herkes anlatıyo bi de ben anlatayım amk

hayatımda belki de bir daha olamayacağım kadar kibardım o masada.
amk çatalı sol, bıçağı sağ elimle tuttum da köfteyi çatal bıçakla yedim daha ne yapam?
öyle güzeldi ki onunla aynı masada oturmak. özlemişim amk.
yemekler bitti "tatlı da ısmarlıycam sana" dedi.
"oluur" dedim.
şaşırdı. herhalde yok ya falan dememi bekliyodu, ısrar etmeye hazırlamıştı kendini.
ne ısrar ettircem de zaman kaybetcem amk?
"senle bu masada 3-5 dakika daha fazla oturmak için bırak tatlıyı karnıbahar bile yerim lan tabak tabak" diyemedim tabii ama eşek değilse anlamıştır.
tatlılarımız da geldi.
tatlıları yerken "ee sen neler yapıyosun?" dedi
söylemedim amk cemaat evinde kalıyorum ben diye.
"napayım okul işte" dedim.
"ben bu sene de giremedim üniversiteye biliyomusun?" dedi üzülerek.
"sen çalışarak dersane falan zor değil mi? hani az çok tanıyorum seni. bu dersane mevzusu için çalışmaya ihtiyacın olmadığını biliyorum en azından" dedim.
"öyle de ben kendi paramı kazanarak üniversiteye gitmek istiyorum adnan" dedi.
senin ben gururlu duruşuna kurban olurum la.
"zor olmayacak mı?" dedim
"olacak ama zor olmayan bişeyin değeri ne kadar olur ki?" dedi
ne kadar doğruydu amk.
kolay olan şeylerden vazgeçmek de kolay değil midir?
tabi ben bu lafı o zaman "biraz daha koş peşimden o zaman belki bi ilişkimiz olur" olarak anladım.
umut doğdu lan içime, nasıl sevindim.
kalkmaya yakın "bi lavaboya gidebilir miyim?" dedim kalktım.
işeemeye giderken izin aldım amk kızdan.
tuvalet biraz sote bi yerdeydi içeri girerken görmüştüm. mavinin beni göremeyeceği bi yere gidip garsona el salladım amk.
anladı bişey diyeceğimi geldi yanıma.
"birader bizim hesap nedir? şimdi arkadaşım ben ödiycem falan diyecek bi saat uzayacak mevzu ben burada sana vereyim para sen masaya üstünü getir olur mu?" dedim ve 100 lira verdim adama. lira da değil amk ytl. yeni türk lirasıydı o zaman.
"tamam beyefendi" dedi ben de gittim tuvalete işedim.
ıspartada batu lavuğunu gördüm ya ellerini yıkamıştı ben de yıkadım. yalan yok beyler normalde bi suya tutardım parmakları çıkardım.
tuvaletten cıkarken ellerimi tam kurutmadım. eller nemli "yaaa ne zaman işesem ellerimi yıkarım öyle de temizim" imajı verecem.
çıktım tuvaletten mavi'nin yanına gittim tekrar.
nasıl yoluma bakıyodu.
amk mavi benim yolumu gözlüyodu. kucumsemeyin lan "tuvaletten gelmeni bekliyodu" diye.
gözlüyodu işte yolumu amk, kırmayın hevesimi.

o bana bakarken ayaklarım titredi yuruyusum zorlastı amk.
onca senedir içerim bi çift mavi göz kadar sarhoş eden bişey bulamadım hala.
ne sulusu ne kurusu, sevdiğinin gözleri sarhoş eder en çok adamı.
oturdum masaya.
tam karşımda oturuyodu.
dizlerini masaya koydu, bana doğru yaklaştı.
"sana bi özür borçluyum adnan" dedi.
salağa yattım önce. mevzu benim bu batu'yu başka bi kızla gördüm diye hırpalamam ve mavi'nin beni onu kıskandığım için bunu yaptığımı düşünerek ağzıma telefonda sıçmasıydı. tabii ben hemen anlarmıyım amk? gibsen anlamam. 3-5 kelime fazladan soylesin sesi yerleşsin zihnime.
"ne özürü?" dedim.
"hani şu batu meselesi yüzünden sana haksız yere bi sürü kötü şey soylemiştim" dedi.
"ha şunu bileydim amk" ifadesini takındım yüzüme ve "ya ne özürü saçmalama" dedim.
"yok ya gerçekten çok mahçup oldum. tuğçe bana anlattı durumu. sen o zaman bana soylemedin ben üzülmeyeyim diye ben de bilip bilmeden konuşmuş oldum" dedi
"hakkaten ya amma konusmustun sucum yokken. sana bi daha iyilik de yapmıycam" dedim gülerek.
bi çimdik attı elime nevrim döndü amk. nasıl acıdı. ama çekmedim elimi.
amk kopsa o elim yine çekmezdim onun elinin yakınından.
"söyleseydin sen de ben nerden bileyim" dedi hafif mahçup, biraz şımarık.
ben tuğçe ile kayıt için buluştuğumda kahvaltı masasında anlatmıştım ya o da tabii ki mavi'ye anlatmış gerçeği. utanmış, mahçup olmuş aramamış o zaman. ama sonra özü dilemesi gerektiğini düşünmüş falan filan...
o ara bu saatine baktı.
"kalkalım mı? geç kalıyorum" dedi.
"olur" dedim içim kan ağlaya ağlaya. amk zaman da bi muallak. o yokken belamı gibiyo, bitmek bilmiyo o varken erken boşalıyo ağzıma yüzüme.
hesabı istedi.
mavi çantasını kucağına alıp içinden ticketlarını cıkarmaya uğrasırken tuvaletin orda para verdiğim garson getirdi hesabı.
şekil yapmışlar hesap isteyince böyle ufak sandık gibi bişeyde geldi masaya hesap.
sandık dediysek kutu kadar bile değil. küllükten biraz büyük bişey. amk dekor olsun işte.
ben o küçük sandık gibi şeyi görünce garsına "birader biz bi sandık dolusu hesap gelecek kadar yemedik ki" dedim.
garson bu yavan esprime gülmek zorundaydı tabii.
ben elimi bile atmadım hesaba ödedim amk.
mavi hemen kaptı hesabı ödeyecek ya.
açtı baktı içinde para var.
jeton düşmedi hemen.
"izninle paramın üstünü alayım" dediğimde anladı.
kızmış ama aslında kızmamış bi yüz ifadesi ile "ne zaman ödedin ya?" dedi.
"yok buranın bana borcu vardı onu getirmişler" dedim gülerek
"ha ha çok komik" dedi mavi.
teşekkür ettim garsona ve kalktık masadan.