her şey cinsellik değildir beyler

yanlışlıla @58'e devam ediyodum amk. kap eksini.

ortadaki kabadayı bir edayla,

- kardeş, eşref ali bey'in çok çok selamı var. "işyerimize buyursun gelsin, kendisiyle görüşmek isteriz, misafirimiz olsun" diyor

dedi. ben de adamlara işyerimden çıkışımda ziyaretine ancak gelebileceğimi söyledim. adamın adresini ve telefonunu aldım. adamlar gittiler. ben de işyerime çıktım.

sonra sevcan bana yakınlaşmaya başladı. hiçbir şey eskisi gibi değildi. hiç ummadığımız bir anda, akşam saatlerinde sevişmeye başladık. her şey ani bir şekilde gelişti. dudakları dudaklarımla birleşmiş, yalnızlığım o an için sonsuz bir boşluğun içinde kaybolup yerini mutluluğa bırakmıştı. sonra beni soymaya başladı. heyecandan kalbim güm güm atıyordu fakat tenine dokundukça içimde kıpırdayan bir şeyler olduğu farkediyor, onu daha da iyi benimseyip kendime doğru çekiyordum. dakikalarca öpüştük ve sonunda çırılçıplak kaldık. bir an için gözlerinin içine baktım. beni gerçekten istiyordu. tam kendimi ona verecek, onunla gerçek anlamda bütünleşecekken kapının sesini duyduk ve sesi duymamızla odanın kapısının açılması bir oldu. gelen sevcanın babasıydı ve beni sevcanın karşısında çatır çutur saatlerce gibti. hala sevcanla beraber yaşıyorum ve sevcanın babası 3 günde bir bize gelir beni hunharca giber.

devam etsene amk reklam arası gibi

yine sıkı bir sağlam kahvaltı ettikten sonra işime gitmek üzere sevcan'a da veda ederek yola koyuldum. artık ne o çekiniyordu benden, ne de ben ondan. yavaşça tanımaya başlamıştık birbirimizi.

otobüsten inip işyerimin bulunduğu binaya yaklaşırken karşımda tekin olmaktan uzak oldukları apaçık üç kişi beliriverdi bir anda. anlık şaşkınlığım geçtikten sonra üzerime yürür bir edayla yolumu kapattılar.

durdum. ve,

- buyurun beyler ne istiyorsunuz?

geri döndüğümde sevcan da dönmüştü eve. erkek arkadaşının bulunduğu hastanede geçirmişti gününü. çocuk yoğun bakımdan henüz çıkmamıştı. heyecanla anlattı bana gününü. ben de yoğun geçen günümü anlattım ve keyifli bir akşam yemeği yedik.

zaman ilerledikçe kendine geliyordu sevcan. morali düzeliyordu. benim de bu konuşmalarda katkım vardır elbet. sanki kıramadığı kabuğunu kırmış gibiydi. ben de kısa süreli de olsa yalnızlığımı paylaştığı için sevinçten havalara uçuyordum.

gece de oldukça sakin ve huzurlu geçti. kendisine diğer odalardan birinde yatak hazırladık. o gece erken yattık.

devam etsene mk

eeeeeeeeeeeeeeeee?

eeeeeeeeeeeeeeee

panpa neden polar battaniye ?

sabah kalktığımda kahvaltı hazırlamıştı sevcan. hani ne kadar mutlu oldum var ya, bir bilseniz. o zamana kadar hayatımın boş ve anlamsız geçirdiğimi anladım.

sevcan oldukça kendine gelmişti. güzel neşeli bir kahvaltı yaptık ve ben işe gitmek üzere çıktım evden. gün boyu yoğun yorgun bir gün geçirdim ve akşamı zor ettim. geri eve dönerken evde bir bayanın olduğunu bilmek, yıllarca yalnız yaşayan biri için oldukça değişik bir duyguymuş bunu anladım.

kızkardeşim olmadığına bir kez daha lanet ettim. hele ki, sevebileceğim birinin olmaması daha felaket bir durumdu.

sonra birden kapımın çaldığını duydum ve hemen açtım gelen sevcandı bana evde dildo olup olmadığını sordu bende bu soruya çok sinirlenip benim 20 inçlik damarlı yannanımı sokuverdim ağzına. önce karşı geldi ama sonradan vakum gibi somurmaya başladı minik oruspu buda böyle bir anımdır işte

bir ara açık olan televizyonda konuşmaksızın bir şeylere bakarken, sevcan'ın oturduğu koltukta uyuyakaldığını fark ettim. ben de kalkıp iyice üstünü örttüm usulca ve odama geçip kapımı kilitledim.

yatağıma uzanırken aklımda heyecanlı hüzünlü bir hikayenin kalıntıları ile buruk bir sevinç yaşıyordum. bu kızcağız için elimden geleni yapmanın nasıl olacağını kafamda şekillendirmeye çalışıyorken, adam akıllı uyuyakalmışım.

çok geç saat olduğu için kuzenime gitmek üzere kalkmaya hazırlanırken odaların anahtarı olup olmadığını sordu sevcan. ben de olduğunu söyledim. o halde gitmeme gerek olmadığını, kendisi için rahatsız olmamam gerektiğini, kalabileceğimi söyledi. tereddütteydim ama yine de kısa bir kararsızlıktan sonra kalmaya karar verdim.

yine uzun uzadıya konuştuk. pgiboloji 2 nci sınıf öğrencisiydi. ama benim konuşmalarımdan da benim iyi bir ruh çözümlemecisi olduğumu düşündüğünü söyledi.

http://www.youtube.com/wa...gq4I&feature=youtu.be

evet ortada üzücü bir durum vardı ve çözülmesi gerekiyordu. kızın anlatım şekli o kadar içten ve hüzünlüydü ki aslında karışmamam gerekirken içimden bu insana yardım etme kararı aldım.

ben de kısaca kendimi anlattıktan sonra kızın mevzusuna geri döndük. uzun uzadıysa nasıl davranması gerektiğini anlattım. gerekirse kızın babasıyla bile görüşebileceğimi söyledim.

ama hepsinden önemlisi ailesini arayıp iyi olduğunu birkaç gün arkadaşında kalacağını söylemesini rica ettim. aradı annesi ile görüştü ve durumunu bildirdi. bense oldukça rahatlamıştım. her ne kadar ilgisiz de olsa aile ailedir, kimsenin üzülmeye hakkı olmamalı diye düşünüyordum.

reserved

reserved.

bu kadar mıydı amk

rezerved