Üniversitenin ilk yılıydı sömestr tatiline girmek üzereydik. Tabi haliyle gruplaşmalar olmuştu biz 4 kişiydi. Arif,Hüseyin, Aygün ve ben.Ben Hüseyinle daha yakındım. Hazırlık okuduğumuzdan bol vaktimiz oluyordu o yüzden grupça çok takılma fırsatımız olmuştu. MSKÜ de bilgisayar mühendisliği okuyordum. Hüseyin,Aygün ve ben aynı bölümdeydik. Arif ise iktisat okuyordu.Bir gün yine bilenler bilir karya kafede toplandık muhabbet ediyorduk. Karı kız muhabbeti derken konu evlenmeye gelmişti.

+Arif: Beyler ablamın düğünü var hepinizi bekliyorum ona göre.
-Ben: Olum kış günü ne düğünü bu
-Hüseyin: Aynen aq kış günü düğün mü olur?
+Arif: Olum öyle kararlaştırmışlar ben napayım.
-Aygün: Onu bunu geçin de düğün nerde onu söyle
+Arif: Bizim köyde olcak kanka
-Ben: Sizin köy nerde ki?
+Arif: izmir bayındırda panpa Eski Çıplak Köyü.
-Hüseyin: Oğlum kış günü köyde düğün mü olur kafayı mı yediniz siz.

Biz de Hüseyini destekledik. Kış düğünüydü üstelik köydeydi. Bize biraz ilginç gelmişti ama Arif ısrar ediyordu sonuçta arkadaştık kıramazdık.O gün dağıldık.iki gün sonra da Sömestra girip evlerimize dağıldık. Hüseyin Manisalıydı. Aygünle ben Muğlalıydık. Yani düğün yeri yakındı ama hiç gidesim yoktu. Düğün günü geldi çattı aygünle ikimiz terminale gidip otobüse bindik.Şimdiki aklım olsaydı netten köyü araştırırdım. Kafama sokayım.

Beyler Rez alın devam edicem

huur Çocuklari Sizin yüzünüzden Köyüme Gidemiyom

Sonra kadından gözlerimi ayırdım.Çarşaflıydı böyle uzunca bakmak yakışık almaz diye düşündüm ve salona doğru devam ettim.. Evin holü L şeklindeydi ve çok büyüktü. Giriş kapısının karşısında Salon vardı. köşeyi dönünce en sonda da Tuvalet vardı. Tüm gariplikler üst üste geliyordu tuvaletin karşısında mutfağın oluşu da bu garipliklerden biriydi.Kim tuvaletin karşısına mutfak yaptırırdı ki.Evin bu kadar büyük olması da başka bir muammaydı. Bildiğim kadarıyla Arif, Ablası, anne babası ve iki küçük kız kardeşiyle birlikte 6 kişiydiler.Bu kadar büyük evde neden oturuyorlardı. Acaba Odadaki o kalabalıktan bazıları onlarla birlikte mi kalıyordu. Bunları düşünürken odaya girdim ve konuşma sesleri tekrar kesildi ve yerime oturdum.Ben girmeden önce odadan sesler geliyordu. Hala aynı oturuyorlardı.Ama artık bu garipliklere alışmıştım.Pek etki etmiyordu. Rastlantıdır diyordum. Belki de bir gariplik yoktur bana öyle geliyordur diyordum.Bas git oradan işte değil mi.

Neyse izmire doğru yola çıktık. Yolculuk 2.30 saat kadar sürdü. Arifle Hüseyin bizi terminalde karşıladılar. Hava soğuktu o yüzden hepimiz palto giymiştik.Bu soğukta düğün mü olurdu. Anlamış değildik. Hüseyin bizden önce varmıştı. Selamlaşma faslını geçtikten sonra izmirin bayındır ilçesine doğru yol aldık. Vardığımızda hava o kadar da soğuk değildi şaşılası şeydi. Halbuki izmire indiğimizde paltoya rağmen üşüyordum. Küçük bir köydü camiside vardı bu beni rahatlatmıştı. Fakat bizi neden kına gecesine çağırmamıştı onu hala anlamamıştım. Direk düğün gününe gitmiştik. Köy ahalisinden bazı amcalarla selamlaştıktan sonra kahvenin önünden geçerken ahaliye selam verdik ve Ariflerin evin yolunu tuttuk. Düğün evin arkasında büyük bir avludaydı. Ellerinden geldiğince her yeri süslemişlerdi.

Hemen Aygünle Hüseyine gelin akşam namazını kılalım dedim. Aygün ben gelmicem siz gidin dedi. Hüseyinle daha samimi olduğumdan o beni yanlız göndermedi camiye doğru yola koyulduk. Cami köyün arka tarafında kalıyordu.O sırada Hüseyine yaşadıklarımı tekrar anlattım ama bir türlü tam anlamıyla inandıramadım. Sana öyle gelmiştir.Her şey gayet sıradandı diyordu.O sırada Kahvenin önünden geçtik. Ahaliye selam verdik. Köy çok küçüktü ama nedense gayet canlı ve kalabalıktı. Tarafların akrabalarıdır diye düşündüm.Çünkü daha fazla düşünüp kendimi korkutmak istemiyordum.Şadırvandan abdest alıp camiye girdik. Eski bir camiydi. içeride çok kişi yoktu. imamla beraber 6, 7 kişi kadardı. Namazdan sonra imama gidip olanları anlattım.Çünkü camideydik ve imam güven veriyordu. Evladım belki nazar değmiştir.Ben seni okurum bir de açlık başınıza vurmuştur dedi. Bizi kestirip attı. Böyle olmasını beklemiyordum. Umutsuzca camiden çıktık.

Uyandığımda kollarımdan ve bacaklarımdan bir yatağa sırt üstü bağlıydım ve çıplaktım.Her şey beni tuzağa düşürmek içinmiş. Aslında 3 ü anlaşıp beni bu gayler köyüne getirmişleri.Çarşaflılarda erkekmiş anlaşılmamak için öyle giyinmişler.Üzerimden tüm köy geçti. Genci, yaşlısı, imamı, çobanı en son da arif pici. Demem o ki arkadaşlarınızı iyi seçin yoksa zütü aha böyle gibtirirsiniz. Devir kötü gençler. Bunun ardından pgibolojik tedavi gördüm iki yıl boyunca. zütüm değil pamuk yorgan bile tutmaz hale geldi siz siz olun arkadaşlarınızı iyi seçin hadi kalın sağlıcakla

Edit:O gördüklerimde halisünasyon gösteren ilaçmış amk Aygün bini otobüste suyuma atmış

SON

Panpalar böyle olmuyo ama belli edin kendinizi okuyonuz mu gittiniz mi nerden bileyim bu entrye 5 şuku gelirse yeni partı atıcam partlar hazır

edit:2. sayfada devam ediyorum.

beyler nerdesiniz 3 part gelicek birazdan bi ses verin amk kendime mi anlatıyom ben

edit:Beyler şuan kimse yok galiba hikayeyi birkaç saatliğine askıya aldım. Partlar hazır millet gelince seri atıcam

Bu sefer donuk duygusuz bakıyorlardı.Ama bana değil herkes tam karşısına bakıyordu.Bir kişinin bana baktığını farkettim. Uzun siyah saçlı ve gür sakalllıydı. Hemen Arif'in kulağına eğildim ve bana bakanın kim olduğunu sordum. Arif bana o damat dedi.Öyle derken aklıma daha önce hiç düşünmediğim bir şey daha geldi. Benim bildğim düğünlerde kız baba evinden alınır. Erkek evine giderdi. Düğün orda olurdu. Neden düğün kız tarafının evinde diye düşündüm. Düğün tamamen terslikler üzerine kuruluydu. Hemen damadın nereli olduğunu sordum. Buralı dedi.Ama düğünün neden kız tarafında olduğunu sormaya cesaret edemedim.Çünkü artık Ariften de korkmaya başlamıştım.

Beyler şukuları göreyim hadi amk seri seri yazıyoz işte daha ne istiyonuz

Avluya bir göz attıktan sonra eve girdik. Arifin annesi ve ablası çarşaflıydı ama bize daha önce muhafazakar olduklarını söylememişti. Başka hiç kadın görmemiştik belkide yan odalardadırlar diye düşündüm. Holü geçtik ve salona girdik. içerisi kalabalıktı hiç kadın yoktu. Herkesle selamlaştıktan sonra bir yer bulup sığıştık. Küçücük köyde bu kadar kalabalık olmaları biraz garipti açıkçası aşiret de değillerdi ki.Belki de öylelerdi. Belki de akrabaları çoktur diye düşündüm. Duvarda klagib geyik duvar halısı asılıydı. Yerlerde minder vardı. Büyük bir soba vardı klagib köy eviydi işte her şey normal görünüyordu.Bir şey hariç.

O sırada aklıma birşey geldi.O baskı altında Aygünle Hüseyine birşeyler soramıyor, terslikleri söyleyemiyordum. Hafif doğruldum ve Arif'in babasına dönerek titrek bir sesle "Müsade ederseniz biz arkadaşlarla biraz hava alalım diyoruz" dedim. Babası da "Müsade sizin evladım" dedi. Arif de bizle gelmek istedi ama ona düğün sizin düğününüz burada kalman yakışık alır dedim. Başımızdan savdım şayet artık onada güvenmiyordum. Dışarı çıkar çıkmaz hemen bir sigara yaktım.Çok fena streslenmiştim. Evin önünden biraz uzaklaştık hemen ve hemen konuya girdim.
Ben: Oğlum odadaki herkes çok garipti lan ben odaya girer girmez herkes susuyordu. Bide bana bakıyolardı farkettiniz mi?
Aygün: Saçmalama oğlum ne diyon sen gayet herkes birbirinle konuşuyordu.O kalabalıkta kimsenin bizi taktığı yoktu.
Hüseyin: Aynen oğlum ot falan mı çektin gelmeden önce neyin kafasındasın.
Deyip gülüştüler.O sırada başımdan kaynar sular döküldü. Hani anlatılmaz yaşanır derler ya.Bu da öyleydi ama daha çok kabus gibi. Benim şaka yaptığımı zannediyorlardı. Bunun üzerine yüzüm iyice asıldı. Hava kararmıştı. Zaman ne çabuk geçmişti.Tam o sırada akşam ezanı okundu. işte Herşey Başlıyordu

Okuyorsanız şukulayın da bileyim kaç kişi okuyo bende burda kendi kendime anlatmayayım amk

Cami avlusundan çıktığımızda sürüsüyle birlikte yaşlı bir çoban caminin arkasındaki tepeden iniyordu. Sürü büyük sayılırdı. Birşey farkettim çoban köyden tarafa hiç bakmıyordu. Hemen yanına koştum. Bana ne var dedi.Ama sesi biraz sinirle karışık korkmuş gibiydi.Kim olduğumuzu Arifi ve evde olanları anlattım. Bana ben bu köyden değilim şu ilerideki köydenim dedi parmağıyla göstererek.Ben Arifi de kimseyi de tanımam bu köyden koyunları da aha bu tepeden çıkarıyom. Ortalıkta ot bırakmıyo bu meretler, benim yolum uzun meşgul etme beni dedi. Oradan da umutsuz bir şekilde düğün evine dönmeye başladık.

içeri girdiğimizden beri kimse konuşmuyordu.Biz girene kadar odadan konuşma sesleri geliyordu halbuki. Daha da ilginci herkes bize bakıyordu.Ama böyle bir bakma yoktu.Az önce gülümseyip tokalaştığımız adamlar sanki birden düşman kesilmişti. Acaba yanlış birşey mi yapmıştık. Ağanın yerine falan mı oturduk acaba diye geçirdim içimden.Ama sonra farkettim ki diğer arkadaşlarıma bakmıyorlardı. Sadece bana bakıyorlardı.Bu beni çok daha fazla korkutmuştu.O an orayı terk edesim geldi. Arif'in babası bir an yerinden doğruldu.O az daha bayılıyordum. Sonra farkettim ki adam oturuşunu değiştirmişti. Sonra birden odadaki herkes oturuşunu değiştirdi. Baktım Hüseyinle Aygün değiştirmemişti. Hemen Arif'in kulağına fısıldadım ve tuvaletin yerini sordum. Galiba kafayı yiyiyordum. Elimi yüzümü yıkadıktan sonra Salona gelirken yan odadan çarşaflı bir kadın kapıyı açtı ve aralığından gözlerimin içine baktı. Gözleri çok iri ve açık kahverengiydi.Çok derin bakıyordu ve çok rahatlatıcıydı. Sanki hipnotize eder gibi.

O sırada ezan duydum ama ses çok fazla geliyordu ve vaktinden önce okunmuştu sanki. Davul zurna devam ediyordu kimse dönüpte camiye bakmadı. Kafamı çevirdiğimle gördüğüm şey karşısında bağırmam bir oldu. Yüksek sesle bağırdım "minare yanıyooo".Birden bir sessizlik oldu. Işıklar söndü. Yazdan kalma o ılık hava kayboldu.Çok şiddetli rüzgar esmeye başladı.Her yer zifiri karanlığa boğuldu. Arkamı döndüm kimse yoktu tekrar camiye döndüğümde camide yoktu. Bağırıyordum, avazım çıktığı kadar hemde koşmaya çalışıyordum ama sürekli düşüyor sendeliyordum. Köyün çıkışına doğru koşuyordum ama sanki hiç ilerlemiyordum. Bilgisayar oyunu gibi bugta kalmıştım sanki. Birden bir acı hissettim. Kafama sert birşeyle vurulmuştu. Yere düştüm, bayılmışım.

Döndüğümüzde yemek verilmeye başlanmıştı, davul zurna da başlamıştı. Dışarıya masa atmışlardı. Yemekleri ne ara pişirmişlerdi. Hiç kazanın yakıldığını da görmemiştik ama şuan çok aç olduğum için hemen Hüseyinle, Aygünü ve Arifi bulup yanlarına oturduk. Yemek çok güzeldi. ikinci lokmayı ağzıma attığımda bir şey farketmiştim. imam açlık başınıza vurmuştur demişti.Aç olduğumuzu nasıl anlamıştı acaba. Yemek yerken imamı ve çobanın söylediklerini düşündüm. Bahçede davul zurna çalıyordu. Yemeğini bitiren oynamaya kalkıyordu.Şuan herşey gayet normaldi.Ta ki hava tamamen kararana kadar.

Neyse devam ediyom aq

Kaç kişiyiz bir ses verin

ilçeden köye nikah memuru çağırmışlar. Onun gelmesini bekliyorduk. Nikah masası falan kurulmuştu çoktan. Arada halay çekiliyordu. Klagib düğündü işte oyun havaları falan derken. Herşey normalleşmişti. Göründüğü kadarıyla taraflar muhafazakardı ama bira dağıtılıyordu.Ama artık sorgulamıyordum alışmıştım. Kafam daha rahatlasın düşüncelerden kurtulsun diye içmeye karar verdim. Hayatımın en büyük hatasını yapmıştım. Hoş onu buraya gelmekle yapmıştım zaten.