Seni, anlatabilmek seni.
iyi çocuklara, kahramanlara.
Seni anlatabilmek seni,
Namussuza, halden bilmeze,
Kahpe yalana.

Ard-arda kaç zemheri,
Kurt uyur, kuş uyur, zindan uyurdu.
Dışarda gürül-gürül akan bir dünya...
Bir ben uyumadım,
Kaç leylim bahar,
Hasretinden prangalar eskittim.
Saçlarına kan gülleri takayım,
Bir o yana
Bir bu yana...

Seni bağırabilsem seni,
Dipsiz kuyulara,
Akan yıldıza,
Bir kibrit çöpüne varana,
Okyanusun en ıssız dalgasına
Düşmüş bir kibrit çöpüne.

Yitirmiş tılsımını ilk sevmelerin,
Yitirmiş öpücükleri,
Payı yok, apansız inen akşamdan,
Bir kadeh, bir cigara, dalıp gidene,
Seni anlatabilsem seni...
Yokluğun, Cehennemin öbür adıdır
Üşüyorum, kapama gözlerini...
Ahmed arif...

reserved aq

kendine kalıyor insan..
zamanlı ve zamansız düşlerin ortaya koyulması,
sana şimdi mevsimin gelecek çiçeklerinden bahsetmek kaldı.
bir papatya tarlasını sürükleyip yüregine
papatya fallarına inandırmakta
mis kokulu akşamların göbegine oturup gülüşlerini öpüp koklamakta
ya bilmiyorsun ki
kıştan yeni çıkmışlıgındayım sogugun
rüzgarın titrekligindeyim
bilmiyorsun ki
seni düşünürken donup kalmaktayım
yani
ben dudaklarının kenarına ilişip sessizce derin uykulardayım