her şey arkadaşın kavga var demesiyle başladı

birazdan son yazıyı atıcam panpalar sonrası sizin isteğinize bağlı anlat derseniz devam ederim daha sonradan yaşananları anlatırım.

15 ocak/2008(16 ocak’a bağlanan gece)

kara gece…

finallerim bitmişti.o gün sabahtan bilet bulamadığımız için fahri ile diğer gün sabah erkenden gidecektik. geceden bavulları hazırlayıp yatağa geçtim. zehrayla mesajlaşıyoruz normal konuşmalarımız falan derken zehra bekle biraz çay içip gelicem dedi. neyse beklemeye başladım 1 bucuk saat oldu gelmedi.ben mesaj attım nerede kaldın diye. zehra mesaj yolluyo ama her mesajının sonunda gülücük atıyor anlamsızca.bu durumu çözemediğim için :
ben:neden gülüyosun ne oldu ?

zehra:niye ağliyimmi hep böyle davranıyosun bana..(neye uğradığımı şaşırdım. sinirlendim haliyle.)

ben:düzgün konuş ne yapmaya çalışıyosun?

attığı mesajda sadece ayrılmak istiyorum yazıyordu. sebebide geleceğimizin olamayacağı o savcılık seçeceğini ben muhasebe okuduğum için hep aynı yerde kalmak zorun olacağımı söyledi. savcılık okuyacağı için ona tayinler çıkacakmış ayrı kalacakmışız en iyisi şimdiden ayrılmakmış.

söylediği hiçbir sebep bana inandırıcı gelmemişti.ona tek söylediğim eğer bunlar gerçekten sebepse geleyim bunları benim gözümün içine bakarak söyle o zaman kabul etmezsem ayrılığı adam değilim. haliyle bu teklifimi kabul etmedi. bende daha fazla zorlamadan kendine iyi bak yazıp yolladım. attığım son mesajdan sonra sessizce fahri duymadan yatağın içinde ağladım.

ayrılık vakti olarak ona kavuşma hevesinde olduğum geceyi seçmesi bana çok koymuştu.ruh gibi otobüse bindim kimseyle konuşmuyorum. istanbula girdiğimde karşılık almadığım tek mesaj yolladım.

‘’seninle soluduğum aynı havaya nalet olsun’’

@412 ona istanbula her gelişimde seninle aynı havayı soluyorum sevgilim derdim anlardı geldiğimi. biraz laf sokmak amaçlı yazdım onu. aile baskısı altında yaşamıyodu dışarı çıkması gerektiğinde arkadaşlarıyla çıkardı. öyle ortamları görüp kendisini şaşıracak birisi değildi öyle olsa hukuk bölümünü teklemeden bitiremezdi.

bu gecelik bu kadar panpalar. geri kalan olayları sırasına koymam lazım ondan sonra yazıcam zaten en fazla 2-3 sayfa daha yazarım. ilginize teşekkürler.

birkaç günlük aradan dolayı herkesten özür diliyorum. bazı sorunlar vardı ve hikayeye konsantre olamıyordum o yüzden yazamadım. anlayışla karşılarsınız umarım.bu gece birkaç part atıcam sorun çıkmazsa yarın bitirebilirim hikayeyi tamamen.

ayrılığın verdiği şaşkınlık kızgınlık ve aklınıza gelecek ne kadar kötü durum varsa hepsi midemde birikti.bu birikenler mide ağrısı, baş ağrısı, diş ağrısı olarak bana geri döndü. eve girdim anneme babama sarılıp bişey belli etmeden mutluluk oyunu oynadım. fakat annem bende bir değişiklik olduğunu sezmiş gibi bakıyordu söyleyemedim ne olduğunu konuştuğum an hüngür hüngür ağlayacaktım. artık zehra hayatımda tamamen yok muydu ? ne olmuştuk biz şimdi ? bunca emek bunca birbirimize verilen sözler tek laf ile bitecek miydi ? hayat o kadar anlamsız geliyordu ki içtiğim sudan bile zevk alamıyordum. sokağa çıkıyorum attığım her adımda gördüğüm her yerde onunla bir anımı hatırlayıp sokak ortasında gözlerim doluyordu.ne yapmalıydı ? nereye girmeliydi ? inanın ayrılık sonrası adınızı kendi kendinize sorsanız yanıt veremezsiniz. hiçbir şey yapılmayacaktı hiçbir yere gidilmeyecekti. olduğun yerde kendi kendine acını çekerek içindekini kusarak unutucaktım. unutmalıydım ama nasıl ? kimseden tek nasihat dinleyecek durumum yoktu etrafımda en ufak yüksek seste şiddetli baş ağrısı tutuyordu. bu dönem içerisinde sadece annem ‘’boşver oğlum’’ dedi. çok sıradan bir lafmış gibi geliyor fakat onu sana söyleyen annen yani seni zehradan daha çok seven hem de karşılıksız seven birisi. i̇nanın o tek kelime benim içimi rahatlatmaya yetmişti. evet boş verecektim hayatıma bakacaktım. kolay mıydı bunu yapmak ? dünyanın en zor işiydi.

okulun 60 gün zorunlu kıldığı staj için muhasebe bürosunda işe başlamıştım.bu kafamın dağılması için birebir bulunmaz fırsattı.60 gün büroya gitmesemde staj defterini dolduracaktım. zaten 1. sınıftan 20 günlük dönemini yapmıştım.bu sefer büroda geçen seneye oranla değişiklikler olmuştu yeni çalışanlar gelmişti. tuğçe vardı benim yaşlarımda benim gibi muhasebe mezunuydu. muhabbetimizi ilerlettik tuğçe ile. ayrılığın ilk haftasını doldurmuşum biraz olsun zehra olmadan hayatın nasıl olduğuna alışıyordum. zehra ile numaramızın sadece sonu değişikti ve bizim numaramızın serisinden bir numara bana devamlı ödemeli atıyordu. geri dönüp aradığımda telefon kapalı oluyordu emindim o zehraydı. başka birisi alamazdı aynı numarayı seri halde. başkası alsa niye beni arasın.

ayrılığa alışıyordum ama ne kadar alıştım desemde geceleri uykudan birden uyanıp aklıma geliyordu.ve bu durum hemen her gece tekrarlıyor ve ben her gece uyanır uyanmaz ağlamaktan kendimi alamıyordum. irademin güçlü olduğunu bu dönemde çok iyi anladım. sebebi de ölmek istiyordum ama bunu yapamazdım alamazdım canımı.ben canımı alamadığım içinde her gece ağlayarak uyandığımda allahtan canımı alması için dua ederdim. sabah uykudan uyanmamak için dua ederdim. ama her sabah nalet günlere uyanıyordum.

tuğçeye yaklaşmıştım. yalan söylemiyorum bu konuda onunla sevgili olmak istedim. evet daha ayrılığın üstünden 2 hafta geçmesine rağmen yeni birisini bulmaya çalışıyordum. tutunacak bir dal arayan derede boğulan insan gibiydim. tuğçeye yaklaşıyordum ama durumu mu da biliyordu o bana hep temkinli yaklaştı. bende bir süre sonra vazgeçtim sevgili olmaktan fakat hep konuşurduk mesajla telefonla normal iki arkadaş gibi. yapamazdım sevgili olamazdım.ben tuğçeye arkadaşlıkla yaklaştıkça o tam tersi oldu bana ilgi duymaya başladı. yaşadıklarım onu derinden üzüyordu ve bana yardımcı olmak istiyordu. tuğçe o kadar iyi bir kızdı ki ses çıkartmaz tamam der geçerdi çoğu şeye.her şeyi içinde yaşardı sinirini dışarıya vurmazdı. bana söylediği bi lafı hiç unutmam.’’iki sevgili neyi paylaşamazda kavga eder hiç anlamam’’ . bu düşünceye sahip bir kızın hiç çıktığı olmamıştı. etraftan araştırdığımda da bunu doğrulamışlardı. tuğçe birisini sevmeme rağmen her şeyi bilmesine rağmen onunla olmamı istiyordu.ben mi tüm salaklığıma yenik düşüyordum tuğçeyi istemiyordum. asıl istemem gereken kız olmasına rağmen isteyemiyordum onu. öyle de oldu hiç sevgili olamadık.

zehra her cuma eve geldiğinden bineceği arabayı beklerdim akşam üstü 5 gibi gelirdi hep.hep bekledim sadece uzaktan görmek için fakat hiç göremedim. belki de bekleyeceğimiz bildiği için saat değiştirdi belki de hiç otobüse binmiyodu arabayla geliyordu direk eve.iki seçenek vardı araba için ya babası getirecekti ya da başka birisi yani yeni sevgili. tüm bu sorularla yarı tatil bitmişti ben kütahyaya dönüş yapmıştım.

hava soğuk şubat ayları ama içim yanıyor. sobada yanan kor içimdeki yangını görse kendiliğinden sönerdi. arkadaşlarım çıkarlar batakt okey pes oynarlar ben okuldan eve gider gelirim. evde yalnız kalmak için her şeyi yapardım. yalnızlığım dört duvar etrafında göz yaşlarıma eşlik ediyor, akan göz yaşlarım yalnızlığıma hoş geldiniz diyordu. elim telefona gidip geri geliyordu arada cesaretşmi toplayıp mesajı yolluyordum ama her seferinde de karşılığı bulamıyordum. çaresizdim. çaresizliğin vücut bulmuş haliydim. yediğim yemekleri doymak için değil yaşamak için yiyordum. ardakaşlarımdan dostlarımdan yardımlar alsam düzelemiyordum. kendi içimde her şeyi yaşayıp beynimdeki karanlığın içinde kayboluyordum.

beni o karanlıktan dünyaya döndüren tek şey vazgeçemdiğim her hafta sonu mutlaka buluştuğum karşılıksız sevgimin kaynağı galatasarayımdı. o 90 dakika boyunca hiçbir şey düşünmeden anı yaşardım onunla sevinirdim. sanki benim o halimi biliyomuşcasına galatasaray her maçından galip çıkıyor beni sevinçlere gülücüklere boğuyordu. evet onunla gülüyordum sadece zehra olduğunda da onunla gülüyordum hala daha onunla gülüp üzülüyorum.

vizelerden sonra istanbula dönmüştüm. ne kadar saçma olsa da bi karar vermiştim. zehranın bana aldığı en ufak hediyeden en büyüğüne kadar her şeyi toplayıp ona verecektim. kuzeni kübra ile konuştum ve hediyeleri ona verecektim. zehra hiçbir şekilde benimle görüşmek istememişti ve görüşmeye cesareti olmadığını söylemişti. topladım her şeyi fotoğrafından aldığı çoraba gömleğe kadar ne varsa poşetledim. anneme aldığı eşarp haricinde her şeyi ona iade edecektim. annemden onu almaya içim el vermemişti severek eşarbı başına takıyordu bizim bu derece ayrı olduğumuzdan haberi yoktu.ben poşetlediklerimi zütürürken annem gördü ve durumu anladı hiç ses çıkartmadan eşarbı aldı ve çantaya koydu.ben kafamı çevirdim ağladığımı görmesin diye ve kapıyı açıp hızla evden uzaklaştım. bilmiyordum annem benimle birlikte durumuma ağlamış mıydı eğer ağladığını duysaydım görseydim zehrayı ilk gördüğüm yerde öldüresiye döverdim biraz da bu yüzden evden hızla uzaklaştım.o gün zehranın üniversiteden arkadaşı da gelmişti ve sahilde buluşacaklarmış. kübraya mesaj yolladım yanıma geldi çantayı ona verdim.

ardından fahri beni aradı bekle geliyorum biraz sahilde dolaşalım dedi.biz sahilde birkaç tur attık ben zehrayı görmek istemediğimden fahriye hadi gidelim dedim. tam sahilin çıkışında karşı yoldan o geliyordu. evet ayrıldıktan 2 ay sonra ilk defa görüyordum onu. heyecandan ayaklarım titriyor ağzımdaki sözler yarım yamalak çıkıyor kalbim göğüs kafesimi deler gibi atıyordu.tek bir göz ucu atıp yanından hızla uzaklaştım. yanından geçerken onun yandan baktığını görür gibi oldum. durumun özeti kaçamak iki bakış kırılan iki kalp. fahrinin markete gittiğimde dayanamadım mesaj attım zehraya. artık sende ben de bu duruma dayanamıyoruz gel inat etme dedim. bana söylediği keşke hediyeleri geri getirmeseydin oldu. belli ki çok koymuştu bu durum ona.ona da söyledim her aldığı hediyenin bende bir hikayesi vardı ne zaman bunları görsem ağlıyordum.bu yüzden hepsini geri verdim. yakabilirdim ama geri verip onun da bu hediyeleri görüp bir şeyler hatırlamasını sağlamak istedim.o gün akşam üstü mesajlaşmaya başladık fakat inat ediyordu hiçbir şey eskisi gibi olmayacak diyordu. seviyordu fakat içinde benden onu ayrı tutan o hangi nedenler varsa onlar engel oluyordu zehraya. sebeplerini sorduğumda hep kaçamak yanıtlar hep boşvermelerden dolu cevaplar alıyordum. diğer gün kütahyaya dönecektim.

gece boyunca normal bir şekilde özlemişcesine birbirmizle konuştuk. kütahyaya indiğimde akşam üstüydi ve o gün galatasarayın denizli ile maçı vardı. hani şu servetin son dakikada kafa ile gol attığı maç kalecinin hatası ile. hatırlayanınız vardır. maçın ilk golünü okan buruk atmıştı ben otobüste bu golün sevincini yaşamıştım. ilçeye geldiğime zehra ile hala mesajlaşıyoruz ama normal iki arkadaş gibiyiz.bu durum beni biraz olsun rahatlatıyordu. maçın ikinci yarısını izlemek için kahveye gidecektim.bir süre zehra ile romantik durumlar oluşmaya başladı. gülüyordu ben de gülüyordum mesajlara mutlu gibiydik.ve teklifimi sunmuştum;
‘’artık sana yeniden aşkım diyebilir miyim zehra’’ ?
‘’hayır tabikide böyle konuştuk diye yeniden olacak değil’’

aldığım cevaptan sonra ettiğim nalet dünya üzerinde görülmemiştir. hiç belli etmeden maçımı izlemeye gidiyorum dedim muhabbeti kestim.

dayanamıyordum onsuz olmalara yine mesajlar atıyordum ama hep soğuk karşılıklar alarak.bir süre sonra zaten kendiliğinden muhabbetimizde kesilmişti.ben onunla konuşmak istiyordum ama böyle soğuk olduğu içinde çekiniyordum. sezonun son maçıydı. galatasaray son dört haftayı galibiyetle kapatmış son maç oftaşla şampiyonluk turu atacaktı.ben kütahyada kutlamak istemedim ve hazırlandım istanbula döndüm. zehrayı görürüm düşüncesi kafamda yoktu sadece galatasaray için istanbuldaydım. bilet bulamasamda şampiyonluğun coşkusunu doyasıya yaşadım. buradan cevat hocamızın ellerinden öpüyorum bu şampiyonluk için ve beni acılarımdan uzaklaştırdığı için.

kütahyaya dönmüştüm bir hafta sonra. artık daha da rahattım ve alışmıştım ayrılığa. yine bazı geceler aklıma geldikce acılar çekiyordum fakat eskisi gibi değildi her şey. sınavlarım gayet iyiydi sadece 1.sınıftan kalan dersimi bu yıl alttan alıyordum.tek sorun bu ders saatiyle 2.snıfta almam gerek dersin saati çakışıyordu ve mecburen yaz okuluna kalacaktım. derste bildiğimiz okuduğunu anlama bilgisi gibi bişey kıytırıktan müfredat tamamlansın diye konulmuş gibiydi. hocayla konuştuğumda yaz okuluna gelmeme gerek olmadığını sadece sınavlara gelmemin yeterli olacağını söylemişti. kütahyaya döndüğüm gün msn açmıştım ve merkezdeki ultraslan grubundan bi çocuğun iletisinde şampiyonluk kutlaması yazıyordu. dikkatimi çekti konuştum falan bi barda şampiyonluk kutlanacaktı. tamam dedim bende geliyorum. kafayı dağıtmak için birebir fırsattı.

hafta sonu kütahya merkeze gitmek için yola çıkıcaktım. simit sarayında kahvaltı etmek için girdiğimde hani size yağmurlu bir günde tek başına olan bir kızdan bahsetmiştim. sonradan derste parmağında yüzüğü olduğunu fark ettim benim gibi durumu var diyordum. işte o kızı orada kahvaltı yaparken gördüm. yanıma burcu diye yakın arkadaşlarımdan birisi geldi birlikte kahvaltı ederken burcuya bu kızı sordum. yeni ayrılmış sevgilisinden ve kimseye bakmaz dedi. bişey demedim sadece isminin nazan olduğunu öğrendim ve arkasından sen bişiler çırtlat burcu buna dedim. bakarız falan makarasını yaptıktan sonra otobüse binmek için gidiyordumki o da ne ? nazan ve arkadaşı da aynı otobüsteler. tabi avını kollayan aslan misali hemen onların oturduğu en arkaya sipere yattım. nazanın arkadaşıyla biraz muhabbetim vardı ve başladım konuşmaya. öyle bi konuşuyorumki sanki 1-2 yıldır bunları tanıyorum yakın cümleler kuruyorum. onlar yakındaki ilçeye dişciye gideceklerdi 10 dakıka falan birlikte yolculuk ettik.o anda nazanın benden bir elektrik aldığını hissetmiştim. kız bana çekici geliyordu değişik bir hal tavırları vardı. kütahyada merkezde şampiyonluğu kutlarken o sigara içki içmeyen ben o gün ikisini de yaptım. sarhoş olmadım tam bilmiyorum ama 3 bira içmiştim zaten olunmaz herhalde diyodum. cebimdeki paketi de sigara isteyen birisine verdim ihtiyacım yoktu çünkü. öylesine dursun diye almıştım. kafam biraz olsun dağılmıştı eğlenmiştim. merkezde arkadaşların evinde kaldıktan sonra yeniden köyüme dönüş yaptım.

yarın son olayları da yazıp final yapıcam. hepinize iyi geceler.

bazı arkadaşların liseli triplerine anlam veremiyorum.pm'den lafı kaldıramayanlar entryleri eksilemeye başlıyorlar. neyse kurtulun bu triplerinizden diyeyim size. bide canınız sağolsun..