Benim anlamadığımı mı sanıyorsun? Var olmak denilen o umutsuz düşü… Olur gibi görünmek değil, var olmak. Her an bilinçli, tetikte… Aynı zamanda başkalarının huzurundaki varlığınla kendi içindeki varlık arasındaki o yarılma… Baş dönmesi ve gerçek yüzünün açığa çıkarılması için o bitimsiz açlık… Ele geçirilmek, eksiltilmek ve hatta belki de yok edilmek… Her kelime yalan… Her jest sahte… Her gülümseme yalnızca bir yüz hareketi… intihar etmek? Hayır. Fazlasıyla iğrenç... insan yapamaz ama hareketsiz kalabilir, susabilir. Hiç değilse o zaman yalan söylemez. Perdelerini indirip, içine dönebilir. O zaman rol yapmaya gerek kalmaz, bir kaç farklı yüz taşımaya ya da sahte jestlere. Böyle olduğuna inanır insan. Ama gördüğün gibi gerçeklik bizimle dalga geçer. Sığınağın yeterince sağlam değil. Her tarafından yaşam parçaları sızıyor ve tepki vermeye zorlanıyorsun. Kimse gerçek mi yoksa sahte mi diye sorgulamıyor. Kimse sen gerçek misin yoksa yalan mısın demiyor. Bu sorunun yalnızca tiyatroda bir önemi olabilir. Belki orada bile değil. Seni anlıyorum Elisabeth, susmanı anlıyorum. Hareket etmemeni anlıyorum. isteksizliğini fantastik bir sisteme bağlamışsın. Anlıyor ve hayranlık duyuyorum. Bitene kadar bu oyunu oynamalısın. Ancak o zaman bırakabilirsin. Tıpkı diğer rollerini bıraktığın gibi bunu da yavaş yavaş bırakırsın.

Yalnız yaşamak güzel olurdu, her gece müzik dinleyerek uyurdum, kulaklıksız

insanların bana saygı duyması gerekiyor, ben onlara nasıl davranıyorsam onlar da bana öyle davransın amk. Zorları ne bunların anasını sattımın dünyasında elli kiloluk bi şeyim gelmiş bana ego yapıyor senin egonu gibem qwweweeqeewqw

Şu koskoca dünyada küçücük bi bin olduğum halde bir şeyler için çaba gösteriyorum ya, benim de amk.

itiraf etmem gerekirse, erkeklerin arkadaşlığını kıskanıyorum amk. Fazla samimi ve gerçekçiler.
Kızların iğrenç dedikodusunu dinlemek yerine erkek olup abazaca muhabbetler bile yapabilirdim. Ühühühüü

Üffff darlandımmmmm guleuzü biraabbiinnnassss

Hayatım boyunca kimseye yaklaşamıcam

Lan..
Eskiden herkesi severdim..
Sözlüğe gelirdim başlık açardım herkese şuku atardım anancılık yapanları bile severdim iyi davranırsın, kız erkek hepsiyle iyi anlaşırdım.
Ağzımdan küfür çıkmazdı bir kötü söz sapık söz çıkmazdı şimdi bayan yazarlara seni gibiyim mi diye mesaj atıyorum niye amacım ne bilmiyorum amk

çok olmuş gelmeyeli

Ne kadar aciz bi binim ben şu hale bak deliriyorum ya gelip içimi döktüğüm yere bak

YAAAAAARRRAAAMMM iÇERDEEEEĞĞĞ

Seni taniyom gibi dur bakalim biraz daha itiraf et

Ortalık dağıldığında onu toplayabilirsin demişti bi keresinde babam ;ama bi ruh dağıldığında onu kolay kolay toplayamıyorsun

ZAMAN ÇOK HIZLI GEÇiYOR YARIN OLMADAN HEMENCiK iŞLERiMi BiTiRMELiYiM AMQ HAY AMQ

Eski halimi istiyorum binler ben böyle olmak istemiyorum ya :(

Kendimi mi arıyorum bilmiyorum ama çok üzgünüm ve içimde kayboldum amk.

Bazen çok sakin oluyorum..
Ruhsal olarak dinmiş oluyorum AMA SONRA ANINDA ANASINI SŞLiEYiÖ AYYYGIIIRRRR GiBi OLUYORUM

Bazen hanım hanımcık oluyorum saygılı bi insan oluyorum hiç kötü düşüncem olmuyor

BAZEN ÇÜKLÜ Bi huur ÇOCUĞU OLUYORUM HERKESE SÖVÜYOORRAAAAMMM

Bazen Allahın beni gördüğünü hissediyorum günahlarımdan dolayı üzülüyorum vazgeçiyorum hemen bu durumdan