her şey cinsellik değildir beyler

reserved

muzaffer'in annesiyle sevcan muhabbet ederlerken, ben de erkeklerin olduğu tarafa yaklaştım ve selam verdim. ellerini sıkıp geçmiş olsun dedim. kısa bir suskunluktan sonra genç çocuklardan biri bana sigara uzattı. alıp yaktım. sonra aramızda bir muhabbet başladı.

bu çocuk muzaffer'in arkadaşlarından bir tanesiymiş. ben istedim bir göz, allah verdi iki göz hesabı benim de tam istediğim şey buydu. bu çocukla muhabbeti kurup birtakım sorularla muzaffer hakkında bilgi edinmeye çalışacaktım.

kahvaltıdan sonra hazırlandık ve hastaneye doğru yola çıkmak üzere aşağıya indik. sokağın karşı tarafından tanımadığım iki babayiğit adam önlerini ilikleyerek bize doğru koştu.

karşıda duran lüks siyah araç bizi bekliyordu. sevcan gülümseyerek bana,

- gel hadi babam hiç böyle şeyler yapmazdı, fırsat bu fırsattır

dedi ve kolumdan çekiştirerek aracın arka tarafına bindirdi beni.

hastaneye ulaştık. muzaffer hala çıkmamıştı yoğun bakımdan. kemik kırıkları da varmış orada öğrendim. akrabaları, yakınları ve sanırım arkadaşlarından oluşan bir grubun tedirgin bekleyişleri hala sürüyordu biz gittiğimizde hastane önünde.

muzaffer'in annesi ile sevcan sarmaş dolaş oldular. kadıncağızın iki gözü iki çeşme "oğlum da oğlum" diyor başka bir şey demiyor. geriye kalanlarda da bembeyaz bitkin yüzler, kimselerin ağzını bıçak açmıyor.

ertesi sabah içeriden gelen sevecen bir günaydın sesiyle uyandım tebessüm ederek. sevcan hayatıma girmeden önce kahvaltı pek yapmazdım işyerinde poğaça, simitle geçiştiriverirdim kahvaltı işini.

ama artık ondan sonra keyiflenmeye başlamıştı sabah kahvaltıları. artık yalnızken yapmaya zorunlu olduğum bir takım gündelik ev işlerinden bazılarını da elinden geldiğince yapıyordu sevcan. ona oldukça alışmaya başlamıştım.

yine neşeli bir sabah kahvaltısı yaptık birlikte. en son eve uğradığında birkaç tane çanta ve bavulla gelmişti. marketten alışverişler yapmıştı. evin eksiği, ihtiyacı, gediği ne varsa almaya başlamıştı. bunlar benim çok hoşuma gidiyordu.

dinliyoz devam

huur çocuğu kitlendim iyice bitir artık

rezerved

dinliyoruz başlık takip bi ara okuyuveririm

ertesi gün haftasonu tatilimdi çalışmayacaktım. sevcan'a birlikte hastaneye gidebileceğimizi söylediğimde oldukça sevindi. amacım muzaffer'in yakınlarını görmekti. acaba onlar böyle bir şeyi biliyorlar mıydı? öğrenmem gereken oldukça çok soru vardı kafamda.

tüm bu düşüncelerle dolu kafayla birlikte sevcan'a iyi geceler dileyip yatağıma geçtim. yastığa başımı koyduğumda ise kırk tilki beynimde dolaşıyor ama birinin kuyruğu birine değmiyordu.

nasıl bir maceraya sürükleniyordum allah'ım ben böyle? olaylar oldukça hızlı gelişiyordu ama ben bir taraftan da sevcan'ın dostluğunu kazanmaktan mütevellit, kelimelerle tarif edemeyeceğim bir hafiflik hissediyordum. karşı koymaya çalışsam da koyamayacağım, hafif-sert bir rüzgardı beni alıp olayların içerisine kuru yaprak gibi sürükleyen.

koyu karanlık bir uykuya dalıp gitmişim farkında olmaksızın.

gece güzeldi sohbet dolu geçti. memleketimi anlattım ona biraz. annemi, erkek kardeşimi. rahmetli babamdan bahsettim kimi zaman. gülen gözlerle beni dinledi. bazen sorulması gereken yerlerde sordu.

kendinden, okulundan bahsetti biraz. pgibolojiyi çocukluğundan beri çok sevdiğini anlattı. 2 nci sınıfın 2 nci dönemine hazırlanıyordu. yavaş yavaş muhabbeti o muzaffer denilen adamla nasıl tanıştığına getirdim.

dışarıdan ortak bir arkadaşları vasıtasıyla tanışmışlar, başka bir arkadaşlarının doğum günü kutlamasında. muzaffer'in babası beyaz eşya mobilya mağazası varmış babasıyla birlikte çalışıyormuş.

kısacası muzaffer'i anlattırdım sevcan'a. hep ters bir edayla sorular sordum ona. amacım muzaffer'in nasıl biri olduğunun farkında olup olmadığını anlamaktı sevcan'ın.

anlattıkları doğrultusunda buna benzer hiç bir bulguya rastlamadım ve şu kanaate vardım ki, sevcan muzaffer'in gerçekte ne iş yapıyor olduğunun farkında bile değildi.

http://inciswf.com/1294166617.swf

babasının alkol almayı bıraktığını öğrendiğinde sevinçten havalara uçtu sevcan. çığlıklarla karışık sevecen kahkahalar attı evin içerisinde çocukça bir şımarmayla. ben de onun bu mutluluğunu tebessüm dolu gözlerle seyrediyordum, o anı hiç unutmam.

o heyecanla,

- ben de ne yaptım biliyor musuuuuuuun? hastaneye uğradıktan sonra eve gittim annemi görmeye. artık annem hep evde olacakmış bana söz verdi. artık eski arkadaş ortamlarını bırakmış. kaç günden beri de sürekli evdeymiş

diyerek sevincini belli etti o az önceki şımarıklığıyla.

evet sevcan hastaneye uğradığından bahsettiği anda gözlerimden sanki kara bir bulut kümesi geçti, anlamsızca ürperdim. evet evet, şimdilik bundan bahsederek sevcan'ın o anki yaşamış olduğu mutluluğu pervasızca bölemezdim. anlık bir karamsarlıktan sonra hemen ben de bir anda toparlanıverip onun sevincine ortak olmaya devam ettim.

recerced 4

bitir artık amk

özet geç bin

peki nedir amın evladı nedir giberim senin o ananın buruşmuş memeleri kadar uzun entrinimi okuyacam ulan yarak kafası

eve geldiğimde sevcan beni kapıda karşıladı meraklı gözlerle. anlatacağımı söyledim. ama kafamda deli sorular. yemek yememiş beni beklemişti. bunu duyunca içimden hafif bir ürperti geçti, gülümsedim.

masayı hazırladık birlikte ve adeta ikimiz de kurt gibi saldırdık yemeklere. çok güzel yemekler yapmıştı nefisti her biri. soluksuz biraz atıştırıp, kendimize gelmeye başladıktan sonra anlattım geçen günü olduğu gibi. yalnız, muzaffer'in bir uyuşturucu satıcısı olduğunu kamufle ettim sevcan'dan. bu birden pat diye damdan düşermiş gibi söylenmezdi. kafamda bunu ona nasıl anlatacağıma dair kurgulama yapmaya zamanım olmamıştı.

bazı kaçamak anlatımlarla o kısmı es geçtim. diğer kısımları da olduğu gibi anlattım. sevcansa pür dikkat beni dinliyordu. bense bir taraftan onu haberi bile olmadığı ve kapısına dayanan büyük felaketten "nasıl geri çevirebilirim"in hesaplarını yapıyordum.

ne reserv alıyonuz başlık takip varya amk

beyler gerçek olabilir kullandığı bazı terimler düşünerek diil sadece yaşayarak akla gelir

reserved

hangi kitap panpa