Bu çöp başlığı biraz daha doldurup gidicem

Tırnaklarımın uzun olmasını hiç sevmem.
Küçükken kim dediyse, tırnağımı uzattığımda orda bi şeytanın büyüyeceğini ve şeytanın kötü bi canavar olduğunu söylemişti.
Bilincimde kötü bişi olarak kalmış.

Sözlükten adam akıllı konuştuğum üç kız vardı. Bunlardan biri mal, biri huur, biri de hayattan bi beklentisi olmayan salağın tekiydi

Evde bana ait bi bardak var. Abim kullanınca deliriyorum bi de her seferinde inadına onu alıyor. muallak..

iKüçükken de köpek gibi kavga ederdik bunla, smekdavncılık oynardık kolumu arkaya alır sonra da sırtıma koyar sonra da üstüme otururdu

Bi süreden sonra alışıyosun :d

Bi erkeği damatlık içinde hayal edebiliyorum, ama kendimi hiçbir erkeğin yanına gelinlikle koyamıyorum.
Nedensiz

Yolda boş sigara kutusu görürsem, üstüne basar şap diye patlatırım

Aşkın hayattaki tek gerçek olması gerekmiyor mu?

Bunun için, aşkın hep aynı gerçeği işaret etmesi gerekir.
Bugüne kadar hiç aşık olduğu şeyin ne olduğunu bilen birine rastladın mı?
Hayır. Yirmili yaşlarında bunu bilemezsin. Yaptığın tek şey, keyfi seçimlerde bulunmaktır. "Seviyorum" kelimesi çoğu zaman fütursuzca sarf edilir.
Neyi sevdiğinden emin olmak için ihtiyacın olan şey ise, olgunluktur.
Doğruyu aramak! işte yaşamın gerçeği budur.
Ve aşk eğer gerçekse, ancak o zaman bir çözüm olur

Ortalık dağıldığında onu toplayabilirsin demişti bi keresinde babam ;ama bi ruh dağıldığında onu kolay kolay toplayamıyorsun

insanlar gelecekte nasıl umut görüyolar?
Gelecek yokken, bu nasıl oluyor?

Bazen merak ediyorum, herkesin dünü zamanın tek bi anısıyken ve ufak bi anı bile geleceğe gölge düşürürken.. Nasıl..

Mantığım işlemiyor son bi yıldır

'' Küçükken tek istediğim büyümekti. Mümkün olduğunca çabuk. Ancak bütün bunların anldıbını bilmiyorum artık. Yaşlanıyorum. Geleceğimi büyük bir istasyonun sıralarla ve banklarla dolu bir bekleme odası gibi görüyorum. Dışarıda, kalabalık insan grupları beni görmeden koşuşturuyor. Hepsinin acelesi var. Trene yetişiyorlar, taksi tutuyorlar; gidecek bir yerleri var, buluşacak birileri ve ben oturmuş bekliyorum…”

Tam olarak bu sanırım :(

Otobüste oturmayı sevmem. inememekten korkarım, evet

Çocukları cidden çok seviyorum lan.. Öyle böyle değil amk. Büyüklerin amk.

Yeşil Yoldaki o koca zenci adam benim..

Benim anlamadığımı mı sanıyorsun? Var olmak denilen o umutsuz düşü… Olur gibi görünmek değil, var olmak. Her an bilinçli, tetikte… Aynı zamanda başkalarının huzurundaki varlığınla kendi içindeki varlık arasındaki o yarılma… Baş dönmesi ve gerçek yüzünün açığa çıkarılması için o bitimsiz açlık… Ele geçirilmek, eksiltilmek ve hatta belki de yok edilmek… Her kelime yalan… Her jest sahte… Her gülümseme yalnızca bir yüz hareketi… intihar etmek? Hayır. Fazlasıyla iğrenç... insan yapamaz ama hareketsiz kalabilir, susabilir. Hiç değilse o zaman yalan söylemez. Perdelerini indirip, içine dönebilir. O zaman rol yapmaya gerek kalmaz, bir kaç farklı yüz taşımaya ya da sahte jestlere. Böyle olduğuna inanır insan. Ama gördüğün gibi gerçeklik bizimle dalga geçer. Sığınağın yeterince sağlam değil. Her tarafından yaşam parçaları sızıyor ve tepki vermeye zorlanıyorsun. Kimse gerçek mi yoksa sahte mi diye sorgulamıyor. Kimse sen gerçek misin yoksa yalan mısın demiyor. Bu sorunun yalnızca tiyatroda bir önemi olabilir. Belki orada bile değil. Seni anlıyorum Elisabeth, susmanı anlıyorum. Hareket etmemeni anlıyorum. isteksizliğini fantastik bir sisteme bağlamışsın. Anlıyor ve hayranlık duyuyorum. Bitene kadar bu oyunu oynamalısın. Ancak o zaman bırakabilirsin. Tıpkı diğer rollerini bıraktığın gibi bunu da yavaş yavaş bırakırsın.

Annem daha demin odama girdi..
Bana baktı..
Ve çıktı..

Yalnız yaşamak güzel olurdu, her gece müzik dinleyerek uyurdum, kulaklıksız

Kola niye bu kadar acı..
Boğazım acıyor içerken amq amq
Abim laqağoorpp diye bi dikişteiçiyo

Karnım toksa çok mutlu olurum :dd