7 kişi önden gitmeye başladı kubilayla ben ve biri daha vardı ama aklıma bir türlü gelmedi geriden gidiyorduk amacımız otostop çekip evlerine yakın yerde inip onları korkutmaktı. Planımız işlemişti bi arabaya bindik ve gitmeye başladık. ineceğimiz yerde indik gelmelerine tahminen 15 dakika vardı. Bir süre durakta oturduk kola çekirdek yaptık.

Sonra seslerini duymaya başladık, durağın yanında aşağı doğru giden bir yol vardı. O yolun kötü anılarla dolu olduğunu biliyorduk hiç umrumuzda değildi oraya doğru gitmeye başladık. Zifiri karanlıktı ışık tutsalar bile bizi görme şansları yoktu. Biz birbirimizi zor görüyorduk o derece. Göz hizamıza kadar geldiler ve hemen çömeldik. Garip garip sesler çıkarmaya başladık, bize doğru baktılar isimlerimizi söylediler sizin olduğunuzu biliyoruz derken bi anda 3 kişi çıktı önümüze o karanlıktan. Bizim tayfa eve doğru koşmaya başladı bağıra bağıra ne yapacağımızı şaşırdık acaba bizi görüyorlar mıydı diye düşünürken içlerinden biri Kubilay demeye başladı. Efendim dedim ben seni çağırmıyorum diyince Allah ne verdiyse koşmaya başladık karanlıkta.

Telefonum çalmaya başladı. Arayan cemdi. Açtım telefonu küfürler etmeye başladı bi anda nerdesiniz eve giremiyoruz rüzgar sürekli hırlayıp havlıyor dedi kubilaya verdim telefonu anahtarın yerini söyledi ve kapattı. Arkamızdan kubilaya seslenen adamın sesi geliyordu. Hemen koşarak yola çıktık ve eve geçtik. Kapı açıktı girdik eve annesi babası uyuyordu, bizimkilerin yanına geçtik.

Hepsi bi tarafta toplanmıştı ve olayı konuşuyolardı bize de siz nerdeydiniz diye sordular ve Kubilay bir bir anlattı. Korkmaya başladık ama hepimiz halimizden mutluyduk çünkü sürekli bi atraksiyon yaşamak istiyoduk. Başımıza geleceklerden hiç haberimiz yoktu.
Çatıda baykuş yuvası olduğu için genelde 2 den fazla ayak sesi gelmezdi ama sanki bi orduyu toplamışlar gibi ayak sesleri gelmeye başladı. ilk defa o baykuşu görmüştüm o gün cama kondu ve cama kafasını vurmaya başladı.

O can sıkıcı 5 dakikadan sonra baykuş gitti. Seslerde kesildi rüzgarda havlamayı bıraktı. Biz de hiçbir şey olmamış gibi dalgamıza devam ettik. Kolalar bitti cipsler bitti sabah ezanına 1 saat kalmıştı. Bütün yaşanılanlar unutulmuş gibiydi sanki birbirimize sarıyoduk sürekli. Merdivenden ayak sesileri gelmeye başladı hepimiz o anda sustuk, çünkü kapıyı açmak üzereydi kapı aralandı sonra merdivenden geri gittiğini duyduk. Kubilay annesine söylemek için kapıyı açtı beraber aşağı indik.

ilk kattan indiğimizde annesi mutfaktan bizi çağırdı oradaki konuşma şöyleydi ;
Annesi+ : Aşağı kim indi
Kubilay –: Sen uyumuyo muydun
+ Baban uyuyo ben burdaydım

Kubilay o sıra hemen aşağı indi ve koşarak yukarı çıktı babam yok dedi.
+Burda uyuyo çünkü
- eve girdiğimizde yatak odasında yattığınızı gördük
+ Oğlum sen benimle niye hep alay ediyosun
Dedi ve Kubilay sinirlendi çekti beni yukarı çıktık

Kubilay sus pus oldu çekildi bi köşeye sigara yaktı. Kimse nolduğunu sormadı ama bi gariplik vardı benim kafamda tek bir soru vardı aşağı inen kimdi.

Kimseden ses seda çıkmıyordu. Ben doğruldum biraz sigara yakacaktım ama paketin kenanda olduğunu hatırladım. Kenana baktım ama yoktu kenan nerde dedim bizimkilere. Biraz tartıştıktan sonra yalçın kenan bizimle eve girmedi ki dedi. Kanım çekildi o lafı duyduktan sonra.

Kenan neredeydi, nereye gitti dilim tutuldu resmen konuşamadım o sıra korkudan mı çaresizlikten mi bilemedim. Hemen telefonumu çıkarıp kenanı aradım açmadı. Biraz bekleyip tekrar aradım o sırada kimseden ses seda çıkmıyordu ezanın okunmasını bekliyorduk artık, telefonu açtı konuşamadı ilk başta konuşma şöyle geçti;

Ben+: Nerdesin gerizekalı
Kenan-: Evdeyim
+ Ananı gibeyim senin
- Beni almaya gelin
+ Tamam kenan

Telefonu kapattım ve kenanı almaya gidiyorum dedim. Kubilayla kalktık berk ve oğuzda gelmek istedi diğerlerini evde bırakıp evden çıktık. Kubilay kuzeyi de aldı yola koyulduk. Kubilaydan sigara aldım tam yakacakken kuzey aniden irkildi havladı ve bi anda koştu. Kubilay yere düştü kuzey karanlıkta gözden kayboldu. Bi de başımıza bu durum çıkmıştı kuzeyi bulmalıydık. Havlama sesine doğru gitmeye başladık bahçeye girmek zorunda kaldık, sese yaklaştığımız halde hala uzaktan geliyor gibiydi ve aniden arkamızdan bağırma sesleri yükseldi. Koşmaya başladık Allah ne verdiyse bastık, ağaca çarpıp yere düştüm diğerleri yanıma geldiler oturdular yanıma. Hepimiz sigara yaktık kuzeyi aramayı bırakıp eve dönme konusunda anlaştık. Kenan umrumuzda bile değildi o sıra.

Telefonu elime aldım ve evdekileri aradım, hiçbiri bakmadı. Artık korkudan delirmek üzereydim biri kardeşim dese bile ağzına sıçacak vaziyete gelmiştim. Kalktım ve yukarı doğru çıkmaya başladım, zaman sanki durmuş gibiydi saate baktığımda sadece 20 dakikaya yakın bi süre geçmişti. Ezana hala yarım saatten fazla vardı. Peşimden geldiler ama bir türlü yola çıkamıyorduk daha doğrusu bulamıyorduk, her yer zifiri karanlıktı gece lambaları gözükmüyordu, telefon ışıklarımız yolumuzu zor aydınlatıyordu. Dayanamadım oturdum ağacın dibine ve ağlamaya başladım. Aklıma hangi dua geliyorsa okudum ama bir türlü bu durumdan kurtulamadım. Tekrar bi sinirle ayağı kalkıp koşmaya başladım arkamdakiler umrumda değildi ama koşmama değmişti yolu bulmuştum. Geri döndüğümde ise kubilay berk ya da oğuz orada değildi, çıldırmak üzereydim o an aklımdan bu şerefsizler beni korkutma planımı yaptı diye geçirdim. Bağırdım ama hiçbirinden çıt çıkmadı. Bulduğum yola doğru tekrar koşmaya başladım ama o yol ilk başta bizimkileri korkutmak için girdiğimiz yoldu, dondum kaldım..

Ağlayarak koşmaya başladım ve arkamdan gelen sesle irkildim. Arkamı döndüğümde kenan oradaydı. Nasıl anlatırım bilmiyorum ama koştum sarıldım aklıma evden oraya ne zaman geldiği hiç gelmemişti. Kenan bana seni aramaya çıkmıştık dönelim eve dedi cevap veremedim, yürümeye başladık. Durağa doğru geldiğimizde kuzey ordaydı bizi gördü avazı çıktığı kadar havlamaya başladı. Yanına gittim tasmasından tuttum ve sakinleştirmeye çalıştım ama susturamadım. Kenana bakıp sürekli havlıyordu, zütürmeye çalışsamda yerinden oynatamıyordum. Kenan hadi gel artık dedi kuzeyi bıraktım eve doğru tekrar gitmeye başladık. Kuzeyin havlaması kesilmişti peşimizden geldi yanına gidip tasmasından tuttum tekrar yola döndüğümde kenan orada yoktu. Öyle bir küfür ettim ki artık ölüme kafa tutacak moda girmiştim duygu kalmamıştı içimde.

Bağıra bağıra küfür ede ede koşmaya başladım kuzeyle birlikte. Evin önüne geldiğimde herkes ordaydı hepsi yanıma koştu. Nerdeydin nereye kayboldun tarzında sorular sormaya başladılar. Olayı anlattığımda verdikleri cevapla tekrar başımdan kaynar sular dökülmüştü.

Konuşma şöyle geçmişti;