her şey cinsellik değildir beyler

recerced 4

babasının alkol almayı bıraktığını öğrendiğinde sevinçten havalara uçtu sevcan. çığlıklarla karışık sevecen kahkahalar attı evin içerisinde çocukça bir şımarmayla. ben de onun bu mutluluğunu tebessüm dolu gözlerle seyrediyordum, o anı hiç unutmam.

o heyecanla,

- ben de ne yaptım biliyor musuuuuuuun? hastaneye uğradıktan sonra eve gittim annemi görmeye. artık annem hep evde olacakmış bana söz verdi. artık eski arkadaş ortamlarını bırakmış. kaç günden beri de sürekli evdeymiş

diyerek sevincini belli etti o az önceki şımarıklığıyla.

evet sevcan hastaneye uğradığından bahsettiği anda gözlerimden sanki kara bir bulut kümesi geçti, anlamsızca ürperdim. evet evet, şimdilik bundan bahsederek sevcan'ın o anki yaşamış olduğu mutluluğu pervasızca bölemezdim. anlık bir karamsarlıktan sonra hemen ben de bir anda toparlanıverip onun sevincine ortak olmaya devam ettim.

http://inciswf.com/1294166617.swf

gece güzeldi sohbet dolu geçti. memleketimi anlattım ona biraz. annemi, erkek kardeşimi. rahmetli babamdan bahsettim kimi zaman. gülen gözlerle beni dinledi. bazen sorulması gereken yerlerde sordu.

kendinden, okulundan bahsetti biraz. pgibolojiyi çocukluğundan beri çok sevdiğini anlattı. 2 nci sınıfın 2 nci dönemine hazırlanıyordu. yavaş yavaş muhabbeti o muzaffer denilen adamla nasıl tanıştığına getirdim.

dışarıdan ortak bir arkadaşları vasıtasıyla tanışmışlar, başka bir arkadaşlarının doğum günü kutlamasında. muzaffer'in babası beyaz eşya mobilya mağazası varmış babasıyla birlikte çalışıyormuş.

kısacası muzaffer'i anlattırdım sevcan'a. hep ters bir edayla sorular sordum ona. amacım muzaffer'in nasıl biri olduğunun farkında olup olmadığını anlamaktı sevcan'ın.

anlattıkları doğrultusunda buna benzer hiç bir bulguya rastlamadım ve şu kanaate vardım ki, sevcan muzaffer'in gerçekte ne iş yapıyor olduğunun farkında bile değildi.

ertesi gün haftasonu tatilimdi çalışmayacaktım. sevcan'a birlikte hastaneye gidebileceğimizi söylediğimde oldukça sevindi. amacım muzaffer'in yakınlarını görmekti. acaba onlar böyle bir şeyi biliyorlar mıydı? öğrenmem gereken oldukça çok soru vardı kafamda.

tüm bu düşüncelerle dolu kafayla birlikte sevcan'a iyi geceler dileyip yatağıma geçtim. yastığa başımı koyduğumda ise kırk tilki beynimde dolaşıyor ama birinin kuyruğu birine değmiyordu.

nasıl bir maceraya sürükleniyordum allah'ım ben böyle? olaylar oldukça hızlı gelişiyordu ama ben bir taraftan da sevcan'ın dostluğunu kazanmaktan mütevellit, kelimelerle tarif edemeyeceğim bir hafiflik hissediyordum. karşı koymaya çalışsam da koyamayacağım, hafif-sert bir rüzgardı beni alıp olayların içerisine kuru yaprak gibi sürükleyen.

koyu karanlık bir uykuya dalıp gitmişim farkında olmaksızın.

dinliyoruz başlık takip bi ara okuyuveririm

rezerved

huur çocuğu kitlendim iyice bitir artık

dinliyoz devam

ertesi sabah içeriden gelen sevecen bir günaydın sesiyle uyandım tebessüm ederek. sevcan hayatıma girmeden önce kahvaltı pek yapmazdım işyerinde poğaça, simitle geçiştiriverirdim kahvaltı işini.

ama artık ondan sonra keyiflenmeye başlamıştı sabah kahvaltıları. artık yalnızken yapmaya zorunlu olduğum bir takım gündelik ev işlerinden bazılarını da elinden geldiğince yapıyordu sevcan. ona oldukça alışmaya başlamıştım.

yine neşeli bir sabah kahvaltısı yaptık birlikte. en son eve uğradığında birkaç tane çanta ve bavulla gelmişti. marketten alışverişler yapmıştı. evin eksiği, ihtiyacı, gediği ne varsa almaya başlamıştı. bunlar benim çok hoşuma gidiyordu.

kahvaltıdan sonra hazırlandık ve hastaneye doğru yola çıkmak üzere aşağıya indik. sokağın karşı tarafından tanımadığım iki babayiğit adam önlerini ilikleyerek bize doğru koştu.

karşıda duran lüks siyah araç bizi bekliyordu. sevcan gülümseyerek bana,

- gel hadi babam hiç böyle şeyler yapmazdı, fırsat bu fırsattır

dedi ve kolumdan çekiştirerek aracın arka tarafına bindirdi beni.

hastaneye ulaştık. muzaffer hala çıkmamıştı yoğun bakımdan. kemik kırıkları da varmış orada öğrendim. akrabaları, yakınları ve sanırım arkadaşlarından oluşan bir grubun tedirgin bekleyişleri hala sürüyordu biz gittiğimizde hastane önünde.

muzaffer'in annesi ile sevcan sarmaş dolaş oldular. kadıncağızın iki gözü iki çeşme "oğlum da oğlum" diyor başka bir şey demiyor. geriye kalanlarda da bembeyaz bitkin yüzler, kimselerin ağzını bıçak açmıyor.

muzaffer'in annesiyle sevcan muhabbet ederlerken, ben de erkeklerin olduğu tarafa yaklaştım ve selam verdim. ellerini sıkıp geçmiş olsun dedim. kısa bir suskunluktan sonra genç çocuklardan biri bana sigara uzattı. alıp yaktım. sonra aramızda bir muhabbet başladı.

bu çocuk muzaffer'in arkadaşlarından bir tanesiymiş. ben istedim bir göz, allah verdi iki göz hesabı benim de tam istediğim şey buydu. bu çocukla muhabbeti kurup birtakım sorularla muzaffer hakkında bilgi edinmeye çalışacaktım.

reserved

bu kadar da atılmaz amk ahahah

okuyorum panpa güzel hikaye devam

yaklaşık 40 dakika boyunca çocukla muhabbet ettik. arada sırada sevcan geldi geri gönderdim onu türlü bahanelerle bayanların olduğu tarafa.

anladığım kadarıyla esrarengiz biri idi bu muzaffer. evet doğru babasının mağazasında birliktelermiş ama aracıyla türlü bahanelerle çok sık gidermiş bir yerlere. telefonu hiç susmazmış falan feşmekan.

- abi birkaç kez polisle başı derde bile girdi muzaffer'in ama herhangi bir sorun olmadan aramıza geri döndü bu dayak olayından önce. tahmin ediyoruz ki bu polislik olaylardan ötürü böyle bir dayak olayı geldi başa. polisler ifadesini almak için yoğun bakımdan çıkmasını bekliyorlar

diyerek tamamladı konuşmasını. bazı bilgiler edinmiş oldum bu çocuktan ama bana tam kararlar verdirebilecek bir öneme sahip olmayan bilgilerdi tüm bunlar.

dinliyoruz reyiz

yalanını gibim

yalanına sokuyumcular derneği başkanıyım ben böyle yalan görmedim

hastane ziyaretini tamamladıktan sonra eve döndük geri bizi bekleyen sevcan'ın babasının adamları ile. az sohbet ettikten sonra sevcan'dan müsaade istedim birkaç arkadaşımın yanına uğrama bahanesi ile. sevcan da temizlik yapacağını söyleyerek kabul etti dışarı çıkmamı.

aşağıda adamlar bekliyorlardı yine. eşref beyden talimatı almışlar ikişerli iki gruptan oluşan dört kişi. 7 gün 24 saat bizi yalnız bırakmayacaklar. bir tanesi kalacaktı adamlardan sevcan için. diğerine de 300 metre ilerideki çocuk parkına aracı çekip orada beni beklemesini rica ettim. sevcan'ın o adamla bir yerlere gittiğimi öğrenmesini istemiyordum.

adam tamam diyerek aracına bindi ve hareket etti. bense yukarıdan sevcan'ın bakıp bakmadığını anlamaya çalıştım. kimsecikler yoktu.

beni bekleyen araca doğru seyirttim.

şoföre, hastanede sohbet etmiş olduğum çocuktan aldığım bilgi doğrultusunda muzaffer'in babasının mağazası olan yeri tarif ettim ve hareket ettik.