Her ne kadar bu amq hayatını yaşamak istemesemde her sabah saat 7.30 da kalkıp kalkıp hastaneye gidiyorum. Otobüste her zaman olduğu  gibi yine üst üste gidiyorduk. Saat 8.10 du. Ön kapıdan inip sigaramı yakarak hastanenin acil bölümüne doğru ilerlerken önümdeki 20 li yaşlardaki kıza 2 adamın yavaşca yaklaştığını farkettim. 2 adam birden kızın üstüne atlayıp elindeki çantayı çekerek alıp kaçmasını çevredikilerin yaptığı gibi öylece izliyordum. Adamlar koşarak kaçıyorlardı ve kız yerde yatıyordu.

Yanına gidip nabzına baktım ama hissedilemiyecek kadar yavaştı. Herkes başımıza toplanmıştı. Elimi havaya kaldırdığımda elimin kanadığını farkettim ama bu benim kanım olamazdı. Hemen kızı yan çevirip sırtına saplanmış olan bıçağı sabitlemeye çalıştım. Bir kaç dakika sonrada ambulans geldi zaten. Hastanedeki lavaboya girip aynadaki yansımama bakıp yardım etsem böyle olurmuydu düşüncesiyle elimi yıkamaya başladım.

Üstümü değiştirdikten sonra işime devam ettim. Saat 1 gibi arkadaşlara kızın durumunu sordum. Kız kan grubu bilinmediğinden dolayı hızlıca kan takviyesi yapılamamış ve ex olmuştu. Akşama doğru hastanenin acil bölümüne yatırılan bir hastanın yakınları hastane çalışanlarını darp etmeye calışıyordu ve bende ayırmaya çalışırken karşımdaki en fazla 30-33 yaşındaki sakallı bir adam bana bir kafa attı ve yere kapaklandım. Yere düşerken kafamı vurmuşum ve bayılmışım. Uyandığımda burnumda hafif bir yanma hissi vardı ve hastanedeki arkadaşlarım benimle dalga geciyordu. Aynaya baktığımda yüzümün bir kısmının morarmış olduğunu farkettim.

Soyunma odasında elbiselerimi değiştirip tam hastaneden çıkacak iken arkadaşım erkan arkadan bana seslenmeye başladı. Önemli bir işi olduğunu ve gece nöbetini benim alıp alamayacağımı sordu ve bende ayıp olmasın diye kabul ettim. Erkan giderken saatime baktım saat 7.35 di. Dinlenme odasına geçip koltukta uzanamaya başladım ve sabah ki olay aklıma geldi. O anı düzeltebilmek isterdim. Sonra uyuya kalmışım. Sabaha doğru 4.36 da uyandım. Sabah saat 8 e kadar hastanedeki yaralılarla ilgilendim ve sonrada üstümü değiştirip hastanenin yakınında bulunan metro istasyonuna ilerledim. Metro istasyona yaklaştı ve herkez bindikten sonra ilerledi. Ben koltuğumda oturmuş karşımdaki kızla bakışıyorum. Birden metro titremeye başladı ve yanan ışıklar söndü. Bir patlama sesi geldi. Metro ani bir fren yapmaya çalıştı ama yavaşlamadı. Ayağa kalkıp neler olduğunu anlamaya çalıştım ama ikinci bir patlama gercekleşti ve bu seferki yan vagonda gercekleşmişti.

Okuyan varsa ses etsin

Göğsümde bir ağrı hissediyordum. Yanımdaki koltuğa oturup elimi göğsüme zütürdüm. Kanıyordu. Yan taraftaki vagon yandığı hâlde hava soğumaya devam ediyordu. Ayağa kalkmaya çalıştım ama yapamadım sonra tekrar denedim sonra tekrar tekrar ve tekrar.

Gözümü yatağımda açtım. Noluyo lan diye düşürürken yataktan dışarı cıktım ve saate baktım 7.31 di. Akşamdan kalma gibiydim. Hazırlanıp durağa yürüdüm. Gelen otobüse binip sabah gördüğüm rüyayı düşündüm. Otobüsten indiğimde saat 8.10 du. Sigaramı yakıp hastaneye ilerliyordum. Rüyamda gördüğüm kıza benzer biri hemen ilerimde yürüyordu.

Sonrada o iki adamı gördüm. Noluyor diye düşünürken iki adam kadının üstüne atlayıp çantayı almaya çalışıyordu. Yardım etmek için koştum. Sakallı adama kafa atarak yere düşürdüm ama şapkalı adam bir bıçak çıkardı ve bana doğru savurmaya başladı. Geriye doğru bir adım attım ama kızın cansız bedenine ayağım takıldı ve yere düştüm. Adam bıçağı bana saplayıp yerdeki arkadaşını kaldırarak kaçtılar. Hava çok soğumuştu.

Siren sesleri duymaya başladım ve birden gökyüzü kararmaya başladı ve tekrardan gözlerimi yatağımda açtım. Saat 7.31 di. Yaşadıklarım gercekmi diye düşünüyordum. Ya her öldüğümde gözümü burda acacaktım yada şizofreni hastası olup olmadık şeyler hayel etmeye başlamıştım. Hazırlanıp otobüse bindim. Durakta inip hızlıca kızın yanına gittim ve kızı kolundan tutup kendime doğru çevirdim.

Kız ilk başta şaşırdı. iki adam yanımızdan öylece geçip gittiler. Kız evet buyrun dedi. Kızın gözlerine baktım. Daha bir kaç saat önce cansız bedenini gördüğüm kız şu an karşımdaydı. Herşey çok gercekciydi rüya olma olasılığı yoktu. Pardon birine benzettim dedim ve uzaklaştım. Arkamı dönüp bir çatıya cıktım. Test edecektim. Çatıdan aşağıya baktığımda o kızı yine ölü bedenini gördüm. Herkes etrafına toplanmıştı. Aşağıya baktım çok yüksekteydim ama öğrenmem gerekiyordu.

ilk başta korktum ama sonra dayanamayıp aşağıya doğru zıplayıp ne olacağını beklemeye başladım. Yere cakıldıktan sonra çok büyük bir acı hissettim. Tüm vücudum ağırıyordu.

Gözlerimi tekrardan yatağımda açtım. Yataktan kalkmadım. Olanları düşünmeye başladım. Sonrada ayağa kalkıp mutfağa yürüdüm. Mutfakta bulduğum bıçakla bileklerimi kestim. Yaklaşık 10 saniye sonra yere düştüm. Gözlerimi tekrardan yatağımda açtım.

Neden bilmiyorum ama korkmaya başlamıştım. Gidip herşeyi öz kardeşim ercana anlattım. Benim dediğim her şeyi dikkatlice dinliyordu. ilk başlarda şaka yaptığımı sandı ama sonradan işin ciddi olduğunu anladı. Bana biraz dinlen benim işim var yarım saat sonra geleceğim diyerek evden çıktı. Yaklaşık 20 dakika sonra kapı açıldı ve içeriye 2 iri yarı adam girdi ve benim üzerime doğru yürümeye başladı. Ben daha ayağa bile kalkmadan üstüme atlayıp bir önlük giydirdiler ve bir iğne yaptılar. Beni kapıdan sürükleyerek cıkardıklarında kardeşim kapının dışında beni izliyordu.

Gözümü beyaz bir odada açtım. Ne bir pencere nede bir havalandırma hiç bir şey yoktu. Beni deli sanıyorlardı ve tecrit odasına koymuşlardı. Bağırmaya başladım ama kimse gelmedi. Oturup beklemeye başladım. ilk bir kaç gün sadece oturup olacakları bekledim. Doktor kontrolü dışında odadan cıkarmıyorlardı. Delirmek üzereydim. Yada belkide coktan aklımı kaçırmıştım. Sağlıklı düşünemiyordum...

Yaklaşık 3 hafta kadar orada kaldım. Bana durmadan sorular soruyorlardı. Yine bana soru sormak için gelen doktorun elindeki kalemi alıp hızlıca göğsüme sapladım. Ama bu sefer gözümü yatağımda değil hastanede açmıştım.

Kollarımı yatağa bağlamışlardı. Kapı birden acılınca gözlerimi kapatıp ne yapacağımı düşünmeye başladım. iceriye giren hemşire telefonla konuşmasını bitirdikten sonra iğne yapmak için kollarımı çözdü. Hemşire arkasına dönünce diğer kolumuda açıp ayağa kalktım. Benim ayağa kalktığımı gören hemşire koşarak uzaklaştı. Kapıdan çıkıp ilerlemeye başladım kardeşim hastane polisi ile birlikte yanıma koşarak geliyordu. Herkes bana sakin olmamı söylüyordu. Doktorlardan biri bana sakinleştirici yapmak için yaklaştı. Önümdeki polisin üstüne atlayıp silahını aldım. Diğer polislerde bana silahlarını doğrultmuşlardı. Herkes bana bağırıyordu.

Ercan bana yaklaşarak sakin ol kardeşim herşey düzelecek dedi. Elimdeki silahı kafama doğrultup ateşledim. Gözlerimi yatağımda açtım. Saat 7.31 idi. Bana bunun neyin sebep olduğunu bulmam lazımdı.