her şey arkadaşın kavga var demesiyle başladı

rezerve

hava soğuk şubat ayları ama içim yanıyor. sobada yanan kor içimdeki yangını görse kendiliğinden sönerdi. arkadaşlarım çıkarlar batakt okey pes oynarlar ben okuldan eve gider gelirim. evde yalnız kalmak için her şeyi yapardım. yalnızlığım dört duvar etrafında göz yaşlarıma eşlik ediyor, akan göz yaşlarım yalnızlığıma hoş geldiniz diyordu. elim telefona gidip geri geliyordu arada cesaretşmi toplayıp mesajı yolluyordum ama her seferinde de karşılığı bulamıyordum. çaresizdim. çaresizliğin vücut bulmuş haliydim. yediğim yemekleri doymak için değil yaşamak için yiyordum. ardakaşlarımdan dostlarımdan yardımlar alsam düzelemiyordum. kendi içimde her şeyi yaşayıp beynimdeki karanlığın içinde kayboluyordum.

beni o karanlıktan dünyaya döndüren tek şey vazgeçemdiğim her hafta sonu mutlaka buluştuğum karşılıksız sevgimin kaynağı galatasarayımdı. o 90 dakika boyunca hiçbir şey düşünmeden anı yaşardım onunla sevinirdim. sanki benim o halimi biliyomuşcasına galatasaray her maçından galip çıkıyor beni sevinçlere gülücüklere boğuyordu. evet onunla gülüyordum sadece zehra olduğunda da onunla gülüyordum hala daha onunla gülüp üzülüyorum.

vizelerden sonra istanbula dönmüştüm. ne kadar saçma olsa da bi karar vermiştim. zehranın bana aldığı en ufak hediyeden en büyüğüne kadar her şeyi toplayıp ona verecektim. kuzeni kübra ile konuştum ve hediyeleri ona verecektim. zehra hiçbir şekilde benimle görüşmek istememişti ve görüşmeye cesareti olmadığını söylemişti. topladım her şeyi fotoğrafından aldığı çoraba gömleğe kadar ne varsa poşetledim. anneme aldığı eşarp haricinde her şeyi ona iade edecektim. annemden onu almaya içim el vermemişti severek eşarbı başına takıyordu bizim bu derece ayrı olduğumuzdan haberi yoktu.ben poşetlediklerimi zütürürken annem gördü ve durumu anladı hiç ses çıkartmadan eşarbı aldı ve çantaya koydu.ben kafamı çevirdim ağladığımı görmesin diye ve kapıyı açıp hızla evden uzaklaştım. bilmiyordum annem benimle birlikte durumuma ağlamış mıydı eğer ağladığını duysaydım görseydim zehrayı ilk gördüğüm yerde öldüresiye döverdim biraz da bu yüzden evden hızla uzaklaştım.o gün zehranın üniversiteden arkadaşı da gelmişti ve sahilde buluşacaklarmış. kübraya mesaj yolladım yanıma geldi çantayı ona verdim.

ardından fahri beni aradı bekle geliyorum biraz sahilde dolaşalım dedi.biz sahilde birkaç tur attık ben zehrayı görmek istemediğimden fahriye hadi gidelim dedim. tam sahilin çıkışında karşı yoldan o geliyordu. evet ayrıldıktan 2 ay sonra ilk defa görüyordum onu. heyecandan ayaklarım titriyor ağzımdaki sözler yarım yamalak çıkıyor kalbim göğüs kafesimi deler gibi atıyordu.tek bir göz ucu atıp yanından hızla uzaklaştım. yanından geçerken onun yandan baktığını görür gibi oldum. durumun özeti kaçamak iki bakış kırılan iki kalp. fahrinin markete gittiğimde dayanamadım mesaj attım zehraya. artık sende ben de bu duruma dayanamıyoruz gel inat etme dedim. bana söylediği keşke hediyeleri geri getirmeseydin oldu. belli ki çok koymuştu bu durum ona.ona da söyledim her aldığı hediyenin bende bir hikayesi vardı ne zaman bunları görsem ağlıyordum.bu yüzden hepsini geri verdim. yakabilirdim ama geri verip onun da bu hediyeleri görüp bir şeyler hatırlamasını sağlamak istedim.o gün akşam üstü mesajlaşmaya başladık fakat inat ediyordu hiçbir şey eskisi gibi olmayacak diyordu. seviyordu fakat içinde benden onu ayrı tutan o hangi nedenler varsa onlar engel oluyordu zehraya. sebeplerini sorduğumda hep kaçamak yanıtlar hep boşvermelerden dolu cevaplar alıyordum. diğer gün kütahyaya dönecektim.

gece boyunca normal bir şekilde özlemişcesine birbirmizle konuştuk. kütahyaya indiğimde akşam üstüydi ve o gün galatasarayın denizli ile maçı vardı. hani şu servetin son dakikada kafa ile gol attığı maç kalecinin hatası ile. hatırlayanınız vardır. maçın ilk golünü okan buruk atmıştı ben otobüste bu golün sevincini yaşamıştım. ilçeye geldiğime zehra ile hala mesajlaşıyoruz ama normal iki arkadaş gibiyiz.bu durum beni biraz olsun rahatlatıyordu. maçın ikinci yarısını izlemek için kahveye gidecektim.bir süre zehra ile romantik durumlar oluşmaya başladı. gülüyordu ben de gülüyordum mesajlara mutlu gibiydik.ve teklifimi sunmuştum;
‘’artık sana yeniden aşkım diyebilir miyim zehra’’ ?
‘’hayır tabikide böyle konuştuk diye yeniden olacak değil’’

aldığım cevaptan sonra ettiğim nalet dünya üzerinde görülmemiştir. hiç belli etmeden maçımı izlemeye gidiyorum dedim muhabbeti kestim.

dayanamıyordum onsuz olmalara yine mesajlar atıyordum ama hep soğuk karşılıklar alarak.bir süre sonra zaten kendiliğinden muhabbetimizde kesilmişti.ben onunla konuşmak istiyordum ama böyle soğuk olduğu içinde çekiniyordum. sezonun son maçıydı. galatasaray son dört haftayı galibiyetle kapatmış son maç oftaşla şampiyonluk turu atacaktı.ben kütahyada kutlamak istemedim ve hazırlandım istanbula döndüm. zehrayı görürüm düşüncesi kafamda yoktu sadece galatasaray için istanbuldaydım. bilet bulamasamda şampiyonluğun coşkusunu doyasıya yaşadım. buradan cevat hocamızın ellerinden öpüyorum bu şampiyonluk için ve beni acılarımdan uzaklaştırdığı için.

kütahyaya dönmüştüm bir hafta sonra. artık daha da rahattım ve alışmıştım ayrılığa. yine bazı geceler aklıma geldikce acılar çekiyordum fakat eskisi gibi değildi her şey. sınavlarım gayet iyiydi sadece 1.sınıftan kalan dersimi bu yıl alttan alıyordum.tek sorun bu ders saatiyle 2.snıfta almam gerek dersin saati çakışıyordu ve mecburen yaz okuluna kalacaktım. derste bildiğimiz okuduğunu anlama bilgisi gibi bişey kıytırıktan müfredat tamamlansın diye konulmuş gibiydi. hocayla konuştuğumda yaz okuluna gelmeme gerek olmadığını sadece sınavlara gelmemin yeterli olacağını söylemişti. kütahyaya döndüğüm gün msn açmıştım ve merkezdeki ultraslan grubundan bi çocuğun iletisinde şampiyonluk kutlaması yazıyordu. dikkatimi çekti konuştum falan bi barda şampiyonluk kutlanacaktı. tamam dedim bende geliyorum. kafayı dağıtmak için birebir fırsattı.

hafta sonu kütahya merkeze gitmek için yola çıkıcaktım. simit sarayında kahvaltı etmek için girdiğimde hani size yağmurlu bir günde tek başına olan bir kızdan bahsetmiştim. sonradan derste parmağında yüzüğü olduğunu fark ettim benim gibi durumu var diyordum. işte o kızı orada kahvaltı yaparken gördüm. yanıma burcu diye yakın arkadaşlarımdan birisi geldi birlikte kahvaltı ederken burcuya bu kızı sordum. yeni ayrılmış sevgilisinden ve kimseye bakmaz dedi. bişey demedim sadece isminin nazan olduğunu öğrendim ve arkasından sen bişiler çırtlat burcu buna dedim. bakarız falan makarasını yaptıktan sonra otobüse binmek için gidiyordumki o da ne ? nazan ve arkadaşı da aynı otobüsteler. tabi avını kollayan aslan misali hemen onların oturduğu en arkaya sipere yattım. nazanın arkadaşıyla biraz muhabbetim vardı ve başladım konuşmaya. öyle bi konuşuyorumki sanki 1-2 yıldır bunları tanıyorum yakın cümleler kuruyorum. onlar yakındaki ilçeye dişciye gideceklerdi 10 dakıka falan birlikte yolculuk ettik.o anda nazanın benden bir elektrik aldığını hissetmiştim. kız bana çekici geliyordu değişik bir hal tavırları vardı. kütahyada merkezde şampiyonluğu kutlarken o sigara içki içmeyen ben o gün ikisini de yaptım. sarhoş olmadım tam bilmiyorum ama 3 bira içmiştim zaten olunmaz herhalde diyodum. cebimdeki paketi de sigara isteyen birisine verdim ihtiyacım yoktu çünkü. öylesine dursun diye almıştım. kafam biraz olsun dağılmıştı eğlenmiştim. merkezde arkadaşların evinde kaldıktan sonra yeniden köyüme dönüş yaptım.

yarın son olayları da yazıp final yapıcam. hepinize iyi geceler.

bazı arkadaşların liseli triplerine anlam veremiyorum.pm'den lafı kaldıramayanlar entryleri eksilemeye başlıyorlar. neyse kurtulun bu triplerinizden diyeyim size. bide canınız sağolsun..

en son reserve'ü 08.10.2011 04:48 tarihinde almışım ve o günden sonra bu başlığı takip etme şansım olmamıştı. içimden diyodum amk oğlanın hikaye yarım kaldı vah amk ben nettim naptım derken hala sonu gelmemiş hikayenin.e giberim ben böyle işi ozaman. tamam hikaye güzel müzel bağladı da fln hani ama biraz da bizi düşün be moruk. PS: hikaye bittikten sonra yorumumu eklicem panpa inşallah. saygılar

@456 yarın son panpa hikayeyi sonlandırıyorum. okuduğun için teşekkürler.

@457 amk senın ben.. once gosterıyon sonrada vermıyon oldu sımdı bu(:

ilçeye döndüğümde sürprizler beni bekliyormuş haberim yokmuş. burcu benim adıma nazan ile konuşmuş ikna etmiş zor olsa da nazan da gelsin bi tanışalım konuşmak bir şey olmaz gibilerinden kabul etmiş.o gün sabah erkenden ikinci öğretim olmama rağmen dersim vardı ve bide acayip uykusuzdum. dersten çıktıktan sonra eve gidip uyudum. uykumun yarısında çalan telefonun ucunda burcu vardı. nazan ile çarşıya çıkmışlar sen de gel gibilerinden maksat bir araya getirmek için çağırıyordu. hiç umursamadım uykum var onunla yarın konuşuruz dedim kapattım telefonu. bu sözüme burcu bozulduysa nazan kesin bozulmuştur. diğer gün oldu nazanın numarasını aldım burcudan gittik bi ben diyeyim cafe siz deyin çay bahçesi öyle bir şey işte.

nazan ile konuşmaya başladık ikimizde durumumuzdan bahsettik ilişkilerimizdeki sorunları karşılıklı fikirlerle birbirimize anlattık. hemen hemen aynı sorunları yaşıyormuşuz haberimiz yokmuş. nazan hala parmağından yüzüğünü çıkartmamıştı. buradan hala çocuğu sevdiğini ondan vazgeçemeyeceğini anladım.ama nazanda şu pgiboloji de vardı. bana yaklaşmaya çalışıyordur benim tuğçede yaşadığım tutunacak dal arıyordu. ayrıldıktan sonra çok zorluk çekmiş ilk günlerini birkaç dilim ekmek ve çok az yemekle geçiştirmiş. yüzünden kilo kaybı yaşadığı açıkça belli oluyordu. orada 2 saat hiç susmadan birbirimize içimizi döktük. hem o hem de ben bu yaşananları yaşayan birisi ile konuşunca rahatladığımızı söyledik. aramızda bir ilişki başlamayacaktı sadece zamanla durumumuz ne gösterirse ona göre hareket edecektik fakat hep birlikte takılacaktık.

bir hafta olmuştu nazan benimle yemek yiyor bize geliyor oyunlar falan cafede oturmalar derken gittikçe birbirimize yaklaşıyorduk.bir akşam bizde sadece ikimiz vardı ve açıkça sordum ne düşünüyosun sevgili olabilir miyiz ? nazanın verdiği cevap beni mutlu etmişti. belli ki o da bana alışmış ve teklifimi kabul etmişti. artık sevgiliydik ama birbirimize yaklaşmadan her şeyi zamanında yaşayarak yavaş adımlarla olacaktı bu.anlayacağınız yine zamana bırakmıştık. okul bitmişti ben istanbula nazan sakaryada oturduğu için oraya gidecekti. benim yaz okuluna tek dersim kalmıştı gelmeme gerek yoktu.bu durum bizim binleri düşündürüyor kiraya nasıl ortak buluruz diye arama yapıyolardı. sezgin ve fahrinin ikişer dersi vardı yaz okuluna kalan. aynı şekilde nazanda yaz okuluna iki ders bırakmıştı ve kesin gelecekti.bu durumda kızı yalnız bırakmak olmazdı ve bizimkilere yaz okuluna geleceğimizi söyledim. binlik işte amk sevinçten beni evin ortasında havaya attılar allahtan tutmayı unutmadılar yoksa kolu bacağı kıracaktık. kiraya faturalara ortak çıktı sevinirler tabi.

nazan ile istanbuldayken devamlı mesajlaşıyorduk aramız gayet iyiydi. birbirimize canımdan başka bir hitabımız yoktu onunla. yazın kütahyada ne yapacağımızı falan konuşuyorduk. klagib işte gelirsin yemek yaparsın bana tripleri sevimli görünme çabaları vardı ikimizde de.yazın okula döndüğümüzde ortamımız gayet iyiydi. zehra da sonra ilk defa bu kadar huzurluydum rahattım kendime gelmiştim. bunun en büyük payı da nazana aitti. aynı şeyleri nazan da benim için düşünmüştü. benim dersim olmamasına rağmen nazan okula gittiğinde giderdim onunla vakit geçirirdim. yoksa o ilçede evde vakit geçmezdi bir şeyler yapmak lazımdı mutlaka.yaz okuluna kalan dersim için insanların oturma şekilleriyle alakalı bi ödev almıştım onu yapacaktım. işin ilginç tarafı aynı ödevi bi arkadaşım dönem içerisinde almıştı ve ondan copy paste yapıp flasha attım ödevide 10dk içinde yapmış oldum. sadece ödevi okuyup derste anlatımım kalmıştı onu da yapardık nasılsa. nazan ile aramız iyidi fakat hissediyordum hala o çocuğu sevdiğini bende üzerine gitmemeye çalışıyordum. çocuk zaten bunu arayıp duruyordu sesimi çıkartmıyordum bu duruma. nazan o aradıkça mutsuz oluyor benimle de görüşmüyordu. kafası karma karışıktı.

çağırdım nazanı uzun uzun konuştuk. isterse sevgili olmayacağımızı beni bu konuda düşünmemesi gerektiğini anlattım. gözlerinden sanki rahatlamış üzerinden yük kalkmış gibiydi. kız haklıydı şimdi bir yandan sevdiği çocuk arıyordu bir yandan bana verdiği bir söz vardı.bu iki durumda zaten acı çeken nazanı iyice acıya sürüklüyordu.ben aradan çekildim git onunla sorununu hallet barış dedim. kendimden çocuğun ne halde olduğunu biliyordum ve bunu başkasına yapamazdım hiç tanımasamda onu. nazan ile ayrılmıştık sevgili olarak. okuldan birisiyle çıkan kız ondan ayrıldıktan sonra çakallar başına üşüşür kızı rahatsız ederlerdi.iki yıl boyunca o ilçede bunu gördüm ve isyan edip okulu bırakan kızlar olmuştu. nazana bunu anlattım millet yine sevgili olarak bilsin bizi sana kimse yaklaşmaz bu sayede kafan rahat şekilde yaz okulunu bitirirsin mezun olursun dedim. nazan ile vakit geçirmeyi seviyordum onu bi sevgili olma uğruna kaybedemezdim. tüm yaz okulu boyunca birlikte geçirdik zamanı millet bizi sevgili bildi. bazı günlerde arkadaş gibi takılsak da onunla aramızda duygusal olarak bakışmalar olmadı değil. birbirimizi istiyorduk fakat o kalpteki diğer kişiler hep buna engel olmuştu. ayrıca sevgili olsakta o sakaryada ben istanbulda olacaktık ve mutlaka araya soğukluk girecekti. konuşuyorduk devamlı ve nazanın sevgilisiyle barıştırmaya çalışıyordum. benim durumum vahimdi ama onların durum farklıydı çocuk arayınca nazan konuşur kalbini kırmazdı.ben zehrayı aradığımda terslemelerle karşılaşmıştım.

okul bitmiş memleketlere dönmüştük. okulun son gününde nazanın sevgilisi gelmiş nazanı alıp sakaryaya dönmüştü.ben hiç görmedim bu durumu biz kütahya merkeze gittikten sonra olduğunu söyledi nazan. belli ki önceden planlanmıştı ve benim otobüse binmem beklenmişti. bir şey diyemezdim sevgilim değildi sonuçta hayırlısı olsun dedim geçtim. yine yalnızdım zaman yine geçmez oluyordu. nazan mı ondan istediğim gibi sevgilisiyle barışmıştı ve mutluydu. mesajlaşıyorduk devamlı yine o da bana zehrayı aramamı barışmamı falan söylüyordu.14 temmuz günü dikey geçiş sınavına girip eve dönüyordum. otobüsten indim biraz yürüdüm o da ne ? karşıdan zehra bir arkadaşıyla geliyordu. uykusuzluğum açılmış yorgunluğumu unutmuştum fakat ellerim ayaklarım bit titremeyle benden bağımsız hareket ediyordu. kendimi sıktım umursamaz tavırla yanlarından yürüdüm geçtim. o günün bir diğer önemi de zehranın doğum günüydü.eve gittim mesaj yolladım kutladım doğum gününü. karşılık verdi hiç beklemediğim bir anda öyle sıradan şekilde konuştuk sonra yine sessizlik. umutlandım mı ? tüm salaklığımla evet.