herkes anlatıyo bi de ben anlatayım amk

"hazreti ömer'i duydun mu hiç?" dedi
bu sefer ben mal mal baktım buna.
"duydum. halifeymiş" dedim
başını salladı. söylediğimi onaylayarak.
"gel otur sana hazreti ömer'i anlatayım" dedi
kapının kolunu tutmuştum.
bıraktım.
yavaş yavaş en yakın çekyata ilerledim.
oturdum.
"hazreti ömer halifeydi doğru. ama ben onu sormuyorum sana" dedi
"sen ne diyon yarraaam" bakışı attım buna.
devam etti.
"halife olmadan önceki ömer kimdi biliyomusun?" dedi.
bi cevap vermem gerekiyodu. ben de verdim amk
"bilmiyorum" dedim.
"ömer kureyş'in en güçlü, en otoriter simalarından biriydi. o kadar güçlüymüş ki develer ile güreş tutarmış" dedi
lafa girdim. komik çocuğum ya "niye kureyş'te pehlivan yokmuymuş?" dedim gülerek.
gülmedi amk.
sağlam züt olmuştum.
devam etti.
"kendi ayarında, kendi gücünde kimse yokmuş" dedi
mahçup oldum amk. inanmasan da birilerinin inandığı, daha doğrusu saygı duyduğu, bir olgu ile onun yanında dalga geçilmemesi gerektiğini o an öğrendim.
devam etti sait abi
"bir gün mekke'nin en zenginlerinden birisi peygamberimizin ve eshabının(ona inananların) başına ödül koyduğunu ilan etmiş" dedi
amk az önce züt olmasam "neyinin başına?" diyip taşşağa sarardım da üst üste iki kere adama dandik espri yaparsa hoş olmaz diye düşündüm amk.
ben de onun yerine merak eden gözlerle anlatmasını bekledim hikayenin gerisini.
"ebu cehil'in bu koyduğu ödüle ilk olarak hazreti ömer talip olmuş. 'ben muhafazid'i öldürürüm' demiş.
ebu cehil de bunu onun layıkıyla yerine getirecek güçte olduğundan kabul etmiş bu isteğini.
hazreti ömer bu haberi alınca görevini yerine getirmek için çekmiş kılıcını hazreti muhafazidin eve doğru yola çıkmış.
yolda onu gören biri nereye gittiğini sorunca hazreti muhafazidi öldürmeye gittiğini soylemiş.
adam onu bu fikirden vazgeçirmeye çalışmış. kardeşin ve enişten de ona inanıyor. sen neden öldürmek istiyosun demiş.
hazreti ömer bunu duyunca hiddetlenmiş. yolunu kardeşinin evine çevirmiş.
tam kardeşinin evine geldiğindehiddetle içeri girmiş.
kardeşi ve eniştesi o zaman ilk inen ayetlerin yazılı olduğu bir deri parçasını okuyorlarmış.
'işittiklerim doğru mu?' diye sormuş islamı sectiklerini kastederek.
evet cevabını alınca kılıcının sapı ile vurup kızkardeşinin başını yarmış.
eniştesi girmiş araya.
hazreti ömer 'verin şu okuduklarınız da bakayım muhafazid kimmiş' demiş.
kardeşi 'olmaz onlara zarar vermenden korkuyoruz' diyince hazreti ömer söz vermiş okuduktan sonra geri vereceğine.
hazreti ömer sözüne son derece güvenilir biri olduğundan vermişler ayetleri ona.
hazreti ömer o ayetleri okuduktan sonra kalbinin mühürü açılmış. beni hemen muhafazide zütürün demiş ve müslüman olmuş" dedi.
o lafını bitirince ben 'ohh' dedim amk.
bi an ömer hiç müslüman olmayacak sanmıştım.

eve gidince salona geçtik.
ben vedatla mutfağa gittim çay demliycez.
nasıl çay içiyoduk anlatamam amk. hayatımda içmedim orada kaldığım zamanki kadar çayı.
sait abinin lafı bile vardı "çay şakirtin mazotudur" diye.
amk motor diyo bize de bişey demiyoduk sait abimize.
mutfakta çayla uğrasırken vedat'a "oğlum lan ben napcam yarın elalemin evinde?" dedim
güldü muallak.
"abi evlendirmeye zütürmüyoruz ya iftar yapıp gelicez sen niye bu kadar panik oldun?" dedi
sevmiyorum amk milletin eve gitmeyi. hani arkadas olur raht olursun tamam da oyle aile ortamı bozuyo amk benim bunyeyi.
"la biz muhabbet ederken kapı çaldı.
vedat gitti hemen kapıyı açmaya.
ben mutfaktaydım kimin geldiğini görmedim ama "ooo hoşgeldiniz mübarekler" sesinden anladım gelen de bizim gibi abiydi amk.
bizim gibi o taraflarda oturan abiler birbirlerine gider gelirdi oyle.
abi diyoruz falan ama onlar da sen ben gibi üniversie öğrencisi lan.
genç adamlar. hatta çoğu çocuk.
yarısından fazlası ise benim gibi gibe gibe orda kalmaya mecbur olan ve orda kalmasa adam yerine konulmayacak adamlardan oluşuyo.
hani hepsi mal tipler ya sebebini de öğrendim amk.
bizim hüseyin'in de talebeleri vardı 2 tane.
ama onlar lise değil. anafenden havale edilmiş 8. sınıf öğrencileriydi.
lise hazırlık sınavına hazırlıyodu onları.
onlarla bi gün oturduk çay içiyoruz. nasıl adam yerine koyuyo velerler bizi bi görseniz. ortada bi ruhani hava var amk sormayın gitsin. çocukların bize imrenerek baktığını hissediyodum. liseli binler gibi taşşağa sarmanın peşinde değildi bunlar.
onlara hüseyin "1er tane arkadaşınızı getirin" dedi o çay sofrasında.
"çay sofrası ne amk?" demeyin çay sofrası işte. çay bardakları petibör bisküvi. eğer 8. sınıflara hazırlanıyosa o çay bi tane fazladan bardak konurdu. sebebi de komik amk.
"peygamberimiz soframıza gelir belki"
peygamberin de işi gücü yok bizle petibör banacak dandik çaya...
aslını sorduğumda sait abi "sünnettir" demişti. hz. muhammet de sofrasında hep bi adet kaşım fazla koyarmış misfir gelrise diye. ondan yani.
tabii kimse demiyo o zaman 9ar karı alalım eve o da sünnet diye.
neyse konuya dönelim.
hüseyin bu 8. sınıflara dedi ya birer arkadaşınızı getirin diye. bi dahaki gelişte kimse yok amk. utanmış cocuklar. ben de olsam utanırım. kucucuk cocuklar diğerlerini ne diye cağırcak buraya?
eğlenceli bişey yok ki. dini muhabbet, namaz, ders.
kimse gelmeyince huseyin onları fırcalar gibi yapmıs. bize sonra anlattı ben görmedim fırcaladığını gözümle.
öür gelişlerinde 2 tane daha cocuk geldi hüseyinin talebelerle.
amk gördüm abdest aldım şükür namazı kılcam.
hani sınıfın en mal tipleri olur ya onları 2 ile çarpın. öyle tipler.
o zaman anladım abilerin neden %90 mal tiplerden oluştuğunu.
bunlara diyosun ki git arkadasını getir. o da gidiyo sınıfta en mal, en asosyal kimse onu getiriyo. zaten populer olsa gider kızlarla etek açmaca oynar abilerle petibörü napsın amk?
bu konuya da aıklık getirdikten sonra konumuza dönmek üzere bu entariyi sonlandırıyorum beyler.
biri sorarsa abiler neden mal tipli diye anlatırsınız
ok?
kib
bye
aeo

bi yarım saat sonra kapı çaldı.
salonun kapı kapalıydı o yüzden ben kalkmadım hiç nasıl olsa acarlar diye.
hüseyin zütünün kapısının sesi duydum o açtı heralde.
sait abinin ses geldi "hazırmısınız mübarekler?" dediğini duydum ama sonra birden ses kesildi.
kısık moda geçti amk. bildiğin ghost protocol oldu.
"mission kumaş pantolon"

ses kesilince ben anladım bu hüseyin "abi kumas giymedi adnan abi" diyo sait abiye. biliyo bi onu dinlerim ben. o da bi korku falan olduğundan değil. hem benden yaca buyuk hem de gercekten dinlenilecek biri sait abi.
5 dakka geçti kapı tıklandı sait abi girdi içeri.
hiç belli etmiyo ama fitlenmiş belli. girer girmez bi kesti benim ustu bası. zaten fitlenmemiş olsa bu göz temaını beni gibmeye yeltenmesine yorardım, öyle düzdü beni.
oturdu çekyata.
"oo adnan abi artist gibiyiz yine" dedi
anladım ne demek istediğini ama salağa yattım
"her zamanki halim abi" dedim gülerek.
o da güldü ama gülerken bişeyler soylemeye niyetlendiği öyle belli ki.
"kumaş pantolonun yoksa alsaydın benimkilerden" dedi.
aha amk geldik mevzuya.
"yok abi kumas giymem ben" dedim
"giyseydin iyiydi" gibilerinden bişey dedi.
daha fazla salağa yatmanın alemi olmadığının farkına vardım.
yine yan odadan duyulsun diye yuksek bi se tonuyla
"abi ben gelmiyorum" dedim
şaşırdı sait abi.
"nasıl gelmiyosun mübarek?" dedi
"gelmiyorum abi. sen beni kot pantolon giyiyorum diye oraya zütürmeye çekiniyosan ben seni sıkıntıya sokmam ama kendi karakterimden de değmeyecek adamların gazı için taviz vermem" dedim. karakterden taviz vermem diyorum ama gitmişim abi evinde yasıyorum celişkimi gibeyim.
neyse mevzuya dönelim, değmeyecek adam derken lafımın ona değil hüseeyine gittiğinin farkındaydı. o yuzden kısık bi sesle devam etti.
ortalık yatışsın istiyodu belliydi gergin bi hava olduğu hüseyinle aramızda.
"mübarek o nasıl laf? şimdi bu cocuklar bizi örnek alıyo ya ondan biraz daha naif giyiniyoruz ailelere giderken. yoksa sana şimdiye kadar hiç böyle bi şey soylememiştir kimse. bu güne ozel bi tavsiye sadece" dedi
baktım bu alttan alıyo ben daha da costum amk.
"abi üstümüzü basımızı değil karakterlerimizi alsınlar örnek. kot pantolon giyince şerefsiz olunmaz, ispiyonculuk yapınca serefsiz olunur. önce onu öğrensin cocukların ailesi" dedim.
gözleri kocaman kocaman acıldı amk sait abinin.
resmen gözleriyle "sus" der gibiydi.
susarmıyım amk?
"abi ben bu pantolonu çıkarıp baska kot bile giymem bırak kumaş giymeyi. o yüzden siz cıkın ben gelmek istemiyorum" dedim
sait abi de mantıklı biriydi. kot ile din olmayacağının farkında amk.
yazması bile sacma. kot giyince kötü gözükmek ne amk?
işte bu 5 karıs sakallı gezenler bu hüseyin gibi zütler.
ulan o sakalı sen peygamber sakal bıraktı diye bırakıyosun ama o zamanlar peygamberin dusmanları da sakal bırakıyodu. moda oydu amk. sen entari ile cıkıyosun sokağa arabistanda gezer gibi. peygamber sünneti diyosun buna ama o zaman ebu cehil denen "kafir" de oyle geziyodu. sen bilmeden ebu cehilin sünnetini de yapıyosun.
işte o yüzden bütün üç kağıtçılar önce sakal bırakıyo amk. bugün bakkal ac, az da sakal bırak hacı bakkal diye gelir senden alışveriş yaparlar. öyle de mal bi milletiz. anlayışımızı gibeyim.
türban da öyle.
tamam benim de cok türbanlı akrabam var. ve ben buna inanılmaz saygı duyuyorum.
ulan benim annem türbanlı. 26 senedir daha bi kere "nasıl bu devleti yıkıp da laikliğin ağzına sıçarız?" diye düşünmemiştir. kadının derdi akşam ne yemek yapayım.
ama saygı duymam bunu mantıklı görmemi sağlamıyo tabii.
bence allah peygambere(eğer bu türban işi kuranda geçiyosa) "git söyle bana tapanlara akıllı olsunlar. namaz falan kılsınlar. haa bi de unutmadan zütlerini başlarını kapatsınlar" dedi ama peygamber bunu tweetlerken 160 karakter sınırını geçmemek için "zütünüzü, başınızı" kısmını "ulan zaten herkes zütünü kapatıyodur" diye düşünerek kısaltıp "başınızı kapatın" olarak tweetledi. baska bi açıklaması olamaz.