Aq iyice değiştim malladım ben gidiyom ya amqq

Hayatımın son bir yılına çöp denilebilir.
Zaman ne kadar acımasız ya , hiç seni beklemiyor acıların geçsin ya da iyileş diye, hiç hazır olmanı beklemiyor sürekli geçiyor sürekli sürekli sürekli

Çöp dediğim zamanlara bakıyorum da, bu zamanları sözlükte geçirmişim hep.
Aslında bir çok şey kaybettim burda ama bir çok şey de kazandım.

Her neyse

Tutunamayanlar, sayfa 221, yarım sayfadan ikinci paragraf

Lan kimse okumasın bunları, ne saçma şeyler yazmışım hepsini silin, o baştakiler ne öyle rezillik amk :ddd

Lan ya, tövbe tövbe

Kitap almıştım eve gidiyodum hızlı hızlı, sonra parayı cebime yerleştirirken ( çanta taşımayı sevmem) bi anda param yere düştü karşıdan aynı hizada da bi çocuk geliyodu birden paraya eğildi amk.

Napacağımı şaşırdım o iki saniyede acaba eğilip ondan önce mi alsaydım yoksa onun almasını bekleyip sağol mu deseydim bunları düşünürken hop eğildim kaptım 25 kuruşu hemen karşıya geçtim amk.

Eve doğru yürürken de bi baktım çocuk arkamdan geliyor evine gidiyodur aq dedim kafamdaki sesi susturdum yürümeye devam ettim içimden de sövüyom aq çocuğu kendim alırdım amacın yardım etmek olsa saçını başını düzeltmezdin falan diyerekten bi yandan da kendime kızıyorum çocuk sana yardım etmeye çalışmış aq odunu diye.

Her neyse amk eve geliyodum sonra hiçbişi olmadı çocuk önüme geçti gitti aq bu kadar aq

Şaşırdığım nokta, nabzımda en ufak bi artış olmadı veya bi heyecan duymadım şaşırdım sadece amk. Neyse amk.

GÜZ YAĞĞĞMUUURRRRLLAARIYYLAAAAĞ

Biri bana küfür ederse üzülürüm

Bu başlığın imha edilmesini istiyorum

Şimdi gerçek bir itiraf yapacağım :D
Çok sinir anında veya ağladığım bi anda üstümü çıkarıyorum eskiden beri gelen bi alışkanlık amk.
Sanki böyle kıyafetlerimi çıkarınca derdim sıkıntım azalacak gibi :d
Değişik :d

Son posta bende attım bir post.

Ciddi anlamda kendimden nefret ediyorum tiksiniyorum kendimden. Yolda tanımadığım biri bağıra bağıra kötü şeyler söylese ya da küfretse üzerime alınır bakarım... ciddiyim..

Kendini sevmeyeni kimse sevmezmiş, doğrudur

Bazen olmamayı diliyorum

Ama bazen olmayı olmamamdan daha çok diliyorum

Ne kadar acınası öyle değil mi? Birine nasılsın diye sorduğunda seni tiye almaz, umursamazlar. Çünkü ilgilenmeleri gereken başka bir şey vardır. Ama sen kevaşesin! '' dediğinizde size cevap vermek için bir taraflarını yırtarlar, aksini kanıtlamaktır amaçları..

Bu sözlükte bir yıldır kız arkadaş arıyorum kendime. Benim de amk. Onların kirli zihinlerinin de amk. Sürtükler. :D

Bi keresinde ben frida kahlo nickli bir yazara sert bir şekilde MEME AT ! diye mesaj atmıştım... Pişmanmıyım ? Tabisi de hayır ! Aahahahahahahha

Arkaaşlar buranın taku çıkmış galiba amq

Zaman bir yıl geriye aksın ya, hadi hadi.

https://youtu.be/BqadOvjNxQU

Bazen çok kötü gider her şey. Gerçekten her şeyin kötü geçtiği an ne yapacağını şaşırırsın. Sığınacak kimsen yoktur. Annen bile senin ne kadar acı çektiğinin farkında değildir değildir. Her neyse, zaten olmasını da istemezsin. Telefonunu alırsın şarjı yoktur, kahretsin, ne zaman şarjı oldu ki. Bırakırsın yerine. Sonra boğulursun, yani sonra boğuluyorum. Hava lazım geliyo, ciğerlerim boşalsın istiyorum. içimi kusmak istiyorum etrafımda kimseyi istemiyorum. Sonra saat kaç olursa olsun dışarı çıkıyorum. Farketmeden ağlıyorum, sarsıla sarsıla. Yürüyorum. Kaç tur attığımın farkında değilim ve hırkamın bilekleri ıslanmış. Galiba gözlerimi silerken çok kullanmışım. Sonra yürümekten yoruluyorum. Bi yere oturuyorum. Çimenlere gözümü kestiriyorum. Cenin pozisyonundayım sırtımı bi ağaca veriyorum. Daha da küçülüyomuşum böyle, onu farkediyorum. Serinlik güzel ama . Soğuk içimi ürpertiyor. Sonra yeniden ağlamaya başlıyorum, ağladığım için ağlıyorum. Bu kadar güçsüz olmak can sıkıcı. Sonra parkta oynayan çocukları izliyorum. Bi nebze de olsa sakinleşiyorum. Ve bu halimi görseler bile yanıma yaklaşmayan insanlara bakıyorum. Kimseye ihtiyacım yok, kimseye ihtiyacım yok, kimseye ihtiyacım yok diye defalarca söyleniyorum kendime. Oturmaktan da yorulunca ayağa kalkıyorum. Oturduğumuz apartmanın çardağına oturuyorum. Bunca şeyin niye olduğunu düşünüyorum. Çardakta tam altı bank var. Birine oturuyorum. Karşıma annemi oturuyorum hayalimde. Yanına babamı, sağ taraf büyük abim (sen en masumusun) sol taraf küçük abim. Yanımda kalan boş bank benden taraf olan biri, dost. Ama boş o bank, her neyse. Sonra hepsiyle teker teker konuşuyorum. Bağırıyorum. Sonra bitiyo, sonra annemi oturttuğum banka oturup annem oluyorum, bana soruyorum, kızıyorum, anlamaya çalışıyorum. Diğerlerini de aynısını yapıyorum. Benden taraf olan boş bank hala yanımda. Ses çıkarmasa da güven veriyor. Sonra zihnim bulanıyo, muğlaklaşıyo. Sonra ayağa kalkıyorum kahretsin yanıma tokamı almamışım ve kahrolası saçlarım nede+

+ n sürekli yüzümde geziyor?
Sonra çardağın etrafındaki pembe beyaz bloklar arasında yürüyorum. Midem daha çok bulanana kadar. Başım daha çok dönene kadar. Çizgilere basmamaya çalışıyorum. Boş banka kimseyi oturtamıyorum. Ama hayal orada, yanımda. Yanına oturuyorum. Başımı omzuna yaslıyorum. Hayal ses çıkarmıyor. Hayal beni umursamıyor. Sonra karnım acıkıyor. Eve gidiyorum telefona bakıyorum kahretsin adamım biri oynanış şarjı 0. Soktuğumun telefonu sinir katsayımı arttırıyor. Sonra yavan bi su içiyorum. Karnım doyuyor. Sonra ne yaptığımı bilmiyorum. Uyuyor muyum. Sanırım çok bencilim. Sanırım kimseyi istemiyorum. Sanırım kimseden güzel şeyler duymak istemiyorum. Sanırım kimseden kötü şeyler duymak istemiyorum. Yalnızlığı istiyorum. Her neyse ya, öyle işte