-(PART 9 FiNAL)-

Okulların açılmasına, dolayısıyla istanbul'a dönmeme az bir zaman kalmıştı. Yine Damla'yla aynı sahilde, bizim sahilimizde daha doğrusu sahilin bizim olan kısmında oturmuş konuşuyor bazen yıldızları seyrediyorduk. Beraberken telefonlarımıza bile bakmıyorduk pek. O gün ama garip bişey vardı. Onu kendisinden daha iyi tanıyordum ve bunun farkındaydım. Dayanamadım sordum:
(d)damla,(b)ben.

(b) Damla?
(d) Efendim?
(b) Neyin var senin
(d) bişeyim yooook?
(b) emin misin?
(d) gayet eminim nerden çıkardın?
(b) hiç öyle geldi sanırım henüz sadece 6,5 yıldır tanıştığımız için pek isabetli bi tespit olmadı
(d) ya salaksın (güldü)
(b) (ben de güldüm ve belki de gerçekten bana öyle gelmiştir diye geçirdim içimden)

Yine eski sessizliğimize büründük. Saatin kaç olduğunun farkında değildim pek bir önemi yoktu da. Annem eve geç dönmeme ya da dönmememe alışmıştı. Damla'nın annesiyse artık onun yüzünü bile çok nadiren görebiliyordu. Bu kez sessizliği Damla bozdu.

(d)damla,(b)ben.

(d) Rasta?
(b) efendim?
(d) ben... seninle... artık.. arkadaştan daha öte bişey olmak istiyorum.

O an şok olmuştum beyler. Ne demek istediğini gayet net anlamıştım. Ama içimden umarım yanlış anlamışımdır diye geçiriyordum, ya da o ifade etmekte sıkıntı çekmiştir de söylemek istediği bu değildir. Ya da belki şaka yapıyodur

(b) Damla zaten biz arkadaştan öte bişeyiz ben seni kardeşimden bile daha yakın görüyorum
(d) Hayır öyle değil... farklı anlamda
(b) Ne anlamda anlamadım? (bal gibi de anlamıştım amk. Anlamamış olmayı istiyordum. Bunun bi şaka olmasını, bir kabus olmasını diliyordum. En çok değer verdiğim insan, herşeyim dediğim kişi, her şeyi mahvetmek üzereydi. Ama o kabustan hiç uyanamadım beyler... )
(d) (hiçbir şey söylemeden üzerime doğru hareketlenmeye başladı. Yüzünü yüzüme yaklaştırıyordu.)
(b) (kendimi geri çektim) Damla!!! (kızmıştım) (orada dursaydı. Devam etmeseydi. Belki o geceyi unutabilirdim. Belki her şey eskisi gibi olabilirdi. Ama olmadı)
(d) (üstüme çıkıp kucağıma oturmaya çalıştı)
(b) (ittirdim onu. Kuma düştü. Başta durduğumuzdan daha uzaktık şimdi birbirimize. O da neye uğradığını şaşırmıştı.)

işte o an gözlerimden yaşlar süzüldü beyler. Demiştim ya annemle babamın ayrıldığını öğrendiğimde üzüldüğüm kadar bir daha üzüldüğümü hatırlamıyorum diye. Hikayenin akışı için yalan söyledim. işte benim hayatımın en üzücü anı. En acı dolu gözyaşım o kumlara dökülüyordu. Çok geçmeden ayağa kalktım . Hala ağlıyordum. iki kelime döküldü dudaklarımdan "Bunu... Nasıl... " bana hediye ettiği bir bileklik vardı. Çıkardım ve ona fırlattım. Sanki onunla geçirdiğim her anıyı her şeyi bütün bu güzel dakikaları, yılları ona atabilirmişim gibi. Arkamı döndüm ve bir kez olsun geriye bakmadan eve gittim. Yolda telefonumdan numarasını sildim. Olur da sarhoşken kafam iyiyken falan ararsam diye. Arayamadım böylece. O da aramadı beyler. Ona söylediğim son sözler, "Bunu... Nasıl... " oldu.

işte bu beyler, her şeyimi karanlık bir sahilde bırakıp gidişimin hikayesi. Okuyanlara, rez alanlara, çabuk yaz diyenine herkese çok teşekkürler.

Kendine askerde dikkat et (bkz: thefuckingdead34) reyis

Talep varsa tek bir cümlelik spoilervari bir cümle paylaşabilirim tam burayı editleyerek demiştim.


--spoiler--

iŞTE O EDiT:Damla mevzusu burada kapanmadı. Hatta şuanda görüşüyoruz. Daha bugün buluştuk bi kahve içtik dışarıda.

--spoiler--


Daha fazla hikaye, hayatımın geri kalanı ya da Damla'yı orada bıraktıktan sonra benim neler yaptığımın nasıl bir hayata sürüklendiğimin hikayelerini de yazmamı isterseniz pm den veya burdan belirtin panpalar. Vaktim az olduğundan ve yarım da bırakmak istemediğimden , bir o kadar da hayatımın dönüm noktası olduğunu düşündüğüm bu hikayeyi yazdım. Talep olursa vakit ayarlayıp daha uzun şeyler de yazabilirim.