her şey tamam dedim ama

bu başlıkta hüzün var beyler gelmeyin.

okuyorum sonunu getirmeyeceksen hiç başlama giberun belanı

bak bu saatte okuyorum adam gibi yaz o topal ananı giberim

içimde hem büyük bir heyecan hemde buruk bir acı ile niğde otobüsüne bindim. Saat 21.20 de kendimi niğdede buldum 21.30 da okulda idim. Girişte beni direk kalacağım koğuşu söylediler birde nöbetçi komiseri gör dedi nizamiyedeki memur. içeri girdim hiç bir şey bilmiyordum 25 dakika aradıktan sonra sora sora nöbetçi komiseri buldum...

amk sanki çok marifet üniversite okumak, eskide kaldı bunlar artık yeni konular bulun

@4 anama küfür ettin ya senin sülaleni gibeyim ben.

hamza adında bir binti nöbetçi komiser 4. katta 36. koğuştasın söylediler mi dedi söylediler dedim çık dedi suratıma bile bakmadı. Bu illet yere büyük bir heyecanla girdim ama başıma ne geldiyse bu iki sene içinde geldi. 10 nisan 2012 günü polis haftasını kutlamak için niğde meydanda tören düzenlendi. Törende yürüyüş takımındaydım. Daha sonradan tören 13.00 da bitti ve 13.20 okula döndük. Okulda beni sınıflar amirliğinden çağırdılar. Buradan çağırılmışsan ya evde kötü bir şey olmuştur yada okulda bir tak yemişsindir bunu öğrenmişlerdir.

hamza ve hamza gibilerin dıbına koyayım. anlat sen panpa. devam

anlat panpa dinliyorum.

korka korka aklımda bin bir türlü düşünce çıktım sınıflar amirliğine orada ibrahim abi vardı 25 yıllık memur tam bir öğrenci düşmanı suratsızın teki... Gel otur dedi çay içer misin hatta beraber içelim dedi ve iki çay söyledi. Bir memur yada amir öğrenciye kesinlikle çay söylemez. Orada evden bir şey olduğunu anladım zaten. Çaylar gelene kadar ısrar ettim neden çağırıldım diye sabret söylicem deyip durdu. Çaylar geldi ben ufacık bir çay bardağını bitiremedim içime çok büyük bir sıkıntı girmişti. Annen kalp ameliyatı olacakmış seninde mersine gitmeni onun yanında olmanı istiyorlar annen bizzat bunu kardeşinden talep etmiş kardeşinde okulu aradı izne çıkıyorsun dedi. Polis okulunda bir öğrenciyi kolay kolay izne göndermezler annen baban kolunu kırmış yok burnundan ameliyat olacak imkansız. Bunu duyar duymaz yıkıldım ağlamaya başladım.

lan 2 sayfa felansa söyle takip ediyim yok uzun yazacam diyosan ben gidiyom amk

sportaç

tarsuslu bir kardeşim vardı en büyük arkadaşım kardeşim onu çağırdılar beni aşağıya indirdi sınıf komiseri yanıma o arkadaşı verdi ve yanıma küçük bir valiz alıp onunla terminale gittik. Sağolsun zorla 150 TL para koydu cebime bileti felan aldı. Sıkı sıkı sarıldık birbirimize hiç unutmam aynen böyle dedi 'buraya gülerek döneceksin' dedi ve tekrardan bir sarıldı. Mersine gittim o 3 saatlik yol bana bi asır gibi geldi. Direk otogardan iner inmez üniversite hastanesine gittim. 1 katta kardiyoloji bölümü 102 numaralı odada annemi gördüm ve bi kez daha yıkıldım. şu an ağlıyorum ve acayip rahatlıyorum lan. neyse annemin gözleri doldu yaşlar akıyordu ama sessiz sessiz duruşunu hiç bozmadı. Korkma ben istedim bu ameliyatı hatırlamıyor musun geceleri uyuyamıyordum bu delik yüzünden kapakçıkta açılmış gerekiyor dedi. Ben sadece ağlıyordum. Sonra bi sigara yakmak için dışarıya çıktım.

dışarıda kardeşimle konuştum. Şubattan beri hastanedeymiş annem kan değerlerinin düzelmesini bekliyorlarmış düzelir düzelir ameliyata alacaklarmış. Bana büyük bir oyun oynanmıştı akşam konuşmalarımızda sofradayız demeleri , dayınlar geldi deyip telefonu dayıma vermeler hepsi palavraymış. Bildiğin çatalla kaşığı birbirine vurup sofradayız demişler , ulan bildiğin dayımlar hastanedeyken dayınlar geldi demişler.

ağlatcan muallak

annem 4 gün sonra ameliyata girdi. 14 Nisan 2012... Ve çıktı 15.00 dan 19.00 a kadar ameliyat sürdü. Ve yoğun bakıma aldılar. uzun ısrarlar sonucunda 7. denememde annemi görme fırsatım oldu. Yoğun bakımdan 1 dakikalığına izin verdiler girdim içeri 2 hasta vardı biri annem biride genç bir kız kıızn bilinci açıktı. Annemin bilincide açıktı kafası eğişlmiş narkozun etkisindeydi. Annem dedim kafasını kaldır su dedi gittim hemen su aldım geri döndüm su veremeyiz dediler elime bir peçete verip bunu ıslat dudaklarını sür dediler. Elimi dezenfektan ile temizledikten sonra peçete ile annemin dudaklarını sildim. Ama bilinci gelip gidiyordu.

haykıra haykıra ağlayarak çıktım. zaten okuldan döndüm döneli hiç eve gitmedim 1 kere duş aldım o kadar. Hastanenin kantininde yattıktan sonra sabah 7 de kalktım ve yoğun bakımın kapısına dikildim.

annein bilinci gitti dediler. bilinci giden hastalar için özel bir yoğun bakım vardı şu an ismini hatırlamıyorum. Buradaki hastalar en kritik hastalar ve her gün haftasonu dahil saat 15.00 da burada hastası olanlar 104 de toplanır doktor gelir tek tek konuşurdu. Babamda özürlü olduğundan bu odaya hep ben gittim... 23 Nisan 2012 günü saat 21.00 a bilet aldım. 00.00 dan önce okulda olmam gerekiyordu. ama gitmedim 24 Nisan 2012 günü saat 15.00 de doktorla konuştuktan sonra eve gittim. Doktor sıra bana geldiğinde her gün bugün durumu dünden daha kötü deyip geçiyordu. Oruspu çocuğu sınıf komiserim 24 Nisanda aradı gelmiyorsan rapor edeceğim dedi idare edin biraz daha dedim. Ben gerekeni yaparım dedi telefonu suratıma kapattı.

büyük teyzem tam 1 saat benimlekonuştuktan sonra beni o gün dönmeye ikna etti. 24 nisan 22.00 a bilet alınmıştı bile. küçük valizi hazırlamıştım okul felan gibimde değildi hayallerim annem olmadan anlamsız bi o kadarda boş geliyordu bana. Saat 21.15 te telefon çaldı telefonu ben , babam ve kardeşimle günlerdir hastane yatan halamın oğlu açtı. Ve hiç konuşmadı 3 saniye sonra hıçkararak ağlamaya başladı. Dünyayı gibtim evin pencereleri indi. Hayatım gibildi dünyamın dıbına koydular yenge öldü diye bağırdığında istemsizce ona vurmaya başladım babamın ağzından köpük kardeşimin kafasını seramiğe vurup kanattığını hatırlıyorum en son gece 04.00 da kendimi mersin devlet hastanesinde buldum. Gözlerimi açtığımda halsizdim lan çok boştu her şey annem yoktu lan artık oğlum annem gitmişti lan artık görmicektim olm o sakat ayağı ile yaptıklarını yapamayacaktı lan yoktu bitmişti herşey