her şey cinsellik değildir beyler

ve bir taraftan da yaralar iyileşiyordu sevcan açısından. kırıklar kaynıyordu. yakın zamanda taburcu olacaktı hastası. çok büyük risk altındaydı, tehlikedeydi, ama hala bunu bilmiyordu sevcan. ama sevmişti o çocuğu bir kere.

bir başkasında yaralar, kırıklar iyileştikçe, bendeki yaralar daha derin açılıyor, kemiklerim un ufak oluyordu adeta.

panpa kıza aşık mı oldun yoksa kardeşin gibi mi korumaya çalışıyosun

8. Sayfaya kadar okudum. Bu kadar romantizm fazla geldi mk devam edemicem

1 kişi anlatcağı hikayeyi anında yazcak kadar şerefli olsa o adama braz-zers üyeliği maaşına bağlıcam amk
edit:beyler keladams diye çıkıyor diye - koydumda sansürsüz yazma olasılığı varmı?

reserved

muzaffer konusunda susmamın en büyük sebeplerinden biri de şuydu ki, sevcan'a bunu söylediğim an bana şiddetle düşman kesilebilirdi.

babasına bakış açısını hiç unutmuyordum sevdiği adamı öldüresiye dövdürdüğü için. babasına bu konuda muhalif duran sevcan, benim hakkımda demeyecek miydi ki,

"sen bana aşık oldun da aramızı bozmaya çalışıyorsun?"

verecek hiçbir cevabım olamazdı öyle bir durumda ve bu benim için tam bir felaket olurdu. bunu göze alamazdım.

bunu sevcan'ın kendisinin anlaması görmesi gerekirdi ama ya sevcan da uyuşturucuya alıştırılmış olursa.

aman allah'ım bu nasıl bir dilemmadır bir an aklımı oynatacak gibi oldum. iki arada bir derede kalmanın felaket yıkımını yaşıyordum. resmen acıyordu kalbim. sanki bıçakla kesmişlercesine...

karli dedin ya aklim songul karliya gitti ben bi 31 cekip geliyorum

amk scorpions still loving you dinle panpa yazarken

tam bir fairytale beyler dinlerkene boşaldım

gün aydınlıklara doğmadı sanki. tam karanlık hakimdi o sabah benim üstüme çöken. odamdaki basit duvar saatinin tiktakları çıldırttı bir an aldım ayağımın altında ezdim iyice bozulana kadar.

yine sevecen bir "günaydın"la irkildim buruk kalbimle ben. evet ayrılık saati oldukça yaklaşmaktaydı. son bir kahvaltı daha. hahah son bir kahvaltı. elimi yüzümü yıkadıktan sonra oturdum masaya. gözlerim dolacak gibi dökmeye hazır. ama tutuyordum kendimi. o ne lanet günlerden biriydi öyle be?

şirinlikler yaparak beni güldürmeye çalışıyordu ama mümkün değildi başarılı olması. kaynar sular dökülmeye devam ediyordu birileri tarafından "elleriniz dert görmesin" diyip duruyordum içimden.

lokmalar boğazıma düğümleniyor, sıcak çay imdadıma yetişiyordu. pek konuşamadım o sabah kahvaltıda. beynim susmamı emrediyor, kalbim de onu destekliyordu.

sevcan anlattı, anlattı, anlattı. oysa ki ben onu duymuyordum bile. sesi çok derinlerden boğuk geliyordu ve o sesleri beynimde bir türlü anlamlandıramıyordum.

kapının önüne yığılı çantalar, bavullar, bir sürü eşya, birazdan gerçekleşecek felaketin abidesi gibi duruyorlardı orada yüzüme küfreder gibi.

2 kez çalan bir korna sesiyle sanki tüm dünya sessizliğe büründü. tamamen ses gitmişti bu sefer.

updullah

yavaşça kalktım yerimden ve ağır adımlarla alabileceğim kadar çanta, valiz, eşyayı aldım çift koluma. bir kez daha çıkıp indiğimde artık tamamdı taşınma işi. kaldırımda kolum iki yana düşmüş, kaskatı kesilmiş, arabanın parlak dış yüzeyinden sevcan'ın siluetine bakıyordum. şoför eşyaları yerleştirmekle meşguldü.

yanıma geldi sevcan. iki elimi de tutup karşıma geçti ve bana baktı. bendeyse hala ses yok. duyamıyorum hiçbir şeyi. sevcan'ın dudakları kıpırdıyor ama kimin umurunda ki?

en son sarıldı ve sol yanağıma küçük bir öpücük kondurdu.

bu, bana ikinci ve son kez dokunuşuydu!...

uyumuyorum seni bekliyorum allahın belası

Galiba bitti beyler dağılak mı?
@232 aynen

harika gidiyorsun devam

reserved

@143 beynimiz aynı çalışıyor pampiş

araç hareket etti dönüp te bakamadım gittiği yöne doğru. yoldan gelip geçenler tuhaf tuhaf bakıyorlardı bana. ne kadar süre ile orada dikilip kaldım hiç bilemiyorum.

ama bir süre sonra caddeden geçen bir aracın korna sesiyle irkildim. sanki uykusundan sıçrayan biri gibi. çıktım eve. telefon açtım patrona ve o gün işe gelemeyeceğimi, rahatsızlandığımı söyleyerek izin istedim.

ve gün boyunca o boş evin içerisinde dinkçi beygiri gibi dört dolandım durdum. çalan telefonlara bakmadım bile. yemek yemek yok, su içmek yok, tuvalet var mı evde onu bile hatırlamıyorum.

akşam gün batarken salondaki kanepeye yığılıp kalmışım...

http://inciswf.com/azer.swf

lan gibik devam et kendimi keserim bak anlat amk en güzel yerinde gitme lan :(