beyler umutsuzun da umutsuzuydum 24 yaşındayım buraya yeni üye oldum yazılan hikayelerden etkilendim bende bir şeyler yazmak istedim hayatıma dair. umarım beğenirsiniz. hani sizin bu asosyal dediğiniz insanlar varya ben onlardanda beterdim hayatım boyunca sıfır özgüven hiç bir işte başarılı olmadım değişik bir aile yapım vardı evde her zaman kavga huzur denen şeyi ben fazla bilmem. ama içimde her zaman bir umut bir gün herşey düzelecek diye ne bileyim beni gerçekten anlayan bir insan hayal ederdim lise hayatım boyunca 14- 15 tane kıza teklif ettim 13 ü reddetti. bitanesi tam oldu derken kızın eski çıktığının bizim mahlleden bir abi olduğunu öğrendim anlayacağınız oda olmadı zütümü zor kutardım. derken bir umut ya üniversiteyi kazandım ama para yok üniversiteye gitmem bir hayal neyse bişeyler oldu bi yerden burs falan birazda para biriktirdim gittim üniversiteye. üniversite ortamı gerçekten çok farklıydı insanlar bi değişik fazla özgürler ama benim özgüven pek olmadığı için hep arka plandaydım ordada yine bir sürü depresyonla bunalımla uğraştım hatta okulu bırakmaya karar verdim ama tam böyle bir bunalımın ortasındayken onu gördüm ...

devam et kardeşim adamsın sen

her şey bitti ne yapsam olmadı işte tam böyle yıkık günlerimden birinde kfam güzel işe gitmişim müzikle falan uğraşıyodum bi cafede bu bi tane çocukla girdi içeri çocuk bize bakıp duygusal bir şarkı istedi ben şok olmuştum dilim tutuldu hiç bir şey yapamadım kilitlenmiştim o duygusal şarkıda çareme teklif etti oda kabul etti millet alkışlar falan işte o gün dedim yok sevmek yok her şey yalan okulu bıraktım memlekete dönüp bir kaç sene daha suyuşturucju falan takıldıktan sonra askere gittim askerde de yapamadım bir süre sonra beni evime yolladılar herşeyin hayırlısı her zaman umut yok, bazen olmuyor

neyse okumuyosanızda canınız sağolsun ben yazıp içimi döküyüm. bir gün mesaj geldi ortada hiç bir şey yokken bitti diye anladım ama bozuntuya vermedim tam o sırada arkadaşın telefonda bu şarkı çalıyodu https://www.youtube.com/watch?v=yRccIzMZlOk o anı hiç unutamıyorum üzerinden 2 yıl geçti. neyse ne bitti dedim ilişkimiz bitti dedi ama neden dedim tabi bunları bile yazarken çoktan bitmiştim ben sanki bir gelip hayattan bütün bağlarımı koparmıştı. sebep söyle dedim saçma bi sebep söyledi neymiş biri onu aramış tehdit etmiş benle çıkarsa kötü olurmuş o bana layık değilmiş tabi bu saçmalıklara inanmadım direk acıtasyona geçtim ben şimdi nasıl yapcağım sensiz her şeyi sen öğrettin bana sensiz nasıl yaşanır onuda öğret bari dedim. hiç unutmuyorum alışırsın dedi... evet alıştım gerçekten alıştım o günden sonra pek ayık gezmedim hergün alkol her gün suyuşturuju amarada tabi yine yalvarmalı mesajlar atıyorum nuh diyo peygamber demiyo tükendim içmeyince duramıyodum kafamın içinde bir şey sürekli beni rahatsız ediyordu ...

bana herşeyi o öğretti nasıl sevgili olunur insanlar nasıl güzel iletişim kurar dünyada hala iyi şeylerin olduğunu kısaca yaşamayı ondan öğrendim o kdar güzel günlerdiki durmadan ders çalışıyor sınıfın en iyi notlarını alıyordum sırf o beni tembel bilmesin diye sırf ona anlatmak için önceki gün işten geç saatte gelip gece yarılarına kadar ona anlatacağım konuyu çalışıyordum bu şekilde bi seneyi tamaladık artık 2. sınıftaydık her şey yoluna girmişti toplum içinde kendimi ifade edebiliyordum sigarayı bile bıraktım sağlıklı yaşıyordum haftada 3 kere spor herkese kendimi sevdirmeyi başarmıştım kendimi artık hiç yalnız hissetmiyordumo kdar ki bbazen üniden hiç tanımadığım insalar benle sohbet etmek için yanıma geliyorlardı. çaremle tam bir senemiz olmuştu ben ona çarem diyorum ona süpriz yapmak için sabahın 6 sında kalkıp üninin arkasındaki dağa onun ismini yazdım 4- 5 saat uğraştım o ara adını dağlara yazdım parçası meşurdu ondan etkilenmiştim. okula bereber yürüyerek gidiyorduk sabah uyanıp onu yurdun önünden alıyor elini tutup okula ginceye kadar hiç bırakmıyordum. bir sürü hayal kurduk çocuklarımız olacak falan filan küçük bir kasabada yaşayacağız ikimizde memur olacaz insanlara yardım edicez yaşadığımız yerde herkes bizi sevecek çok güzel hayallerdi bunlar hayatımız sadece evlilikten ibaret olmayacaktı aynı zamanda bir davamızda vardı mazlumlar artık ağlamayacaktı. ama tabiki her güzel şey gibi buda beyler okuyomusunuz ona göre

çıkmaya başladık ben sadece onun yanında olunca mutlu oluyordum konuşmak falan istemiyordum sadece yanımda dursun zira konuşunca ağzımdan kötü bi şey çıkar onu incitirim diye it gibi tırsıyordum bi gün zorla elini tutturdu hiç unutmuyorum tutmam dedim bak bağırırım parkın ortasında dedi tamam dedim tuttum ama nasıl tuttum içimde bir yanardağ patladı eridim bittim kaybolduğumu hissettim yüzüne bakamazdım bi gün gözlerime bak dedi kfamı bir türlü kaldıramıyordum sonra o yüzünü iyice yaklaştırdı gölzerini gözüme dikti işte o an artık hayatın güzel olduğuna inanamaya başladım içim yaşama sevinci doluydu küçükken bile defalarca intihar girişiminde bulunmuş olan ben artık yaşama isteğiyle dolup taşıyordum.

ama elim ayağım titriyo karşısında saçma saçma haraketler yapıyorum yanına direk konuya daldım çıkışta bir şeyler yapalım mı diye sesim bir garip çıktı heyecandan sanırım güldü olmaz diyecek sandım olur dedi ama ismini vermek istemiyorum mevlüde olsun mevlüdede gelsin dedi tamam olur dedim başka şansım yoktuki çıkışta kampüsün servisine binip çarşıdaki bi pastanye oturduk inanırmısınız yarım saat falan durduk orda sadece 3 yada 5 cümle kurdum konuşamadım ee öyle oluyo 22 sene hayattan her şeyden dışlan kimse adam yerine koymasın insan kendini ezik hissediyo hep yanlış bi şey söyleyip onu kaçıracağımdan korkardım giderken telefon numarasnı verdi ben isteyemedim o verdi mesajlaşmaya başladık hatta o gece baya bi konuştuk yüzyüze beceremem ama böyle mesajda falan iyiyimdir. 1 ay falan böyle devam etti arada bir molalarda yanına gidiyor hiç bişey demeden öylece onu seyrediyordum oda memnundu sanırım bakıp bakıp gülerdi o gülünce gözlerinin içi parlardı o gülünce dünyanın rengi değişirdi sonunda cesaretimi toplayıp teklif ettim tabi mesajla bi yarım saat falan cevap gelmedi sonunda olur dedi tamam ve dünyanın en mutlu insanı oldum ...

herkesin hayatında bir o vardır herşeyini değiştiren dünyaya tutunmasını sağlayan. benimde dünyam o olmuştu o günden sonra 165 boylarında falan böyle ufak bişeydi arkdaşlarının yanında hep susar hiç konuşmazdı hayatımda o kadar efendi o kadar hanım bir insan görmemiştim. kocaman ela gözleri vardı abi tutuldum kısaca ama sonra kendime baktım müptezelin tekiyim hayatta her zaman dışalnmış olmayacağı belliydi ama yılmadım hemen bir işe girdim kullandığı şeyleride terk ettim üniveritenin yakınında bir spor salonuna yazıldım kazandığım parayla üstüme başıma özen göstermeye başladım sonunda her şey düzene giriyordu sanırım bi gün cesaretimi toplayıp konuşmaya karar verdim kendime durmadan gaz veriyordum en fazla reddeder ne oalcak falan filan karşısına çıktım beyler okuyorsanız devdıbını yazayım

Umut öldürür !

Aynen öyle kardeşim ama toparlanmak çok zaman alıyo