Beyler hikayeme başlamadan önce kendimi tanıtayım. 23 yaşındayım işletme okuyorum. Sözlüğü yıllardır yalnızca hikayeleri okumak için takip ediyorum, bu hesabı da geçen sene bi hevesle açmıştım ama entry bile girmiyordum. hep ben de yazsam mı diye aklımdan geçiriyordum bi türlü cesaret edememiştim. Son zamanlarda (bkz: thefuckingdead34) ün hikayeleri o kadar hoşuma gitti ki ben de en azından bi kesit paylaşayım dedim lafı çok uzatmıyorum panpalar okudukça devdıbını istiyorsanız rez alın tüm partlar yazılı bi şekilde mevcut düzenlemesi falan var sadece.

Hikaye şuan da yaşamımı sürdürmekte olduğum şehre taşınmamızla başlıyor. 10 yaşındayım o zamanlar. Veletlik yıllarını hızlı geçip ortaokul-lise yıllarıma geçmeye çalışıcam hızlıca. Ama vermem gereken bazı kritik noktalar var yine de.

-(PART 1)-
Şehre yeni taşınmıştık. O zamanlar pek sosyal olmayan kolay arkadaş edinemeyen bir çocuktum. ilkokuldaydım daha pipim bile oynamıyo o zamanlar. Hayatı çok güzel herkesi çok mutlu sanıyorum. Bebeklerin nasıl doğduğuyla ilgili en olası teori leylekler o zamanlar benim için. Neyse lafı uzatmıyım. Yeni taşındık ve eve girdiğim an geri dönmek istedim. Evin yarısı dökülüyodu. içinin henüz eşyasız olması mı badana yapılmamış olması mı bilmiyorum ama berbat bir haldeydi. Artık geri dönmiyceğimizi anladığımda oturup ağlamıştım. Neyse yavaş yavaş alışacaktım artık. ilk hafta eve yerleşme falan derken okul kaydım yapılmamıştı ve bir haftayı evde geçirmiştim. Ve hiç arkadaşım da olmadığından o hafta bana ölüm gibi gelmişti. Akşamları apartmandaki çocuklar okuldan geldiklerinde oyunlar oynuyorlardı ve ben seslerini hep duyuyordum. Ama dediğim gibi tam bir asosyal bintim hiçbir şekilde onlara katılamazdım yanlarına gidip tanışamazdım. O haftanın cumartesi günü karşı komşularımız bize geldiler. Hoşgeldin ziyareti falan filan. Biz de o koca hafta içerisinde yerleşmemizin %90 ını tamamlamıştık zaten. benden bir yaş büyük bir kız(bunu sonradan öğrenecektim tabi) ve bi teyze gelmişti. Belli ki annesiydi. Babası da iştedir heralde diye geçirmiştim kafamdan. Sadece kapıdan girerlerken görmüştüm onları. Çünkü konuşmaktan utanıp hemen odama kapatmıştım kendimi. gördüğüm kadarıyla kızın teni benden bile beyazdı. Ki ben görebileceğiniz en beyaz insanlardan biriyimdir. Saçları siyahti ve göz rengini o mesafeden görememiştim. Bahsi geçmişken kendimi de anlatayım. Dediğim gibi beyaz tenli siyah dalgalı saçlı(ortaokula kadar saçımı hiç 1 cm den daha fazla uzatmadığım için o zamanlar düz saçlıyım sanıyorum.) ve görenlerin hep çok beğendiği yeşil gözlü bi panpanızım. kilo olarak da o zamanlar iriyim. Yani şişko değil de yaşıtlarımdan daha kilolu işte öyle bişey. Kendimi odama kapatmışım oturup sıkılırken kapım açıld. içeriye o kız geldi. Ve ilk konuşmamız bu şekilde başladı
(b) ben, (k) kız.

(k)niye içeri gelmiyosun
(b)odamdan çık (o kızın hayatımı ne kadar değiştireceğini bilsem böyle der miydim amk)
(k)sen de gelirsen çıkarım
(b)gelmiycem
(k)adın ne
(b)önce sen söyle
(k)benim adım damla(temsili isim)
(b)(cevap vermedim beyler burda)
(k) senin adın ne söylesene
(b)pipim bile rastali.( çok uzun beyler bundan sonra rasta diycem.)
(k)(gülümsedi) memnun oldum. (yanıma geldi), hangi okula gidiyosun?
(b) bilmiyorum daha başlamadım
(k) belki aynı okula gidiyoruzdur
(b) (yine sustum tam bir salağım amk)
(k) bikaç gündür burdasınız neden hiç aşağıya inmedin oyun oynamaya?
(b)canım istemedi
(k)(bu sefer o sustu)
(b) baban nerde işte mi hala?
(k) (suratı asıldı, gözünden bi yaş süzüldü, kahverengi gözlü olduğunu farketmiştim. sonra da salona koştu)

takip etmedim. Zaten annesi de gitmeye hazırlanıyormuş. Evlerine döndüler.

---
edit: Beyler Trende girmişiz bu kadar tutacağını tahmin etmiyordum hepinize çok teşekkürler gururlandım çok sağolun

-(PART 7)-
O hazırlık senesinde 5-10 yaş büyüdüm beyler. Yurt yaşamı mı ailemden uzak olmam mı dersiniz acayip olgunlaştım. Ufkum açıldı. Yıl boyunca yine en çok konuştuğum en yakınım Damla'ydı. Ve onun da bendim tabii ki. O yazdan sonra düzelmesini umut etmiştim ama düzelmemişti. Hala kendisine ne kadar kötü davrandığının farkında olmadan sırf eğlencesine yapıyordu çoğu şeyi. Sanki onu bu dünyaya bağlayan şey ben mişim gibi hissediyordum. Ben olmasam kendinden vazgeçicekmiş gibi. Ama bir yandan ben de onu bu dünyada tutmak görevimmiş gibi hissediyordum. Sonuçta o benim her şeyimdi. Eskiden bir kardeş gibi severdim. Ama artık annem babam ayrıydı. Artık annemden babamdan bile çok seviyordum Damla'yı. Çünkü annem babam beni bırakıp gitmiş gibi geliyordu ama Damla hep yanımdaydı. Neyse beyler Damla'nın kendini adete yavaş yavaş zehirlemesini dinledim her gün. Pek çok çocukla yattı. Çok ağladı bana telefonda. Çok üzüldüm onun adına. Ama bi laf vardır ya beyler kardeş ayağı züt ayağı diye. işte hiç öyle olmadı beyler. Aklımın ucundan bile geçmedi öyle şeyler. Geçseydi kendime sinirlenirdim ama bir kez olsun aklımdan geçmedi beyler anam avradım olsun. Ona hiç o gözle bakmadım.

O sene işte 5-10 yaş büyüdüm dediğim sene pek çok şey yaşadım. Tarlabaşı'nı tanıdım. Yurtta nasıl cigara içilir onu öğrendim(ayda yılda bir öyle çok değil neticesinde küçüğüm beyler o zamanlar). istanbul'da yaşamayı öğrendim vesaire. Bir kız arkadaşım oldu yine o sene. Pek sessiz sakin bir kızdı. ortaokuldaki son sevgilim maks. yanaktan öpmeliydi ya, hah işte bu yiyişmeli elleşmeli sevgiliydi. Sonuçta liseliydik artık. Kızı bir kere aldatmıştım. Başka okuldan bir kızla yiyişip elleşmek için. Başka bir şey yok :D . bikaç gün trip atmıştı sadece. Affetmişti bişey dememişti bile. Sonra kızdan sıkılıp ben ayrıldım yine aynı yıl içerisinde. Şişko olduğum için (95 kiloydum 14-15 yaş oluyo sanırım o zamanlar) sene başında üst sınıflardan Ozan abi(isim temsili) nin de tavsiyesiyle spor salonuna yazıldım. (Adam bu hikayede önemsiz beyler isim vermemin sebebi hayatımın geri kalanında onun da çok önemli rolü var eğer talep olur da daha fazla yazacak olursam bilin diye) 95 kilo gittiğim okuldan 75 kilo göndüm. Fit olmuştum kaslı maslı bişeydim artık. baklavalar bile görünüyodu ufaktan. Kendime güvenim de baya bi boostlanmıştı.

Sınavlarım falan tak gibi geçiyordu ama hazırlık senesinde sınıfta kalma diye bişey olmadığından gibimde değildi. Ve Damla kendini dağıttığından dolayı 9. sınıfı geçememişti. Annesi çok kızmıştı ama gibinde değildi çoğu geceler eve bile gitmiyordu. Onunla akşamları hep buluştuğumuz bi sahil vardı bazı geceler orda sabahlıyormuş yalnız başına falan. Bize ait gibiydi yani orası.

Eşyalarımı toplayıp yaz tatili için memleketime dnmüştüm. Orta okuldaki arkadaşlarımla görüşmüyordum bile artık. Lisede çok farklı bir yerde çok farklı arkadaşlarım vardı. Evimin olduğu şehirde bir tek Damla vardı ve o bana yeterdi.

-(PART 9 FiNAL)-

Okulların açılmasına, dolayısıyla istanbul'a dönmeme az bir zaman kalmıştı. Yine Damla'yla aynı sahilde, bizim sahilimizde daha doğrusu sahilin bizim olan kısmında oturmuş konuşuyor bazen yıldızları seyrediyorduk. Beraberken telefonlarımıza bile bakmıyorduk pek. O gün ama garip bişey vardı. Onu kendisinden daha iyi tanıyordum ve bunun farkındaydım. Dayanamadım sordum:
(d)damla,(b)ben.

(b) Damla?
(d) Efendim?
(b) Neyin var senin
(d) bişeyim yooook?
(b) emin misin?
(d) gayet eminim nerden çıkardın?
(b) hiç öyle geldi sanırım henüz sadece 6,5 yıldır tanıştığımız için pek isabetli bi tespit olmadı
(d) ya salaksın (güldü)
(b) (ben de güldüm ve belki de gerçekten bana öyle gelmiştir diye geçirdim içimden)

Yine eski sessizliğimize büründük. Saatin kaç olduğunun farkında değildim pek bir önemi yoktu da. Annem eve geç dönmeme ya da dönmememe alışmıştı. Damla'nın annesiyse artık onun yüzünü bile çok nadiren görebiliyordu. Bu kez sessizliği Damla bozdu.

(d)damla,(b)ben.

(d) Rasta?
(b) efendim?
(d) ben... seninle... artık.. arkadaştan daha öte bişey olmak istiyorum.

O an şok olmuştum beyler. Ne demek istediğini gayet net anlamıştım. Ama içimden umarım yanlış anlamışımdır diye geçiriyordum, ya da o ifade etmekte sıkıntı çekmiştir de söylemek istediği bu değildir. Ya da belki şaka yapıyodur

(b) Damla zaten biz arkadaştan öte bişeyiz ben seni kardeşimden bile daha yakın görüyorum
(d) Hayır öyle değil... farklı anlamda
(b) Ne anlamda anlamadım? (bal gibi de anlamıştım amk. Anlamamış olmayı istiyordum. Bunun bi şaka olmasını, bir kabus olmasını diliyordum. En çok değer verdiğim insan, herşeyim dediğim kişi, her şeyi mahvetmek üzereydi. Ama o kabustan hiç uyanamadım beyler... )
(d) (hiçbir şey söylemeden üzerime doğru hareketlenmeye başladı. Yüzünü yüzüme yaklaştırıyordu.)
(b) (kendimi geri çektim) Damla!!! (kızmıştım) (orada dursaydı. Devam etmeseydi. Belki o geceyi unutabilirdim. Belki her şey eskisi gibi olabilirdi. Ama olmadı)
(d) (üstüme çıkıp kucağıma oturmaya çalıştı)
(b) (ittirdim onu. Kuma düştü. Başta durduğumuzdan daha uzaktık şimdi birbirimize. O da neye uğradığını şaşırmıştı.)

işte o an gözlerimden yaşlar süzüldü beyler. Demiştim ya annemle babamın ayrıldığını öğrendiğimde üzüldüğüm kadar bir daha üzüldüğümü hatırlamıyorum diye. Hikayenin akışı için yalan söyledim. işte benim hayatımın en üzücü anı. En acı dolu gözyaşım o kumlara dökülüyordu. Çok geçmeden ayağa kalktım . Hala ağlıyordum. iki kelime döküldü dudaklarımdan "Bunu... Nasıl... " bana hediye ettiği bir bileklik vardı. Çıkardım ve ona fırlattım. Sanki onunla geçirdiğim her anıyı her şeyi bütün bu güzel dakikaları, yılları ona atabilirmişim gibi. Arkamı döndüm ve bir kez olsun geriye bakmadan eve gittim. Yolda telefonumdan numarasını sildim. Olur da sarhoşken kafam iyiyken falan ararsam diye. Arayamadım böylece. O da aramadı beyler. Ona söylediğim son sözler, "Bunu... Nasıl... " oldu.

işte bu beyler, her şeyimi karanlık bir sahilde bırakıp gidişimin hikayesi. Okuyanlara, rez alanlara, çabuk yaz diyenine herkese çok teşekkürler.

Kendine askerde dikkat et (bkz: thefuckingdead34) reyis

Talep varsa tek bir cümlelik spoilervari bir cümle paylaşabilirim tam burayı editleyerek demiştim.


--spoiler--

iŞTE O EDiT:Damla mevzusu burada kapanmadı. Hatta şuanda görüşüyoruz. Daha bugün buluştuk bi kahve içtik dışarıda.

--spoiler--


Daha fazla hikaye, hayatımın geri kalanı ya da Damla'yı orada bıraktıktan sonra benim neler yaptığımın nasıl bir hayata sürüklendiğimin hikayelerini de yazmamı isterseniz pm den veya burdan belirtin panpalar. Vaktim az olduğundan ve yarım da bırakmak istemediğimden , bir o kadar da hayatımın dönüm noktası olduğunu düşündüğüm bu hikayeyi yazdım. Talep olursa vakit ayarlayıp daha uzun şeyler de yazabilirim.