+2
-1
"yine ilkokuldayken
bizim sınfta hep şımarık zengin çocukları vardı.
müstahdemin oğlu da bizim sınıftaydı.
onu hep iter kakardık.
çok ezik ve sessizdi.
bir gün işi iyice azıtıp onu köşeye sıkıştırdık
ve mataralarımızdaki suyu kafasından aşağı döktük.
soğuktu. üşümüştü ve titriyordu.
birden gözlerim onun kapkara, kocaman
ve acı çeken gözleriyle karşılaştı. afalladım ve kalakaldım.
eğer şair birdenbire şair oluveriyorsa
ve ben de eğer bir şairsem,
işte o gün şair olmuşumdur.
belki o kara ve kocaman acıdan özür dilemek için yazıp duruyorumdur."
Didem Madak...
