her şey o akşam başladı

balkonda biraları araken, aşağıda pişen etin kokusu burnuma gelmeye başlamıştı. Recai Abi aşağıda mangalı kurmuş bana sesleniyordu. Lakin mangalın dumanında gördüğüm lazere daldığımdan cevap veremedim. Lazeri takip ettiğimde ise bir evin içinden geldiğini farkettim. evin perdesi neredeyse kapalıydı ve hiç ışık gelmiyordu(hava kararıyordu). Hakan abi'lerin yan eviydi ama bildiğim kadarıyla o ev de onlarındı ve kiralığa çıkmıştı. Recai abinin gür sesiyle kendime geldim. biraları ve soğanı alıp evden çıktım. merdivenlerdeyken bi ses duydum, sanki havai fişekti.

edit: lan kendi kendime anlatıyo gibi hissediyorum okuyanlar bişey yazsın, küfür falan etsin

recai abiyi gördüğümde ise havai fişek olmadığını anladım. kanlar içinde yatıyordu yerde. ardından arkamdan süratle bir subaru geçti. içinde tanıdık kapşonlu bir yüz vardı. ama kim olduğunu çıkaramadım. subaru hayalimdeki arabaydı, sayısalı tutturduğum gibi ilk işim subaru almak olacak. liseden atılmamın ardından(2 kez tekrar) ailemin ölümü üzerine tek geçim kaynağım iddaa ve sayısal olmuştu. neyseki kıvrak zekamla ambulans çağırmam gerektiğini düşündüm; lakin hızır acil'in numarasını unutmuştum. recai abi önümde son nefesini verirken bilinmeyen numaralardan 112nin numarasını öğrendim 112.Hemen aradım ki cinayet üstüme kalmasın, zaten reco ölcekti, belliydi. ama düşüncesinden bile korktuğumdan gözümden yaş geldi ve ağlamamın inandırıcı olacağını düşündüm. çok iyi rol yaparım, ilk okulda hep beni seçerlerdi baş role ama lisede provadan kaçıp iddaa oynadığım için hiç bir sosyal aktiviteye alınmamıştım.

neyse konumuza dönelim. silah sesini işiten üşüşmüştü başıma: ambulansı arayın, ay adam ölüyor, nolmuş ki, silahla mı vurdular gibi sesler eşliğinde ambulans geldi. ağlamaya ve recai abiye sarılmaya devam ediyordum ama muallakden akan kanlar ayakkabımı tak etmişti. 3 yıldır aynı ayakkabıyı kullanıyordum, böyle taktan bi olaya kurban gitmesi hiç hoşma gitmemişti. çıldırmak üzereydim. kafama yumruk, yere kafa atıyordum. yanımdakiler beni sakinleştirmeye çalışıyordu. polisler ifademi aldıktan sonra eve gitmek istediğimi, yarın sabah madridde önemli bir görüşmem olduğunu söyledim. şanslıydım internette 2. el madride uçak bileti buldum. valizimi topladım bilet işini hallettim ve uykuya daldım. tabi unuttuğum bişey vardı. kapşonlu adam. ben onun kim olduğunu anlamasam bile o beni tanıyor olmalıydı.

tabi polise subaru ve kapşonlu adamdan bahsetmemiştim, tek söylediğim gördüğüm lazerdi, evden de bahsetmemiştim. kendileri bulsun, o kadar para alıyo dedektifler. gecenin bi yarısı subaru sesine uyandım. bu arabaya bayılıyorum. ses giderek yaklaşıyordu. camdan baktım ve ilerde sönen farları gördüm.

çakal bizim binan değilde üç bina yandaki otoparka girrmişti. zeki bi adamla uğraştığım ortadaydı. parmak arası olduğu için 3 derece soğukta çıplak ayak yürüyodum.(artisliğim batsın sanki normal terlikte tak var da bunu satın aldım.) otoparkın önüne geldiğimde arabanın sesini yine duydum. adam geldiğimi sezmiş ya da işini bitirmiş olmalıydı. (Keşke subaru çek kenara huur çocuğu diye bağırmasaydım anabacı yapmak bana yakışmadı). kendimi çalılara attım. ama dallar belime batmış olmalıydı. normalde yatarken belime destek yastık koyarım ama çalılara atlarken karnıma dönmüş yastık. neyse dallar belimi kanatmış olmalıydı. daha rahat bi konuma geçeyim derken düştüm.

cenabetlik bu ya o sırada subaru geldi. adam durdu önümde, kapşonu başındaydı yine. gülümseyerek tornavidayı soktu bana. adam çok tanıdıktı ama kim olduğunu çıkaramamıştım. hiç kepkel bi insanla muhabbet etmemiştim. tornavidayı biraz oynattıktan sonra öleceğime emin oldu heralde ve arabaya binip gitti. tabi bahsettiğim yastık beni kurtarmıştı. tabi biraz girdi ama rahat olun ölmicem
--spoiler--
ölmüyorum
--spoiler--

kel gittikten sonra kalkıp eve gittim ve günün ışıkları görünmeye başlarken valizimle havaalanının yolunu tuttum. uçağa bindiğimde yanıma bi adam oturdu, kel olmasa bizim reco dicektim. sabun kokusunu duyunca kodumun faytklapı şizofren etti beni diye düşündüm. bin burası beni bayıyo yer değişek mi dedi. binliğine aynen kanka beni de bayıyo dedim. o da kalktı gitti. bin önümden geçerken gibini suratıma sürdü. hoşuma gitti tamam ama ayıp be kardeşim.

yemek yicem binozlar. devam ediim mi sonra?

neyse hazır olana kadar bi part daha

uçaktan inince gözlerim onu aradı. heralde hayal gördüm dedim. pgibolojim bozuldu diye düşündüm. zaten yaşadıklarımdan sonra pek iyi değildi ama john nashle çok dalga geçmiştim. şimdi aklıma geldi ayıp oldu adama. artık resmen ispanyadaydım. o sırada aklımda şimşekler çaktı. hakan abini evi reco almıştı kuzeni için (kuzen dediğim bildiğin ikiziydi adamın, sadece sesi karı gibiydi kuzeninin. ahah karı necip) sanırım onun bu evi alması birine dokunmuştu.

oha lan pişene kadar bi daha bakiim dedim kimse bişey yazmamış :(

bi kez daha uplarım yemek pişti

geri geldim beyler
uplayanlar saolun kimse giblememiş yav

ben bunları düşünürken bi anda ayaklarım yerden kesildi. madridin dıbınakoyim, daha yeni geldik taksi çarpıyo. adam başımda konuşuyodu. we turist we turist dedim. susmadı mal. sus anlamıyom dedim. baktım hala konuşuyo, vurdum bi tane sonra ayağa kalkıp kaçtım. iyi koşmuş olmalıyım artık havaalanı gözükmüyordu. hasgibtir valiz kaldı. neyse iddaa sayesinde bu aralar durumum iyiydi. tabi bi de reconun karısı sayesinde. malı internette soydum sonra şantaj yaptım. emekli maaşı direk bana yatıyodu. karı öleli yıl olmasına rağmen devletin haberi yoktu.

neyse hala giblenmemekle birlikte devam ediyorum

bunları düşünerek yürürken bi stad gördüm. heralde realindi. bi bakiim dedim efsane sıra vardı. el clasica falan yazıyodu sağda solda. kafama dank etti bi haftadır iddaa oynamıyordum tabi el clasicoyu unutmuştum. hemen gidip bilet aliim dedim de sıra çok. kenarda bi bin var elinde bilet sallıyo gittim yanına. black stock dedim. anlamadı heralde tiptip baktı. ticket ticket. money money dedim. biletin arkasına 750 yazdı. fuck dedim. 550 yazdı. verdim 450yi sustu bin. bi de € veriyoz muallaklere bi milyar vermişim çüş. neyse stadın orda bet yaptım çıkarken ntv sporu gördüm. baktım rıdvan da kenarda oturuyo. bi gidiyim yanına dedim almadı binler. tam döndüm arkamı gidiyorum ki bizim keli gördüm. elinde bilet rıdvana bişeyler söylüyodu. fakat rıdvan dalmış bana doğru bakıyodu. elimle kalp yapıp rıdvan reyiz we love you dedim. gülümsedi. neyse biraz oyalanıp girdim stada.

hasgibtir amk yazdıklarım gitti :(

o büyük ekranda yöneticiler falan var bi baktım rıdvan arkasında da kel adam. dedim ekranda görcek kadar şizofren olamazdım. zaten rıdvan da bu kelle konuşuyodu. bu kelin kim olduğunu çözecektim ama öncesinde daha önemli bi sorun vardı aklımda, rıdvan ne alaka? neyse maç falan bitti. bi leptop aldım gittim otele. kurulumu falan yaptım ama türkçe diil. zaten harfleri de bilmiyorum, evet evet yanlış okumadınız harfleri o zamanlar bilmiyordum. herşeyi ezberlemiştim. lise 2den atıldım demiştim ya oraya kadar hep ezberle gelmiştim. ilk okulda sözcükleri ezberleyip sınıfta okumayı ilk söken çocuk olmuştum(ccc kırmızı kurdela). lise 2de ise ilk defa dinci tahtada bana dua yazdırmıştı. tabi türkçesini yazdım ama arapçasında afalladım. hoca sen sınavlarda 100lük kağıt veren çocuksun yoksa kopya mı çekiyodun dedi(evet kopya çekiyodum)(gözlerim çok iyi gördüğümü direk geçirebilirim kağıda) yok hocam falan desemde soluğu disiplinde aldık.

bu olay ortaya çıktıktan sonra hocalar bana kopyacı gözüyle bakmaya başladı(haklıydılar) neyse işte o sene 4 dersten kaldım. yazın ailemi kaybedince giberim sınavları dedim. sınıfta da kaldım. sonraki sene başında toparlanmıştım ama tek başına yaşamak bi başka rahat. zaten para da çok sıkıntı olmuyodu ev vardı, recai abinin karısı yemek getiriyodu. tabi sabahlamalar, alkol falan derken okulu asmaya başladım, bu sefer de devamsızlıktan kaldım.

okuldan atılmamım ve harfleri bilememin hikayesi bu. tabi sonradan öğrendim harfleri, disleksi diil de onun gibi bişey varmış bende. neyse leptopu çözemedim aradım konsolosluğu, dedim parası neyse veriyim bana tercüman lazım. bi adam yolladılar. ekşiciymiş, tabi o sıralar çok bilmiyorum ekşi inci falan. dedim şu bilgisayarı türkçe yapsana. bu da mal bilgisayardan anlamıyo, bi de taçped var onu hiç bilmiyo. dedim sen genç adamsın nası bilmiyon. sen çok yaşlısın sanki ehehehü falan diyince kafamda ekşi bitti. uğraştık gene de bi saat falan. arapça yaptı mal. dedim gibtiret ara danışmayı. aradı danışmayı dedi hallet. adamın biri geldi yaptı. neyse girdim internete ntv.com'a baktım rıdvanın resim, sağ çaprazda bizim kel. (bu arada wifi çok pahalıymış otellerde, şimdi öyle mi bilmiyorum ama gibtiler ebemi.) tabi keli görünce kafamda gene bi şimşekler.