hepsini sen yaptırdın

bu bin mutluluğu buldu ya la. bi son durum yazda şenlenek panpa

reserved

up up up up up

reserved

sarılıp uyumak var şimdi.
ayağıma kadar gelmiş olan bu kızı sokakta bırakmak vardı.
ama ben hiç onun kadar olamadım.
kullanabilirim bu durumu.
şu an başarımın,öc almanın zirvesindeyim.
saçlarıma beyaz düşmesine sebep olan kız dibimde artık.
tuğçe artık yanımda.
ama değiştim dedim ya
taktik bu kez farklı dedim ya.
işte son taktik bu.
o tek kişilik yatağımda, yastığıma başını yaslayıp ağlarken,
ben burda cümleler kuruyorum mutluluktan.
yeniyim artık yenilendim.
değil ağlaması şimdi çekip gitmesi bile umrumda değil.
değiştim. değiştirdin.
sağol tuğçe.
sağol hayat.
dinleyen panpalar sağolun

-son-

odam genelde düzenlidir, topludur.
ama yatağımın kenarına düşmüş doldurma parfüm şişesi dikkatimi çekti.
'aa bu ne burda kimin bu' dedim.
o benim olduğunu sanıyordu sanırım
'ee hani düzenliydin sen.bak parfüm çıktı.' dedi
'evet ben düzenliyim. çünkü parfüm benim değil
kız parfümü bu'
'olsun haberin yok parfümden '
' ee sabah acele kaçan kızların birinden kalmış olabilir' dedim ve yine mal oldu.
o kızda fatmaydı. fatmanın kokusuydu bu.
yastıktan hatırladım kokuyu.
'amk bu kokusuda gitmedi yastıktan' diyip tersini çevirip yaslıyordum başımı.
artık iyice farkındaydı değiştiğimin.
son çok yakın

eve vardık.
bilgisayar açıktı.
koşturduğum siteleri, kızlardan gelen mesajları gördü.
okumaya başladı hemen.
sayfaları kapatıp bir tokat daha attım.
eskiden olsa sorabilirdi kim bunlar diye.
artık öyle bi hakkı olmadığı için susup düşünmek zorundaydı.

eve yaklaşıyorduk
sarılmıştık.
benimki öylesine bi sarılmaydı hoşgeldin demek için.
soğuk davrandığımın farkındaydı o da.
'geldim burdayım işte,ama pek sevinmedin sen' dedi.
sözlerinle beni tokatla der gibiydi.
yaptığım şerefsizlikleri bu saatte bu sokakta yüzüme vur diyordu sanki.
bende istediğini yapacaktım misafirimin.
'sen ben istanbula geldiğimde ne kadar sevindiysen,
bende sen buraya geldin diye okadar seviniyorum' dedim ve sustu.
bu daha ilk tokatıydı gecenin.
sınıfın yaramaz çocuğu gibi oldu karşımda.
bu gün ceza günüydü onun için.
ödevini zamanında yapmamıştı çünkü.
haketmişti..

beklemeye başladım.
servise binmiş geliyordu.
üniversitenin karşısındaydım.
alana hakim bir yerde.
indiğinde etrafını nasıl gözlediğine bakmak istiyordum.
o korkuyu görmek istiyordum,o tedirginliği.
'ya gelmediyse,ya gelmezse'sorularını arayacaktım yüzünde.
servisten indi. etrafına baktı. beni gördü. yanıma geldi.
tam olarak kahkaha zamanıydı bu.bağıra bağıra gülmeye başladım dakikalarca sürecekti.
'ne oldu geldin burdasın, okadarda zor değilmiş bak'
anlatmaya başladı yine yolda olan biteni.
bense zaferimin tadıyla adımlar atıyordum mutlu olarak.
bu sokaklarda elimi tutsun istiyordum bir zamanlar.
şimdi ise ayağıma kadar gelmiş olması yetiyordu.
artık ben değildim köpek kapıda.
geçmişimi gibip atmıştı evet
ama bugünü giben bendim.
onun gününü..

bir yandan tuğçe aramaya devam ediyordu.
gelip beni bulamazsa geri dönmek zorundaydı.
saat 24:00 civarında ineceğini söylemişti elif.
telefona bakmaya başladım.
bi aramasını yakalayıp cevaplayacaktım.
içine biraz korku sokmak için tabiki.
'nerdesin sen neden bakmıyorsun telefona'
'öyle bakmak istemediğim için' dedim.
'yoldayım geliyorum'
'iyi banane gelirsen gel.'dedim
'iyi ' dedi ve telefonu kapattım.
inmesine yarım saat vardı ve o düşünceyle gelecekti biraz daha.
yarım saatte sorgulayacaktı
'neye güvenip geldin buralara kadar' diye soracaktı kendine.
çok derine gitmeden mesaj attım. indiğinde haber ver üniversitenin karşısından alırım seni diye.

tam olarak carşamba gecesinden beri mesaj atmadım.
geçtiğimiz çarşambadan bahsediyorum.
o gece elifle takılacaktık yine.
gece uzundu ve tuğçeyle uğraşmak istemiyordum.
telefonun titreşimini bile kapattım.
gece sakin bi şekilde son buldu.
tuğçe bi kaç mesaj ve bi kaç aramayla kalmıştı.
cevap bulamadı hiçbirine.
perşembe sabahına uyandım.
karar vermiştim.
bugünde mesaj atmayacaktım.
sona yaklaştırmak istiyordum bu şekilde tuğçeyi.
artık kurtulmak istiyordum.
geçmişimden değil,bu günümden çıksın istiyordum.
karar vermiştim artık.
keşke falan yoktu artık, pişman olmayacağımın farkına varmıştım.
farketmemde yardımcı olan şeyler vardı.
okula gittiğimde bi anda etrafımı çevreleyen arkadaşları gördüm.
artık okulda bir sürü arkadaşım vardı
yalnız değildim.
makaramı yapıp dersime giriyordum.
tuğçeyi çoktan unutmuştum çoktan.
gün boyunca telefona gelen aramaları ve mesajları gördüm.
titreşim kapalıydı.
gayet rahattım böyle.
akşam üstüne doğru liseli eski binlerden biri
'yannanı yedin oğlum' diye mesaj attı.
arkasından elif aradı.
'çok kötü bir şey oldu' dedi.
' ne oldu '
'tuğçe geliyomuş, yoldaymış' dedi.

içimden o anda okulun ortasında kahkaha atmak geldi.
ama karşıma dikildiğinde atmak için tuttum kendimi.
' gelsin sorun yok. gelir gider.'dedim gayet sakin.
'tamam ozaman sen ilgilen lütfen'dedi.
'tamam görüşürüz ' dedim ve kapattım.
artık sona çok yakındım.
bi kaç saat sonra gelecekti ayağıma kadar.

'gelemiyorum param yok ' diye cevapladı mesajımı.
halbuki bi kaç milyara fotoğraf makinası almayı başarıyordu.
günde bir lira atsaydı kenara bir ayda gelebilirdi yanıma.
ama o bu güce sahip değildi.
sadece elde tutmaktı ya amacı.
o amacı yanıma gelmeden başarabileceğini sanıyordu.
ama farkedecekti.
o günde yakındı.

bi kaç gün içinde yine konuşur olmuştuk.
düzeltmeye çalışıyordu kendini.
bense artık bir bintim ve umrumda değildi.
farketmiştim çünkü artık ne yapsa olmayacaktı.
ama o farkında değildi bunun.
uğraşıyordu olsun diye.
benimde işime geliyordu.
bazen mesaj atıyordum bazen açmıyordum telefonu.
unutamıyordum çünkü bana yaptıklarını.
onları unutsam kendime bakıp hatırlıyordum
'ne kadar değiştin böyle ' diyordum
ve beni değiştiren de o olomuştu.
'eskişehire gelmeyecekmisin' diye sordum.
gelsin istiyordum çünkü.
ayağıma kadar getirmek istiyordum
artık bu defterinde sonsuza dek kapanması için.
kapatacaktım çünkü.
bunalmıştım artık.

gözleri dolmuştu.
ağlıyordu.
hatırlamıştı nasıl hançerlediğini sırtımdan.
daha bu başlangıçtı benim için.
daha iyi alacaktım öcümü.
tek tek soracaktım hesabını olanların, yaptıklarının.

'yıllardır bana yaptıklarını unutmamı bekliyosun bi anda.
istiyosan unuttur.
ama sen sadece tatmin etmek istiyosun ruhunu.
beni hep avucunda tutmak niyetin.
aşağıda atmıyorsun, kalbinede sokmuyorsun
ortasında bekletiyorsun sadece
bende denge kurmaya çalışıyorum
titreyen ellerinde.
anlamıyorsun.
sadece kendi dertlerin var sanki.
sanki ben hergün sefa içinde yaşıyorum.
sıkıntılarımdan haberin varmı?
yok.
yalnız kaldığında soruyorsun halimi.
sen beklemek nedir bildin mi hiç?
hiç karşılıksız bekledinmi birilerini?
ben bekledim hep güzel günleri.
hayalimde sen vardın o günleri güzel yapan.
ama anlamadın'

' beni seviyormusun?' diye devam etti.
'olabilir'
'beni sevdiğini söyle'
'bu kez okadar kolay değil'
' seni çok özledim'
'... '
'birşey söylemeyecekmisin'
'peki söyleyeyim' dedim.

bu kez okadar kolay vermeyecektim dizginlerimi ellerine.
yolumu kendim seçmek istiyordum.
bataklığada sokabilirdim onu.
temiz elleri kirlenebilirdi pabuçlarını silerken.
sarayımada zütürebilirdim ama.
zorlu yollardan geçerek
uşağı, kölesi,kulu, askeri,presnside ben olurdum.
herşeyi benden ibaret olurdu.
ama biraz çamurla uğraşmalıydı.
güzel şeyler yaşamak için zorlu yollardan geçmek gerekiyordu elbette.
bende soktum tam ortasına.

elifle geçmiştede olmuştu böyle sıkıntıları.
eğer beni kaptırırsa biliyordu yenileceğini.
'eskişehire geleceğim' diye mesaj attı cevap alamadı.
aradı
'ne yapıyosun sen, amacın ne'diye sorguladı hemen
'sanane arkadaşımla gezmek için senden mi izin alacağım' dedim.
'sakın yaklaşayım sevgili olayım falan deme '
'sen kimsin de beni sınırlıyosun'
'... '

gecenin sonunda tuğçenin bana tekrar sarması için
bi kaç fotoğraftan başka bişey yoktu.
elif diğer gün fotoğrafları gönderdi.
tuğçeninde görebileceği bi siteye koydu.
'beni kıskandırmak, acı çektirmek için şimdide eliflemi çıkıyosun' diye mesaj geldi hemen.
açıklama yapma isteği duymadım hiç.
'çok güzel çıkmışsınız, özlemişim' diye mesaj atmış elifede.
o da hemen bana söyledi tabi.
bir fotoğraf görmesi, tuğçenin bana tekrar sahip olma isteğini arttırmıştı.
beni yine eline almak istiyordu. avucunda değildim artık.
biliyorduki birine kaptırırsa gene uğraşacaktı.
fatmayla uğraşmıştı çünkü.

@3 gerizekalı adam ateistim dedi tanrıyım demedi, nerden bilsin mal ölünce ne olacak. kim biliyo sanki ne olacağını.

allahu ekber müslümanım.

'ee neler yaptın bakalım onca senedir' dedim.
'valla evlendim boşandım, daha önemli bişey olmadı' dedi.
görüşmeyeli tam 5 sene olmuştu elifle.
bunca sene sonra görüşmemize rağmen gayet yakındık.
yanında bi de fotoğraf makinası vardı.
bi kaç fotoğraf çekindik.
saat 12 ye geliyordu.
'daha hareketli bi yere gidelimmi' diye sordum
'tamam olur'
ve gecenin seyri o dakikadan itibaren değişti.
sohbetimizdeki' aynen benden öyle düşünüyorum'
cümleleri bizi bi anda yakınlaştırdı fazlasıyla.
tıp-tıs müziklerin çaldığı bi mekana geçtik.
artık dahada yakınlaşıyorduk
hem müzik hemde alkol seviyesinin etkisiyle.
bi an dudak dudağa geldik farkında olmadan.
tutamadık birbirimizi.
ama bu bizi farklı yerlere zütürmek için yeterliydi.