1. 1.
    +3
    farkındayım. hergün biraz daha eriyorum.
    yavaş yavaş her şeyimi kaybediyorum
    tüm özelliklerimi.
    ···
  2. 2.
    +1
    düşünmketen artık beynim çatlıyor.
    her gece saatlerce tavana bakıp neler yapmayacağımı düsünüyorum.
    artık kalktığımda yüzümü yıkamıyorum.
    saçımı taramıyorum saatlerce.
    sanırım insanlıktan çıkıyorum.
    ···
  3. 3.
    +1
    gömleklerimi bile ütülemiyorum.
    babamla bile isteksizce konusuyorum.
    en çok sevdiğim seylerden nefret etmeye basladım artık.
    kitap okumuyorum mesela.
    ders çalısmıyorum.
    konusamıyorum kimseyle.
    ···
  4. 4.
    0
    diyor ya yusuf hayaloğlu:bu şehir alır seni kullanır, kullanır..santim santim çürürsün...
    aynen öyle oluyor.
    çürüyorum galiba.
    ···
  5. 5.
    0
    kendimi tüketiyorum.
    gülemiyorum artık.
    bir bataklık bu
    evet bataklık.
    gittikçe batıyorum bu hayat denen bataklıkta.
    üzülüyorum.
    ···
  6. 6.
    +1
    ama bana uzatılan her dalı kırıyorum, tutmak yerine.
    hem de sinirleniyorum, kendimi mahvediyorum.
    çıkamıyorum dostlarım, çıkamıyorum.
    üzülüyorum.
    ···
  7. 7.
    -1
    elimi kolumu bağlamıslar çırpındıkça batıyorum.
    çocuğum henüz halbuki.
    belki de çocuklasıyorum gittikçe.
    beynim gün geçtikçe ağrlasıyor.
    alamıyorum kendimi
    eriyorum gün geçtikçe.
    sarılamıyorum.
    ···
  8. 8.
    +1 -1
    beynimin küçüldüğünü hissediyorum.
    şiir yazamıyor, piyes yazamıyorum artık.
    dedimya kitap bile okuyamıyorum.
    ders mi?güldüm şimdi.
    oysa ne zekiydim ben.
    ne iradeli.
    ···
  9. 9.
    +1
    her tuttuğumu koparırdım ben.
    her anlamda.
    istediğim her seyi yapardım.
    ama artık elimi kaldıramıyorum.
    yalnızım galiba
    ···
  10. 10.
    +1
    belki de artık sadece annem için yasıyorum.
    o üzülmesin diye.
    bir kıza da aşığım.
    ama söyleyemiyorum ki.
    aylardır saçımı taramadım.
    gözlerim çukurlasmıs göremiyorum.
    ···
  11. 11.
    +1
    sadece duyuyorum insanları.
    ne dediklerini düsünemiyorum
    beynim küçülüyor.
    eriyorum santim santim.
    ···
  12. 12.
    +1
    diyorya üstad
    yasamak ağrısı asıldı boynuma
    oysa türkü tadında yasamak isterdim...
    öyle benimkisi de
    henüz 20sinde ölüyorum sanırım.
    korkaklasıyorum geçtikçe zaman. oysa ne cesurdum.
    ne sağlam
    ···
  13. 13.
    0
    ağlayamıyorum bile
    ağlasam her sey düzelir gibi.
    ama diretiyorum sadece yasıyorum öylesine.
    nedensiz.
    ···
  14. 14.
    0
    belki yarın her sey düzelir ümidiyle yatıyorum her gece.
    ama sabah uyandığımda tam kalbimde bir sızı oluyor.
    sigara içiyorum kahvaltısız.
    kahvaltıyı bile unuttum artık.
    otobüs durağına giderken 2 küçük poğaça o kadar.
    ···
  15. 15.
    0
    yeminler ediyorum durmadan kendime.
    televizyon yok, bilgisayar yok diyorum..
    en fazla 5 dakika tutabiliyorum sözümü..
    sıkıldım çünkü hayattan.
    kocaman bir boşluk..
    kocaman bir bataklık hayat.
    çok cömertim
    bu özelliğimi de kaybedecem biliyorum böyle giderse.
    diğerleri gibi.
    ···
  16. 16.
    0
    tavana çakıyorum gözlerimi.
    umutsuz bir şiir gibiyim.
    duvarları bile yumruklayamıyorum.
    birisi bir tekme atsa yığılıp kalırım.
    elimi bile kaldıramam kimseye artık.
    yorgunum
    hem de çok.
    ···
  17. 17.
    0
    eriniyorum.
    lavaboya gitmeye bile.
    su içmeyi bile erteliyorum
    susuzluktan ölebilirim her an.
    annem, kardesim yok ki yanımda emirler saçayım.
    çok ayrı diyarlardayım bir başıma
    yapayalnız...
    ···
  18. 18.
    0
    annem olsa yanımda fırçalamktan yorulurdu.
    böyle olmazdım belki de.
    hele babam olsa
    kız mısın lan sen derdi eminim.
    iyi adamdır babam.
    can diyorya ben en çok babamı sevdim diye.
    çok doğru.
    babalar melektir.
    ···
  19. 19.
    0
    böyle işte dostlarım.
    güneşi bekliyorum yine bir umut.
    oysa şimdi yasıtlarım gibi uyumam lazımdı.
    sabah erkenden kalkıp vizelere çalısmam.
    bir yaşlı gibiyim.
    hayatının son demlerini yaşayan.
    ···