tayini eskişehirden, kocaeline çıkmıştı. neyse buraları es geçelim.

ilk gün girdik eve. ama bulunduğumuz yer nasıl ıssız bir bilseniz. babam benim odamı kendisi seçti. odamın penceresi çam ağaçlarıyla dolu ormana doğru bakıyordu.

ilk gün böyle geçti

aradan yaklaşık bir hafta geçti.

okulda eve gelmiş, direkt odama çıkmıştım.
babam okuldayken telefonla "biraz geç geleceğim işlerim yoğunlaştı" dedi.

kulaklığı kulağıma taktım ve yatağıma sırt üstü uzandım. yaklaşık bir 5-10 dakika sonra kulaklık kulağımda son ses açık olmasına rağmen dışardan ses duydum. yavaaaaşça doğruldum ve pencereden kapkara çam ağaçlarıyla dolu o korkunç manzaraya baktım. 300 metre ilerde simsiyah bir insan vücudu gördüm. yüzü griye kaçık bir tondaydı ama gözleri yoktu.

ÇALINTI DiYENLER BUYURSUN BULSUN ... EĞER Ki BULAMAZLARSA ANALARINI gibERiM!!!

resmen kafası bana doğru dönüktü. ve dim dik bana bakıyordu. Aslında 2 katta olduğumuz için korkmuyordum. Ama bana doğru baktığını anladığımda donuma sıçacaktım. Kafamı camdan dışarı cıkardım ve ona "sen kimsin?" Diye seslendim. Cevap vermedi ve 2 - 3 adım atarak bana doğru yaklaştı ve durdu.
Her sen kimsin diye sorduğumda 2-3 adım daha yaklaşıyordu.
Ona sen kimsin diye seslenirken bir anda odanın kapısı laaaaps diye açılıverdi.

uyandığımda yatağa uzanmış bir vaziyette buldum kendimi. Babam saçlarımı okşuyordu.
Babama bana ne olduğunu sordum.
Eve geldiğimde oturma odasında uyuyup kalmışsın. Kucağıma aldım getirdim seni dedi. (Sıska bir şeyim bu arada)

nasıl olabilirdi ki? Nasıl? Nasıl?

Hemen babamın elinden tutup pencereye doğru getirdim. Ama hiç bir şey yoktu.

Beyler akşam 23:00 da devam edicem

edit: neyse devam ediyorum...

babam neden beni pencereye çektin ki? Ne var burada diye sordu.. ama söylesemde inanmazdı o yüzden "baba çok kalıplı bi köpek vardı onu gösterecektim sana" dedim.
Babam o akşam bana her gün geç geleceğini söyledi. işleri artık biraz daha geç bitecekmiş (yoğunlaşmış)

o gün erkenden uyudum. Ertesi gün yine okuldan çıktım ve eve girdim. Ama o pencereye inanın bakmak istemiyordum. Biraz akşam olmasını bekledim (yine çıkar diye) aslında korkuyordum ama o pencereye ne olursa olsun bakacaktım.

Saat yaklaşık 21:00 civarıydı... oturma odasında televizyon izlerken bir anda kendi odamdan kalın bir erkek gülme sesi geldi.
Yavaaaşça parmağımın üzerine basarak yan odaya yani kendi odama doğru ilerledim.. ama gördüklerim karşısında dilimi yutacaktım neredeyse. Içeri girmeden kapının ucundan pencereye baktığımda, pencerenin dışarı tarafında ellerini düşmemek için pencereye tutturmuş. Geçen gün gördüğüm siyah ve griye kaç bi silüet vardı. Ama onu daha iyi görüyordum artık. Ona baktığımı anladı ve gözlerini benim üzerime dikti. Evet gözleri vardı. Nasıl anlatsam ; yeşil, kırmızı karışımı bir göz ve büyük sivri dişleri olan bir ağzı vardı.

Ben ona bakıyordum o da bana. kalp atışım o kadar hızlıydı ki ; kafamda hissediyordum ve başımı ağrıtıyordu.

yaklaşık bir dakika kesintisiz bakıştık ama ben ona çıkıpta direkt bakmadım. Kapının kenarından sadece kafamın göze kadar olan alanı gözükecek şekilde bakıyordum.
Asla yüzündeki gülme ifadesi değişmiyordu. Gülmüyordu.. sadece yüzünde gülme ifadesi vardı..

Bir anda kafasını sağ tarafa çevirip tekrara bana çevirdi ve bu seferde çok kızgın bir surat ifadesi takınmıştı. Pencereye iki elinide bırakıp taaak taaaak taaak vurmaya başladı. Ama bu nasıl olurdu resmen havada uçuyordu. Koşarak merdivenlerden aşağıya indim ve karşılaştığım manzara akla hayale sığacak bir şey değildi...

dört tane minik bebek, kafaları kopmuş bir şekilde yerde yatıyordu. işte şimdi yannanı yemiştim. elim ayağım korkudan birbirine girnişti.
hemen elime mutfaktan bıcak alıp üst kata çıkmalıydın. Mutfağa yöneldim ve hemen bıçağımı alıp, minik, kanlı, kafası kopmuş, zavallı bebeklerin üstünden atlaya atlaya üst kata çıktım.
onun anasını avradını gibecektim.
Korkum birazda olsun azalmıştı çünkü; bana babamın şaka yaptığını düşünüyordum. Eve geç gelmesinin sebepinide bunu bağlıyordum. Çıktım yukarı ve odama doğru yöneldim. O kadar emindim ki babam olduğuna.. hemen kapının önüne geldim ve pencereye baktım.. pencereye bakıp kimseyi göremememle, kafama sert bir cismin vurulması bir oldu.
Resmen biri ben ile taşak geçiyordu. Ya da herhangi bir yaratık bana musallat olmuştu.
uyandığımda saat 20:00 civarıydı. Babamın gelmesine daha 1 saat vardı.

Hemen aşşağı kata indim ama ne bebek cesedi vardı ne de kan. Artık bu korkuya son verip evin arka tarafına yani çamlığa gitmeliydim. üstümü başımı giyindim ve yöneldim kapıya..