masaya.
10 dakka sonra geldi patron denen lavuk.
yine aynı soruyla başladık; "isim ne?"
isim, memleket mevzusundan sonra "burda nerede kalıyosun?" dedi adam.
"akrabam var abi burada onda kalıyorum şimdilik" dedim.
"nerede?" dedi.
ulan izmirde bi gibim bilmiyorum ki mal gibi kaldım "buralarda abi. yakın buraya ama tam adresi bilmiyorum daha. yeni geldim çorumdan" dedim.
adam bana bildiğin "hmmmmm" çekti uzunca.
"peki o zaman sen bize bi telefon ver benim bi de ortağımla konuşmam lazım eleman alımı için" dedi.
aha amk sıçtık benim telefonum mu var?
dedim adnan burdan sana ekmek çıkmaz ama yine de adettendir, adama da rezil olmayayım diye eski numaramı verdim.
arasa da ulaşamayacak. yani burası da iptal amk.
artık hevesim iyice kırılmaya başlamıştı.
ben sanıyodum ki adamlar "ooo adnan gelmiş hadi aga gel çalış. sana bi de kalacak yer ayarlayalım. off dukkanın da anahtarı verelim aga da sensin paşa da" falan diyecekler ama bırak iş vermeyi selam vermiyo lan kimse bana...
diğer gezidiğim dolandığım yerler de öbürleri gibi telefon adres falan sordular haklı olarak.
en son dükkan hariç hepsine eski numaramı verdim.
en son dukkana ise gibe gibe durust oldum amk.
abi telefon yok falan dedim hepten gib gibi bi duruma düştüm.
adam 1 dakkada yolladı beni amk dukkandan.

adama sinirlendim bişey de yemedim amk.
biraz oturdum bi bankta. ilk defa içinde kaç tane sigara olduğunu saydığım sigara paketimden bi sigara çıkardım.
sanki içmedim de pirzola yer gibi yedim onu amk.
karnım doydu bildiğin sigarayla.
baktım akşam olmak üzere, birazdan hava da kararacak benim için o gün en güvenli yere, otogara yola koyuldum.
yürüye yürüye çevre yoluna çıktım amk.
oradan da tabelalar vardı izotaş diye onları takip ederek otoban motoban geze geze gittim otogara.
bayağı uzun sürdü, muhtemelen bi kere geçtiğim yollardan ikinci kere de geçmiştim ama zaten kafamda sürekli düşünecek bi şeyler olduğundan çok da giblemedim. ha otogarda oturup düşünecem ha otobanda yürüyerek düşünücem. bana sorsalar benim yaptığım daha iyiydi. hiç olmazsa yorgunluğum aklıma gelmedi yürürken.
otogara girdim. yolcu bekleme salonundaki mavi sandalye-bank karışımı zımbırtılardan ikili bi tane kaptım hemen yumuldum dıbına koduğuma.
dün utana sıkıla yatamadan otururarak uyuduğum mekan şimdi bana oldu yatak odası.
nasıl rahat amk.
ilerleyen saatlerde benim gibi öbür evsizler ve otobüslerini bekleyenler de doluştu kalabalık olduk amk.
orada, yani otogarda en çok şaşırdığım şey ise bi deli hatun vardı.
yaşlı başlı, bakımsız, saçlar yoluk, kokuyo falan. bildiğin deli amk ama bi değişik.
ben kapadım gözlerimi yarın ne gibim yiyeceğimi uyur taklidi yaparak düşünürken biri yanıma yanaştı.
kokusu burnumun direğini kırıcaktı amk.
anladım yolcu molcu değil, oradaki evsiz tayfasından.
açmadım hiç gözlerimi. az sonra gider amk dedim kendi kendime.
kokudan anlaşıldığı kadarı ile gitmedi.
ben de inadına açmadım gözlerimi.
bi yandan da tırsıyorum amk tinerci minercidir, bi de bunlara bulaşmayalım hesaabı.
ben gözlerimi daha sıkı kapatmaya çalışırken birden kadın "excuse me sir" dedi.
amk nasıl şaşırdım.
kokunun yoğun olduğu taraftaki gözümü hafiften araladım. ilk defa o an gördüm bu deli karıyı.
ben sandım ki bi cümle öğrenmiş bu onu söyledi.
kapadım tekrar gözümü.
"excuse me sir" dedi tekrar.
baktım bunu terslemezsem bütün gece gibecek başımın etini, açtım gözleri birden çattım kaşları "ne var abla ne diyosun?" dedim.
dişsiz, iğrenç ama sıcacık bi gülümseme vardı yüzünde.
elinde ip vardı onu gösterdi "can you help me?" dedi. "yardımcı olabilirmisin?" dedi karı bana.
amk dedim heralde karı taşşak geçiyo benimle. ama salak bi biçimde "sory i can't" dedim. amk bidliğin deli bi hatunla ingilizce muhabbet ediyoduk la.
kapadım gözleri tekrar uyuma pozisyonumu aldım ki bu bana "pleeeeaaase" dedi. aynen böyle uzata uzata lütfen dedi lan.
açtım gözleri "abla ne istiyosun allah aşkına ya?" dedim.
bişeyler anlattı yine ingilizce ama anlamadım. bi de hesapta anadolu lisesi okuduk, üniversite öğrencisiyiz falan. karı şiveli konusuyo lan. bi de hızlı hızlı, dişsiz dişsiz konusuyo hiç bi gibim anlamıyorum.
en sonunda el hareketlerinden anladım ne istediğini.
bu elindeki ip var ya onunla ip oyunu oynayacakmışız.
ip oyunu ne diye sorarsanız aha da bu;

http://2.bp.blogspot.com/...-za-Op1ZQ/s1600/cats4.jpg

o deli karıyla saatlerce o oyunu oynadım.
bildiğin karmaşayı çözmeye çalışmak gibiydi. hem de kafam dağılıyodu amk.
oyunumuz polislerin kimlik kontrolü yüzünden bitti.
3-4 tane polis memuru geldi bizim oturduğumuz yere.
gbt'lere bakıp gittiler.
sonra da ben yattım zıbardım zaten.
uyumak da değildi benimki aslında.
belli bi aralık uyuyup sonra uyuyo gibi yapıyodum.
öğleden sonraya kadar uyuma taklidi yaptım kendi kendime.
sonra ayaklandım.
cebimde oraya gelirken aldığım kamil koç bileti var ya onu aldım elime sanki yeni gelmiş gibi yine servis araçlarının oraya gittim.
bu sefer bilinçli olarak bindim bi arabaya.
karşıyaka tarafına gidiyomuş.
amk duyuyoruz ya karşıyaka diye dedim heralde orada iş falan bulurum.
atladım amk servise.
ben bilmiyorum ki karşıyaka neresidir. sevis gittikçe ben de gittim.
en sonunda artık ineyim la dedim de indim amk.
çiğli diye bi yerde inmişim.
ben sanıyorum ki bütün çiğli benim gibi bi eleman için yanıp tutuşuyo ama öyle değilmiş tabii.
akşama kadar sürttüm ordan oraya.
hani benim beceriksizliğimden, iş bilmememden değil orada bi gibim yok ki ben işe gireyim.
dön dolaş aynı yerler aynı tipler.
hava kararmaya yakın yine otelime, izotaş'a doğru yola koyuldum.
anayola çıkıp oradan tabelalara göre yürüyecem.
döndüm dolaştım bi türlü izotaş tabelası göremedim.
hani bildik bi yer olsa derim ki önce şu tabelaları takip edeyim zaten otogar o tarafta ordan illa ki bulurum falan. ama bi yer bildiğim de yok ki izmirde.
dön dolaş yine aynı yerlere çıkıyorum amk.
bi de yürürken şarkı söylerim ben. bildiğin benim repertuar bitti başa sardım o kadar dolandım amk.
en sonunda baktım bi tren istasyonu gördüm. aha dedim amk illa ki bu anayola falan gider heralde. takıldım tren yolunun peşine. öyle rayların üstünde yürümedim de rayları görebilecek gibi sağdan soldan takip ettim tren güzergahını.
saat de bayağı bi geç olmuştu.
bi ara baktım tren yolu artık ışık olmayan dağ tepe bi yerlere gidiyo tren yoluna "hacı kusura bakma ben burdan ayrılır" dedim.
amk bildiğin tren yolu beni gibmeye zütürüyo gibi hissettim. karanlık yollar falan.
nerden girdim, nerden çıktım bilmiyorum bayağı bi dolandıktan sonra bayraklı diye bi yere çıktım amk. bayraklı olduğunu da orada otobüs durağı gördüm oradan biliyorum amk.
biraz dolandım oralarda yolumu bulmaya çalışırken baktım sahildeyim amk.
orada salak gibi sahili görünce sola gideceğime sağa gitmişim.
allah benim belamı versin işte ne gidiyosun sağdan?
bırak seni bu memleket ne hayır gördü amk sağdan da sen sağdan gidiyosun?
gitsene amk soldan.
ki solun kalesindesin amk.
izmir'de soldan gitmeyeceksin de nerede gideceksin?
velhasıl kelam ben sağdan gitmiş bulundum.
az biraz yürüyünce bu altınyol denen caddeye çıktım.
biraz daha yürüdüm nikah dairesi var orada onun yakınlarında bi üstgeçit var boğaz köprüsüne benziyo aynı. dibinde de bi türkü bar gibi bişey var. onun oraya geldim amk.
allah benim bi daha belamı versin ki o dıbına kodumun üst geçidinden de karşı tarafa sahil tarafına geçmiş bulundum.

ulan geçtik karşıya güzel sessiz bi sahil.
baktım amk orda burda yiyişenler falan var.
amk dedim ne güzel lan amma modern şehir kimse kimsenin gibine karşmıyo falan yürüyorum amk. bu arada medeniyet anlayışımı aranızdan birini seçin o gibsin amk.
yürürken dikkatimi çekti bi sürü erkek var ama kız yok lan hiç. heralde ortalık karanlık ben göremiyorum diye düşündüm amk.
ben sahil boyu yürürken biri geldi yanıma.
adamı yazdır bi cast ajansına kurtlar vadisinde diyaloglu rol verirler amk.
koyu ton takım elbise, siviri burun ayakkabı, kirli sakal, hafif göbek...
"ateş var mı birader?" dedi.
var amk yalan mı söyleyeyim adama?
verdim çakmağı yaktı sigarasını. bana da bi sigara verdi sağolsun ben de yaktım. eyvallah dedim yurumeye başladım amk.
ulan yürüyorum ama zaten ortalık karışık bu da arkamdan nasıl çekiyosa sigarayı bildiğin sokak lambası gibi önüm aydınlanıyo amk.
ben adımları yavaşlattım.
dedim bu yavşak geçsin önüme.
tırstım amk katil tipli bi lavuk peşimden yuruyo.
ben adımları yavaşlatınca bu beni geçeceğine yanıma doğru geldi. yan yana yurumeye başladık.
"birader ateşi bi daha verirmisin?" dedi.
ben de yine çıkardım verdim amk.
sigara uzattı tekrar bu sefer almadım.
yuruyoruz beraber amk.
ben adımları hızlandırıyorum bu da hızlandırıyo, ben yavaşlıyorum bu da yavaşlıyo.
aha dedim adnan bu sana takacak heralde bıçağı falan.
ona göre aldım gardımı ama bi lavuğun kalıba bakıyorum bi benim kalıba, bi artislik yapsam beni gömmelerine gerek yok amk herif yer beni çiğ çiğ.
baktım olmayacak biraz adımları hızlandırdım. bu da yanımda tabii.
bu yol tarafında ben sahil tarafındayım.
buna doğru bakmayayım dedim. sahil tarafına bakarak yürüyorum amk.
ulan sahil tarafına bakarken çalı gibi bişeylerin oradan "ah oh" bi sesler duydum ama karı sesi değil.
giblemedim çok.
az daha yurudum iki tane lavuk yuruyo ama biri öbürünün gıdığından öpüyo.
dikkatli baktım biraz daha amk yok yanlış da görmemişim, ikisi de erkek amk.
o ara anladım bura bunların gibişme mekanı.
vay dedim amk delikanlı izmire bak...
2-3 saniye sürmedi bende birden bi aydınlanma, zihin berraklaşması oldu.
yanımdaki lavuğa baktım hafiften.
o ara onun niyetinin bana bıçak değil başka bişey sokmak olduğunu anladım amk.
yemin ederim hani zütten geçtim de diyorum acaba açık bakkal varmıdır buralarda vazelin falan alsak.
o kadar umutsuzum yani.
la nasıl umutlu olayım o herif orada beni bağırta bağırta giber ben en fazla zevk çığlıkları atarım.
adnan'lıktan adoş'luğa geçişim burada mı olacaktı beaa diye düşünürken dedim dur amk adnan daha emin değilsin herşeyden.
yanımdaki duyacak gibilerinden "yaa bu ne ya? iğrenç aga bunlar" dedim.
hani ben senin bildğin erkeklerden değilim diyorum aklımca.
bu da çakal amk zarfı yer gibi yaptı "hee çogirenç" gibilerinden bişeyler dedi.
az biraz ötede ışıklar gördüm aha dedim adnan zütü kurtardın.
hızlandırdım adımları.
ben hızlanınca bunun sorular başladı.
"nerelisin?", "yaş kaç?" falan.
amk koşacam da herif beni yakalar da giber diye korkuyorum.
koşar adım gidiyorum ışığa doğru zütü kurtarma aşkı ile...

çok uzak değildi gittiğimiz karakol.
indik arabadan kelepçe falan takmadılar.
"abi suçsuzum ben" nidaları ile indik ekip arabasından. bizi girişte duvara vidalı 3 lü oturaklara karşılıklı oturttular.
memurlardan biri "bekleyin. bağırıp çağırmayın atarım nezarete" dedi hemen yandaki odaya girdi.
ben "hay amk ne taklara bulaştın adnan" diye düşünürken 1-2 dakika sonra çıktı memur odadan "gelin içeri" dedi bize.
ayaklandık apar topar girdik amk içeri.
içerde saçları hafif kır bi polis oturuyo bi masada.
"derdiniz ne lan sizin?" dedi bize yuksek bi sesle.
amk ben baba azarına alışığım ya sustum sanıyorum ki susun demek bu polisin bize bağırışları. meğerse konuşun demekmiş amk.
bu yanımdaki muallak başladı amk direkt anlatmaya.
"amirim ben evime gidiyodum bu şerefsiz benden geldi ateş istedi, çakmak var mı dedi. ben de verdim sonra peşime takıldı. ben ne bilirim bunu meğer muallakymiş. kendine vurdurmaya adam arıyomuş" diye başladı amk. ulan adam her takun tersini anlatıyo ateşi bile o şerefsiz benden istemişti onu bile çarpıtıyo şerefsiz. ama meğerse o ateş isteme bahanesi şifre gibi bişeymiş onu da orada sonradan öğrendim. muallak olan gidip ateş istiyomuş ateş vermek, çakmak uzatmak "ben sana çakarım" demekmiş. ben nereden bileyim amk. bu yavşak da tam tersi anlatıyo ya ben kaldım amk yannan gibi ortada.
lafını kestim orspu cocugunun.
"abi valla yalan söylüyo bu bana ben pasifim sana 20 lira veririm dedi" demeye kalmadı o dert anlattığım polis bana bağırdı.
"ne abisi lan amirim diyeceksin" diye.
huurnun evladı amir desem nolurr, abi desem nolur amk?
tabi bişey diyemedim. cümleyi başında "amirim" ile süsleyip tekrarlarken bu sefer de öbür lavuk benim lafı kesti.
amir dediğimiz sinirlendi tabii. bizimle birlikte odaya giren polis memurunu "al bi muallakleri zütür aşağıya" dedi.
biz "aman amirim" çeksek de giblenmedik tabii.
ben sandım ki aşağıda yoğuracaklar bizi. meğerse nezarethaneye atacaklarmış.
indik aşağı bizi koydular kuş gibi kafese aramızda da iki nezarethaneyi bölen parmaklık kukuman kşu gibi kaldık karşılıklı.
bizi oraya sokan huur evladı cüzdan müzdan, kemer ne varsa aldı amk. bizi oraya soktuktan sonra "bağırırsanız bağırtırım ikinizi de" dedi, postasını koydu bıraktı bizi yanyana bu zütoğlanıyla.
amk karakola düşmek bişey değil de benim kafada ya diyorum benim için kayıp diye karakola basvurduysa babaölar o zaman ne tak yerim kaygısı var.
hani bulunmak bişey değil de nerede bulundun?
karakolda.
karakolda ne işin vardı?
muallaklikten düştüm...
rezillik amk, ötesi yok.