hepsini sen yaptırdın

Sabretseydin hep yanında olabilirdim,
mutlu olabilirdik.
Bigün gelirdi ve yüzümüzde
“ne zorluklara katlanıp buralara geldik ama ne mutlu ki beraberiz” demenin gururu olabilirdi.
Ama sen yine kısa zamanda gelip kısa zamanda gitmeyi seçtin.
Bu sefer uzun soluklu olsun gidişin olur mu.
Hatta sonsuz olsun.
Gelme artık çünkü ben gelmicem.
Ve gelmeni beklemicem.
içip içip sana ulaşmamı bekleme ulaşmıcam.
Sonsuza kadar gidiyorum artık çünkü bu defa senden vazgeçiyorum.
Elbet zamanla içimdeki sevgide nefrette tükenir.
ozamana kadar huzurun tadını çıkarmayı düşünüyorum.
Yoksa başka türlü aşılmaz bu yollar.
Başka türlü gitmez aklımdan yaptığın dengesizlikler.

Şimdi gelelim sana göre beddua bana göre dua olan kısımlara..
Mutluluğu hak etseydin inan mutluluklar dilerdim sana.
Ama zaten hak etsen benimle yaşamayı seçerdin.
Bensiz mutlu olamaman için dualar edicem Allah’a..
Beni unutamaman için de aynı zamanda.
Diyeceksin ki unutmayı düşünmedim hiçbir zaman..
ama öyle değil işte;
dokunduğun her insanda hatta aşkı aramaya başladığın zamanlarda bile beni unutama.
Kimse sevmesin seni benim gibi gerçekçi..
ki bu pek de mümkün görünmüo zaten..
benim de nasıl sevdiğim hala soru işareti kafamda.
Her şeyi bilerek geldin bu duaların hükmü yok artık diye de düşünebilirsin
ama dediğim gibi geldikten sonraki olanlara lafım yok.
Tüm küfürlerim beni uğruna yollara çıkartıp sonra gelme deme lüksüne sahip olduğun zamanlara.
Gördüğün gibi sana beddua etmiyorum.
istediğim tek şey kalabalık yalnızlığında her gün boğulurken beni hatırla.
Bir de Allah kırılan kalplerledir bilirsin.
Sen kalbimi defalarca kırma cüretini buldunya kendinde;
Allah da senin kalbini kırsın ummadığın kişilerle.
Son olarak aklımdayken söyleyeyim benim için son kez bir şey yap
ve tırnakların için doktora git!

Geçen gün gelen bu mesajla yazma kararı aldım.
artık Fatma bana mesaj atmıyor.
o defter sonsuza dek kapandı sanırım.
benim adım onun hikayesinde şerefsiz,adi aklınıza ne gelirse o oldu.
onun adı bende kullanılan kız olarak kaldı.
son sözünde bana tavsiye veren kız,
belki beni benden çok düşünen o kızı bulmuştum.
kaybetme isteğimde bir okadar kuvvetliydi.

Sonuç şu bir kız bir erkeğin hayatını değiştirmekle kalmaz birçok kişinin hayatınada etki eder.
tuğçe benim hayatımı gibti yansımasını anlattım.
ben bunları yaptım evet binliğin daniskasını yaptım
ama yazdığım şiirleri yazmak istediğim insana yazamadım.
fatmaya yazdım.
ve gönlümde söz sahibi olan tuğçe yine ipleri ele geçiremesede
varlığını bilmek benim yazdığım şiirlerin içini boşalttı.

Bugün hayatımda hiç biri yok.
olmayacakta.
ama sen aşık olmamış adam sana diyorum.
ben hep giberim geçerim diyen sana diyorum..
aşık olursan içinde tut yalvarma aşkını kimseye, köpek olursun..
eğme başını eyvallah deme her şeye yoksa kul olursun,
sınırlarını iyi koy ve koru yoksa mal olursun,
seni kullanmaya çalışanıda iyi bi gib kral olursun..
Dinleyen panpalara saygılar..
bitti.

bitti dediysem hikaye henüz bitmedi panpalar.

@214 4. paragrafta belirttiğim elifle buluştuk.
bi çay içip sohbet edicektik eski günlerden
çok muhabbetimiz yoktu elifle.
selam sabahtan ibaretti çoğu zaman.
ama ikimizde yaşamıştık bi çok şey.
ve eskişehirde eski bir yüze ihtiyaç duyuyorduk.
konuştukça konuştuk.

'bişeyler mi içsek bira falan'dedi elif.
'olur uyar gezmiş oluruz hem' diye cevapladım.
ve saat 20:00 den sabah 5 e kadar olan gezinti başlamış oldu.
barlar sokağında, ortamın hızlı olduğu bi yere gittik.
taktik hep aynıydı bu konuda.
'çok kız olan mekana gir'

'ee neler yaptın bakalım onca senedir' dedim.
'valla evlendim boşandım, daha önemli bişey olmadı' dedi.
görüşmeyeli tam 5 sene olmuştu elifle.
bunca sene sonra görüşmemize rağmen gayet yakındık.
yanında bi de fotoğraf makinası vardı.
bi kaç fotoğraf çekindik.
saat 12 ye geliyordu.
'daha hareketli bi yere gidelimmi' diye sordum
'tamam olur'
ve gecenin seyri o dakikadan itibaren değişti.
sohbetimizdeki' aynen benden öyle düşünüyorum'
cümleleri bizi bi anda yakınlaştırdı fazlasıyla.
tıp-tıs müziklerin çaldığı bi mekana geçtik.
artık dahada yakınlaşıyorduk
hem müzik hemde alkol seviyesinin etkisiyle.
bi an dudak dudağa geldik farkında olmadan.
tutamadık birbirimizi.
ama bu bizi farklı yerlere zütürmek için yeterliydi.

gecenin sonunda tuğçenin bana tekrar sarması için
bi kaç fotoğraftan başka bişey yoktu.
elif diğer gün fotoğrafları gönderdi.
tuğçeninde görebileceği bi siteye koydu.
'beni kıskandırmak, acı çektirmek için şimdide eliflemi çıkıyosun' diye mesaj geldi hemen.
açıklama yapma isteği duymadım hiç.
'çok güzel çıkmışsınız, özlemişim' diye mesaj atmış elifede.
o da hemen bana söyledi tabi.
bir fotoğraf görmesi, tuğçenin bana tekrar sahip olma isteğini arttırmıştı.
beni yine eline almak istiyordu. avucunda değildim artık.
biliyorduki birine kaptırırsa gene uğraşacaktı.
fatmayla uğraşmıştı çünkü.

elifle geçmiştede olmuştu böyle sıkıntıları.
eğer beni kaptırırsa biliyordu yenileceğini.
'eskişehire geleceğim' diye mesaj attı cevap alamadı.
aradı
'ne yapıyosun sen, amacın ne'diye sorguladı hemen
'sanane arkadaşımla gezmek için senden mi izin alacağım' dedim.
'sakın yaklaşayım sevgili olayım falan deme '
'sen kimsin de beni sınırlıyosun'
'... '

' beni seviyormusun?' diye devam etti.
'olabilir'
'beni sevdiğini söyle'
'bu kez okadar kolay değil'
' seni çok özledim'
'... '
'birşey söylemeyecekmisin'
'peki söyleyeyim' dedim.

bu kez okadar kolay vermeyecektim dizginlerimi ellerine.
yolumu kendim seçmek istiyordum.
bataklığada sokabilirdim onu.
temiz elleri kirlenebilirdi pabuçlarını silerken.
sarayımada zütürebilirdim ama.
zorlu yollardan geçerek
uşağı, kölesi,kulu, askeri,presnside ben olurdum.
herşeyi benden ibaret olurdu.
ama biraz çamurla uğraşmalıydı.
güzel şeyler yaşamak için zorlu yollardan geçmek gerekiyordu elbette.
bende soktum tam ortasına.

'yıllardır bana yaptıklarını unutmamı bekliyosun bi anda.
istiyosan unuttur.
ama sen sadece tatmin etmek istiyosun ruhunu.
beni hep avucunda tutmak niyetin.
aşağıda atmıyorsun, kalbinede sokmuyorsun
ortasında bekletiyorsun sadece
bende denge kurmaya çalışıyorum
titreyen ellerinde.
anlamıyorsun.
sadece kendi dertlerin var sanki.
sanki ben hergün sefa içinde yaşıyorum.
sıkıntılarımdan haberin varmı?
yok.
yalnız kaldığında soruyorsun halimi.
sen beklemek nedir bildin mi hiç?
hiç karşılıksız bekledinmi birilerini?
ben bekledim hep güzel günleri.
hayalimde sen vardın o günleri güzel yapan.
ama anlamadın'

gözleri dolmuştu.
ağlıyordu.
hatırlamıştı nasıl hançerlediğini sırtımdan.
daha bu başlangıçtı benim için.
daha iyi alacaktım öcümü.
tek tek soracaktım hesabını olanların, yaptıklarının.

bi kaç gün içinde yine konuşur olmuştuk.
düzeltmeye çalışıyordu kendini.
bense artık bir bintim ve umrumda değildi.
farketmiştim çünkü artık ne yapsa olmayacaktı.
ama o farkında değildi bunun.
uğraşıyordu olsun diye.
benimde işime geliyordu.
bazen mesaj atıyordum bazen açmıyordum telefonu.
unutamıyordum çünkü bana yaptıklarını.
onları unutsam kendime bakıp hatırlıyordum
'ne kadar değiştin böyle ' diyordum
ve beni değiştiren de o olomuştu.
'eskişehire gelmeyecekmisin' diye sordum.
gelsin istiyordum çünkü.
ayağıma kadar getirmek istiyordum
artık bu defterinde sonsuza dek kapanması için.
kapatacaktım çünkü.
bunalmıştım artık.

'gelemiyorum param yok ' diye cevapladı mesajımı.
halbuki bi kaç milyara fotoğraf makinası almayı başarıyordu.
günde bir lira atsaydı kenara bir ayda gelebilirdi yanıma.
ama o bu güce sahip değildi.
sadece elde tutmaktı ya amacı.
o amacı yanıma gelmeden başarabileceğini sanıyordu.
ama farkedecekti.
o günde yakındı.

tam olarak carşamba gecesinden beri mesaj atmadım.
geçtiğimiz çarşambadan bahsediyorum.
o gece elifle takılacaktık yine.
gece uzundu ve tuğçeyle uğraşmak istemiyordum.
telefonun titreşimini bile kapattım.
gece sakin bi şekilde son buldu.
tuğçe bi kaç mesaj ve bi kaç aramayla kalmıştı.
cevap bulamadı hiçbirine.
perşembe sabahına uyandım.
karar vermiştim.
bugünde mesaj atmayacaktım.
sona yaklaştırmak istiyordum bu şekilde tuğçeyi.
artık kurtulmak istiyordum.
geçmişimden değil,bu günümden çıksın istiyordum.
karar vermiştim artık.
keşke falan yoktu artık, pişman olmayacağımın farkına varmıştım.
farketmemde yardımcı olan şeyler vardı.
okula gittiğimde bi anda etrafımı çevreleyen arkadaşları gördüm.
artık okulda bir sürü arkadaşım vardı
yalnız değildim.
makaramı yapıp dersime giriyordum.
tuğçeyi çoktan unutmuştum çoktan.
gün boyunca telefona gelen aramaları ve mesajları gördüm.
titreşim kapalıydı.
gayet rahattım böyle.
akşam üstüne doğru liseli eski binlerden biri
'yannanı yedin oğlum' diye mesaj attı.
arkasından elif aradı.
'çok kötü bir şey oldu' dedi.
' ne oldu '
'tuğçe geliyomuş, yoldaymış' dedi.

içimden o anda okulun ortasında kahkaha atmak geldi.
ama karşıma dikildiğinde atmak için tuttum kendimi.
' gelsin sorun yok. gelir gider.'dedim gayet sakin.
'tamam ozaman sen ilgilen lütfen'dedi.
'tamam görüşürüz ' dedim ve kapattım.
artık sona çok yakındım.
bi kaç saat sonra gelecekti ayağıma kadar.

bir yandan tuğçe aramaya devam ediyordu.
gelip beni bulamazsa geri dönmek zorundaydı.
saat 24:00 civarında ineceğini söylemişti elif.
telefona bakmaya başladım.
bi aramasını yakalayıp cevaplayacaktım.
içine biraz korku sokmak için tabiki.
'nerdesin sen neden bakmıyorsun telefona'
'öyle bakmak istemediğim için' dedim.
'yoldayım geliyorum'
'iyi banane gelirsen gel.'dedim
'iyi ' dedi ve telefonu kapattım.
inmesine yarım saat vardı ve o düşünceyle gelecekti biraz daha.
yarım saatte sorgulayacaktı
'neye güvenip geldin buralara kadar' diye soracaktı kendine.
çok derine gitmeden mesaj attım. indiğinde haber ver üniversitenin karşısından alırım seni diye.

beklemeye başladım.
servise binmiş geliyordu.
üniversitenin karşısındaydım.
alana hakim bir yerde.
indiğinde etrafını nasıl gözlediğine bakmak istiyordum.
o korkuyu görmek istiyordum,o tedirginliği.
'ya gelmediyse,ya gelmezse'sorularını arayacaktım yüzünde.
servisten indi. etrafına baktı. beni gördü. yanıma geldi.
tam olarak kahkaha zamanıydı bu.bağıra bağıra gülmeye başladım dakikalarca sürecekti.
'ne oldu geldin burdasın, okadarda zor değilmiş bak'
anlatmaya başladı yine yolda olan biteni.
bense zaferimin tadıyla adımlar atıyordum mutlu olarak.
bu sokaklarda elimi tutsun istiyordum bir zamanlar.
şimdi ise ayağıma kadar gelmiş olması yetiyordu.
artık ben değildim köpek kapıda.
geçmişimi gibip atmıştı evet
ama bugünü giben bendim.
onun gününü..

eve yaklaşıyorduk
sarılmıştık.
benimki öylesine bi sarılmaydı hoşgeldin demek için.
soğuk davrandığımın farkındaydı o da.
'geldim burdayım işte,ama pek sevinmedin sen' dedi.
sözlerinle beni tokatla der gibiydi.
yaptığım şerefsizlikleri bu saatte bu sokakta yüzüme vur diyordu sanki.
bende istediğini yapacaktım misafirimin.
'sen ben istanbula geldiğimde ne kadar sevindiysen,
bende sen buraya geldin diye okadar seviniyorum' dedim ve sustu.
bu daha ilk tokatıydı gecenin.
sınıfın yaramaz çocuğu gibi oldu karşımda.
bu gün ceza günüydü onun için.
ödevini zamanında yapmamıştı çünkü.
haketmişti..