herkes anlatıyo bi de ben anlatayım amk

aslında söylemek istediğim "mavi nasıl? iyi mi? çok özledim lan. napıyo şimdi? oyle cok zaman oldu ki görmeyeli. aynı yerde mi çalışıyo? canı sıkkın değil di mi? vs vs vs... " idi ama ben sadece "ne konustunuz ki?" diyebildim.
"hiiç öyle işte" dedi
yemin ediyorum kadınlar olmasa dünyada savaş olmazdı.
ulan benim gibi bi adama demişsin ki "mavi ile seni konustuk" sonra da ne konustunuz diyince "hiiç öylesine" diyosun.
"nasıl hiç?" dedim
"öyle işte. sır" dedi
ulan nasıl bi umut hasıl oldu amk içime. dedim heralde bu mavi benim kıymetimi anladı özledi beni falan filan.
"nasıl sır?" dedim bu sefer de.
mala bağladım ya aklıma ilk gelen soru cumlesinin dibine onun soylediği cümleden 3 harfli bişeyler secip ekleyerek soru cumlesi kuruyodum.
"ya sır işte. sen arkadasınla konustuğun seyleri baskasına anlatırmısın?" dedi
"arkadasına göre değişir" dedim
"ama benden duymadın tamam mı?" dedi
"tamam tamam anlat" dedim ve dedikodu dinleyen sevim teyze durusumu aldım hemen.
bu batu denen zütten ayrıldı ya. salya sümük ağlıyomus. tabii tuğçeyle ikisi bi arada her zaman olduğu gibi.
"ben onu çok severken o beni nasıl aldatır" demiş buna.
tuğçe tam burayı anlatırken ben "sonunda öğrendi demek" dedim amk mal gibi. sandım ki ben secille yeşilköy sahilde bunu bi kızla gördüm de kavga ettik falan ya onu öğrendi.
amk yoksa anlatırmıyım? mavi beni aradı "sen benim sevgilimle nasıl kavga edersin diye, kıskandığın için mi yaptın böyle" dediğinde bile soylemdim amk o zaman mı soyliycem?
ama tabii "sonunda öğrendi demek" ladını duyunca tuğçe koca bi "nasıl yani" çıkardı koca koca gözlerle.
o an anladım durumun başka bi aldatma ile alakalı olduğunu.
"boşver yaa" falan diyip geçiştirsem de ısrar etti tabii.
ben de anlattım amk.
dedim böyle böyle böyle.
kızlar küfür edince itici olur ama tuğçenin çektiği "orrrroooosssspu çocuguuuu" o an bana çok bi sempatik gelmişti.
ben dedikodu yapan erkek mahcupluğu yasarken tuğçe sorulara devam etti.
"niye maviye soylemedin?" dedi
soruya bak amk.
niye soylemedinmiş...
o sorunun cevap taaa kaç zamandır içimde olduğu için başladım hemen amk "niye mi soylemedim? sence soylesem bana inanırmıydı? tak atıyo sevgilime derdi. gözünde iftiracı olurdum, kıskanç olurdum. bunlar inanmasa olacaklar.
inansa, ayrılsa bu zütten o zaman da ben fırsatçı, ispiyoncu gibi üvanlar alacaktım. gerçi o batu benim ona saldırdıgımı soylediğinde yedim kıskanç damgasını ama neyse... " dedim.
"bana neden soylemedin?" dedi
"sana neden soyleyecektim ki?" dedi
"çünkü sen bana o kadar yakın değilsin tuğçe" dedim. mantıklı gelmiş olacak ki alınmadı.
"uğura soyleseydin bana soylerdi" dedi bu sefer de
amk sanki babamı biri öldürdü de ben de gittim polise haber vermeden adamı öldürdüm. öyle bi sorgudayım
"ya uğura neden soyleyecem ki? ben onlar ayrılsın diye dalmadım o lavuğa. benim maviye hislerimi senle konusmadık belki oturup hiç ama az cok biliyosundur. ben o mutlu olsun istedim. benle olmasa da mutlu olsun. o yuzden ne o iti görünce ona soyledim, ne de bana telefonda sövünce. ben o lavuga daldım ki hatasının farkına varsın bi daha yapmasın. ama mavi ona inanıp bana sövünce artık benden gelecek her ihbar kıskanc bi iftiracının palavrası konumuna gelecekti. o yuzden sustum. daha yapmaz sanıyodum ama yapmış. boşver erkenden kurtulmuş işte" dedim
"malsın sen. hatta salaksın" dedi tuğçe.
"ay sen çok akıllısın. kalk hadi kayıt yaptıralım seni okula" dedim yalandan gülerek
hesabı domaldım,
istikamet haydarpaşa kampüsü...

ben ilk 1-2 kadehi hızlı içerim.
meyhane bizim kuaförümüz çünkü.
nasıl kuaföre giren kadın bir an önce güzelleşmek ister, bizim ki de o hesap.
güzelleşmeliyim hemen.
ve muhabbet başlar;

"adnan dıbına koyam ben bu dünyanın ya!"
tamaam uğur kıvama geldi amk.
artık sıcaklar söylenebilir masaya.
ben balık sevmem karışık ızgara söyledim, uğur ise "sen ne yersen ondan".
"noldu lan? niye koyuyosun dünyanın dıbına?" dedim uğura
"tuğçeyle ayrıldık lan biz" dedi
yuzume bakıyo, şaşkınlık ifadesi arıyo ama ben durumu bildiğimden pek de şaşırmadım tabii.
"biliyorum kardeşim" dedim.
bende arayıp da bulamadığı şaşkınlık onun yuzune doğdu amk.
"nasıl biliyosun?"lar, "nerden biliyosun?"lar sıralandı ardarda.
anlattım durumu.
kayıt için üniversiteye gittiğimizi.
beşiktaşta buluştuğumuzu o zaman tuğçe'nin söylediğini anlattım.
"ne dedi başka?" dedi uğur anlattıklarım bitince.
"o kadar amk. sormadım neden ayrıldınız diye" dedim.
"merak da mı etmedin lan?" dedi
"ettim de sen söylersin diye tahmin ettim amk" dedim
"adnan ben o üniversitenin dıbına koyayım" dedi uğur.
başladı amk ama koymaya.
önce dünya, sonra üniversite...
sırada muhtemelen liseler ve yerel yönetim binaları vardı.
"niye lan ne sucu var üniversitenin?" dedim gülerek.
"ya nasıl ne sucu var adnan ya? o okulu kazandığından beri bizim aramıa soğukluk girdi. beğenmedi beni amk. ben üniversite kazanamadım ya hor gördü beni" dedi.
girdim hemen lafa.
rakı masasında yanlış lafın önünü almazsanız o laf hızlanır hızlanır, ya şaranpole devrilir ya bariyere girer. o yüzden az vites düşürmeli öyle zamanlarda dinleyen.
"la manyakmısın? tuğçe seni tanıdığında sanki 4 üniversite mezunumuydun amk?" dedim
"adnan öyle değil kardeşim. benle bi geleceği olmadığını anladı bu üniversite hazırlık döneminde" dedi
ki bence sapına kadar haklıydı bu lafında uğur.
genelde ayrılıklar kız tarafından gelirse hep gelecek kaygısı taşıyan ayrılık cümleleri kullanılır.
"uğur, eğer öyle bi düşüncesi olup da bunu sana direkt söylemeden ayrıldıysa bu onun suçudur tartışmam bile ama peki sen onunla bi gelecek kurabilmek için ne yaptın düşündün mü hiç?" dediğimde onda da jeton düşmüştü.
bizim etler geldiğinde uğur farketmişti bişeyleri.
onun hayali iyi bi futbolcu olup paranın dıbına koymaktı. bunun kolay olabileceğini düşünmüştü hep.
ama şimdi anlamıştı.
alkol tüm kötülüklerin anası diyolar ya yalan amk.
aslında alkol gerçeklerin anası da gerçekler kötü olduğundan "kötülüklerin anası"na çıkmış adı.
yani alkolün sucu yok, evladın hayırsızlığı...