her şey tamam dedim ama

bak bu saatte okuyorum adam gibi yaz o topal ananı giberim

ama öyle olmadı. Liseyi bitirdikten sonra o küçük şehire koşarak gitmiştim. okulu bitirip memur olacaktım. Artık annemde babamda sıkıntı çekmeyecekti amcam bize yardım ediyor diye her fırsatta bunu dile getirip utandıramayacaktı bizi. Herkes imreniyordu mahallede 2 özürlü insanın çocukları bile meslek sahibi oluyor bizimkilerde hala boş geziyor diye. Gururlanıyordu annem ve babam. 7 Eylül 2011 günü valizimi topladım halaman oğlu geldi ve valizimi arabasına attı. Mersinin otogarı beni beklerdi. Annem hıçkıra hıçkıra ağlıyordu o sakat ayağı ile aşşağı inmiş beni yolculayacaktı...

şu an istanbulda çalışıyorum 6 aylık polis memuruyum babamı yanıma aldım kardeşim bi kız peşine düştü gitti ne beni arıyor ne babamı. Babamı akşam çalıştığım zamanlar birlikte işe getiriyorum ev çalıştığım yere 1 dakika yürüme mesafesinde saat 00.00 gibi de geri bırakıyorum. sabah çalıştığım zamanda önce ben işe gidiyorum saat 10.00 gibi babamı getirip kahvaltısını hazırlıyordum. Boş vaktimde evden çıkmıyorum anca temizlik yemek derken vakit geçiyor zaten. uzun lafın kısası ben ailemi çok seviyorum ve kaderimden şikayetçi değilim...

dışarıda kardeşimle konuştum. Şubattan beri hastanedeymiş annem kan değerlerinin düzelmesini bekliyorlarmış düzelir düzelir ameliyata alacaklarmış. Bana büyük bir oyun oynanmıştı akşam konuşmalarımızda sofradayız demeleri , dayınlar geldi deyip telefonu dayıma vermeler hepsi palavraymış. Bildiğin çatalla kaşığı birbirine vurup sofradayız demişler , ulan bildiğin dayımlar hastanedeyken dayınlar geldi demişler.

tarsuslu bir kardeşim vardı en büyük arkadaşım kardeşim onu çağırdılar beni aşağıya indirdi sınıf komiseri yanıma o arkadaşı verdi ve yanıma küçük bir valiz alıp onunla terminale gittik. Sağolsun zorla 150 TL para koydu cebime bileti felan aldı. Sıkı sıkı sarıldık birbirimize hiç unutmam aynen böyle dedi 'buraya gülerek döneceksin' dedi ve tekrardan bir sarıldı. Mersine gittim o 3 saatlik yol bana bi asır gibi geldi. Direk otogardan iner inmez üniversite hastanesine gittim. 1 katta kardiyoloji bölümü 102 numaralı odada annemi gördüm ve bi kez daha yıkıldım. şu an ağlıyorum ve acayip rahatlıyorum lan. neyse annemin gözleri doldu yaşlar akıyordu ama sessiz sessiz duruşunu hiç bozmadı. Korkma ben istedim bu ameliyatı hatırlamıyor musun geceleri uyuyamıyordum bu delik yüzünden kapakçıkta açılmış gerekiyor dedi. Ben sadece ağlıyordum. Sonra bi sigara yakmak için dışarıya çıktım.

hamza adında bir binti nöbetçi komiser 4. katta 36. koğuştasın söylediler mi dedi söylediler dedim çık dedi suratıma bile bakmadı. Bu illet yere büyük bir heyecanla girdim ama başıma ne geldiyse bu iki sene içinde geldi. 10 nisan 2012 günü polis haftasını kutlamak için niğde meydanda tören düzenlendi. Törende yürüyüş takımındaydım. Daha sonradan tören 13.00 da bitti ve 13.20 okula döndük. Okulda beni sınıflar amirliğinden çağırdılar. Buradan çağırılmışsan ya evde kötü bir şey olmuştur yada okulda bir tak yemişsindir bunu öğrenmişlerdir.

okuyorum sonunu getirmeyeceksen hiç başlama giberun belanı

@4 anama küfür ettin ya senin sülaleni gibeyim ben.

büyük teyzem tam 1 saat benimlekonuştuktan sonra beni o gün dönmeye ikna etti. 24 nisan 22.00 a bilet alınmıştı bile. küçük valizi hazırlamıştım okul felan gibimde değildi hayallerim annem olmadan anlamsız bi o kadarda boş geliyordu bana. Saat 21.15 te telefon çaldı telefonu ben , babam ve kardeşimle günlerdir hastane yatan halamın oğlu açtı. Ve hiç konuşmadı 3 saniye sonra hıçkararak ağlamaya başladı. Dünyayı gibtim evin pencereleri indi. Hayatım gibildi dünyamın dıbına koydular yenge öldü diye bağırdığında istemsizce ona vurmaya başladım babamın ağzından köpük kardeşimin kafasını seramiğe vurup kanattığını hatırlıyorum en son gece 04.00 da kendimi mersin devlet hastanesinde buldum. Gözlerimi açtığımda halsizdim lan çok boştu her şey annem yoktu lan artık oğlum annem gitmişti lan artık görmicektim olm o sakat ayağı ile yaptıklarını yapamayacaktı lan yoktu bitmişti herşey

bi hafta daha kaldım mersinde nasıl geçtiğini şu an bile hatırlamıyorum döneceğim gün sınıf komiseri olan oruspu çocuğu aradı ve dedi ki annenin ölüm kağıdınıda getir. Hayatımı bir de o oruspu çocuğu gibmişti ortada babam ve kardeşim olmasa onun önce karısına tecavüz eder gözlerinin önünde önce karısını sonra kendisini öldürürdüm.

bundan sonrasını özet geçecem kötü oldum dıbına koyim

okuyacağım yaz bin

bu başlıkta hüzün var beyler gelmeyin.

@4 hala burdaysan ve bunu okuyorsan birazda delikanlıysan pm e gel yazdıklarıma cevap ver.

sınıf komiserinin ta dıbına koyim

başın sağolsun kardeşim ...

@26 eyvallah kardeşim benim

annein bilinci gitti dediler. bilinci giden hastalar için özel bir yoğun bakım vardı şu an ismini hatırlamıyorum. Buradaki hastalar en kritik hastalar ve her gün haftasonu dahil saat 15.00 da burada hastası olanlar 104 de toplanır doktor gelir tek tek konuşurdu. Babamda özürlü olduğundan bu odaya hep ben gittim... 23 Nisan 2012 günü saat 21.00 a bilet aldım. 00.00 dan önce okulda olmam gerekiyordu. ama gitmedim 24 Nisan 2012 günü saat 15.00 de doktorla konuştuktan sonra eve gittim. Doktor sıra bana geldiğinde her gün bugün durumu dünden daha kötü deyip geçiyordu. Oruspu çocuğu sınıf komiserim 24 Nisanda aradı gelmiyorsan rapor edeceğim dedi idare edin biraz daha dedim. Ben gerekeni yaparım dedi telefonu suratıma kapattı.

haykıra haykıra ağlayarak çıktım. zaten okuldan döndüm döneli hiç eve gitmedim 1 kere duş aldım o kadar. Hastanenin kantininde yattıktan sonra sabah 7 de kalktım ve yoğun bakımın kapısına dikildim.

annem 4 gün sonra ameliyata girdi. 14 Nisan 2012... Ve çıktı 15.00 dan 19.00 a kadar ameliyat sürdü. Ve yoğun bakıma aldılar. uzun ısrarlar sonucunda 7. denememde annemi görme fırsatım oldu. Yoğun bakımdan 1 dakikalığına izin verdiler girdim içeri 2 hasta vardı biri annem biride genç bir kız kıızn bilinci açıktı. Annemin bilincide açıktı kafası eğişlmiş narkozun etkisindeydi. Annem dedim kafasını kaldır su dedi gittim hemen su aldım geri döndüm su veremeyiz dediler elime bir peçete verip bunu ıslat dudaklarını sür dediler. Elimi dezenfektan ile temizledikten sonra peçete ile annemin dudaklarını sildim. Ama bilinci gelip gidiyordu.

amk sanki çok marifet üniversite okumak, eskide kaldı bunlar artık yeni konular bulun