Tutup birini ağız burun girişesim var .. Öldüresiye dövesim var... !

Gidip pier loti den atlayasım var ..ümüğünü ümüğünü sıkasım var... !!!

Ölesim var ulan Ölesim var.

Poor.
Gel ağzımı burnumu kır rahatla panpa.
Benim de kendime gelmem gerek..

Hayatta hiçbir şey ona kıymetli görünmemiş, peşinden koşmak, erişmek, sahip olmak arzusunu vermemişti. Etrafına daima bir yabancı gözüyle bakmış, hiçbir yere bağlanmak arzusu duymamış, bu yalnızlığının gururu içinde memnun olmaya çalışmıştı. Şimdi ilk defa bir şey istiyor, hem de korkunç bir şiddetle istiyordu. Fakat niçin bu istek bir imkansızlıkla beraber gelmişti? Niçin hayatının en büyük arzusunu, şimdiye kadar belki yine içinde, fakat en gizli yerlerde saklı duran bu arzuyu, hapsedildiği yeri parçalayarak ortaya çıkar çıkmaz öldürmeye mecbur kalıyordu?... Niçin? Kimin için?..

Sabahattin Ali

yıldızlara varmayı umut etmiş ama ayaklarını yerden kaldıramamıştı.

@Gandalf Ama herkes öldürdü diye ölmez...

Acaba diyorum sami dumbıl ben ortak evlensekmi baş olmuyor böyle

Bazara gidecem bazaraaaa

Dinci atayizzz nerde gören var mı

Bizler ne zaman kötü insanlar olduk. Ne zaman kaybettik insanlığımızı. Nerde ismail abi. Nerde mecnun. Nerde iskender.
Laz bakkal öldü bizlerde öldük. En son mahallenin muhtarların da bıraktık çocukluğumuzu.
Herşey için çok mu geç olric.

Ailen varsa eğer düştüğün zaman bilirsin ki ardında yada ötende mutlaka var olacaklardır, sende bundan güç alıp ayağa kalkmak istersin fakat bir ailen yoksa ayağa kalkmaninda pek bir anlamı yok ben bazen öyle yaparım yani, düştüğüm yerden kalkmaz soluklanir ve olmayacaklarını bildiğim için gücü kendimde arar ve er yada geç kalkmam gerektiğini anlarım. Hiç olmadılar hiç olmasınlar ihtiyacım yok artık. Dizlerimin yaralarını hiç sormadılar bilseler bile hiç sarmadilar. Benim hislerimi hiç merak etmediler çünkü bana hiçbirsey hissettirmediler. Ben kendimi hayatın uslanmaz oyunlarının içinde bulduğumda bana bu oyundan bahsetmediler o karaktersiz insanlarla nasıl oynayacağımı kendim öğrendim. Hayatımı nasıl kazanmam gerektiğini ve nasıl bir yolda ilerlemem gerektiğini bana kimse anlatmadı, yada bu yolda başıma gelebilecekleri . insanları gördükçe ve tanıdıkça kimi zaman içim titredi bazıları ise onlardan nefret etmemi sağladı bazılarıda içimi kıpır kıpır hoplatsa bile kimi zaman ürktüm insanlardan ve ben tüm bu karmaşanın içindeyken bazen hep yaslanacak bir omuz aradım anne gibi baba gibi, abi gibi onlar hiç olmadılar ben o yaslanacak omuzu kimi zaman doğru kimi zaman ise yanlış insanlarda buldum pişman değilim olmadım da çünkü bunlar gayet olası şeylerdi çünkü onlar yoktu olmadılar . Bunların hiçbiri için üzülmüyorum. Elbet zamanı gelecek ve bir gün karşı karşıya geleceğiz onlarla ve benim onlara söyleyeceğim her şeyin başında tek bir cümle olacak "Sizler Hiç Yokken "
Nly Ö

haklısın boşver
her zaman yaptığın gibiii
bana da boşver
unut gitsin

http://youtu.be/4-HDJnTgbx0

Öldün sen istanbullu

Ankara da görmedim ama istanbul da askı da ekmek diye bir şey vardı. Fırına gidip 2 ekmek alırsın. Ama 3 tane ödersin. 3. Ekmek askıda ekmeknolarak geçer. Arkada kara tahtaya işaretlenir. Durumu olamayan fakir yoksul olan insanlar gelip ekmek alsınlar diye. Ne sen kimin aldığını bilirsin ne o kimin verdiğini.
Hayat kumarinda her zaman kasa kazanmıyor. insanlıkta kazanıyor bazen.

1. direnimece

Dambıldor gandalf ihtiyar

Her kafadan bir entry seviyorum la burayi

Benim gizli takipçilerimin var oldugunu biliyorum

Ne çok yalan söyleniyordu yeryüzünde; sözle, yazıyla, resimle ya da susarak

Bugün ankarada gördüğünüz en yakışıklı insanı aklınıza getirin. işte o benim