hepsini sen yaptırdın

buralarda yeniyim ama anlatacak çok şeyim var.
bi kız bi erkeğin hayatını ne kadar değiştirebilir?
dinleyen olursa bişeyler anlatmak lazım.. panpalar?

neyse bundan yıllar önce bir zamanlar bizde liseli binlerdendik.
ozamanlar yoktu böyle işler.
derdimiz olduğunda en yakınımıza anlatırdık
derman arardık dostumuzda. bulurdukta nitekim.
böyle klavye önde hatıralar elde değildi. herşey dildeydi ozamanlar.
bilmezdik kimsenin canımızı yakabileceğini. meğer öyle değilmiş.
vardı bizimde gözümüze kestirdiğimiz biri.
öyle ahım şahım biride değildi aslında
ama acıyı verene değilde acıyı hissedene bakmakmış doğrusu
hayat buya gözümüze kestirdik gönlümüzde yerini buldu
günler aylar geçti sevgilide olduk
olduk olmasınada
senin kalbin onun kadar kuvvetli değilse esir olursun karşındakine.
esirliği geçtim ben kul olmuşum meğer.
-sen bana aşık değilsin dedi birgün
-ben sana deli gibi aşığım kızım ne diyosun sen ( desemde bilmiyordum gözden anlamayanın sözden anlamadığını )
bu konuşma bi kaç kez daha tekrarlandı.ama ben farketmemiştim
her söylediğimde daha da aşık olduğumu
aşk gözü kör eder der dururlar. yalan
aşk gözümü sabitledi sadece ona bakar oldum.
fakat ben ne kadar aşkımı hissetmeye başladıysam o benden okadar uzaklaştı.
ve ayrıldık. ayrıldı.
okulda bitmişti çoktan gidip göremezdim elinde tavuk döneriyle kantin köşelerinde.
hayatı zütümüze sokmak için ilk adım olan üniversite sınavına girdim
sonuçlar gelmeden mesaj attı
-Allah herkese hakettiğini verir
verdi.ben 2 yıllık gibtiritaktan bi yer kazandım
o da dershaneyi kazandı.
değişim başladı.

eyvallah panpa

gittikten sonra mesajlar devam etti bi süre
-antalyadasın ruslar falan iyidir oralar dedi
-evet bütün ruslar sahilde bikinilerini aralamış beni bekliyor
dedim bende. halbuki ortalıktaki en kötü birine bile kendimi bırakmak istiyordum
onu unutabilmek için.

fırsat geldi. unutturucak kişiyi buldum dedim aylar sonra.
gelen gideni aratmadı bu kez.
bu kez hem unutmak iÇiN hemde karşımdaki kız aşık olduğum
yıllarımı giben kızmışcasına öc almak istedim.
hatalar zinciri burda başladı belkide
belkide gerçek değişim filizlendi.
unutmaya başladım hemde bi kaç gün içinde.
1 haftada sanki tuğçe yi hiç tanımamış gibiydim
eski sevgili konusu geçince anlatmıştım içim cız ederek
sanki ben değildim onu görmek elini tutmak için aylarca bekleyen
bir kez tutabilmiştim ama ayrılmadan önce..

artık o liseli bin değildim farkındaydım.
artık üniversiteli bin olmuştum.
her sabah gibik üniformayı giymek yerine
artık öğlen 2 ye kadar yatıp sonrada bi şort çekip yola devam edebiliyodum.
hiçbir şey gibimde geğildi içip gezmekten başka. arada bi am sahibiyle muhabbet vs.
vee sıkılmıştım bu durumdan.
çünkü artık daha iyisine gidebilirdim. unutturmuştu bana tuğçeyi
en azından ben oyle sanıyordum.

daha iyisini bulmak zaman aldı tabi öyle çat diye amlıyı seçemedim
onlarda beni seçmedi tabi bi süre.
allahtan antalyadaydım. gece 2-3 bira içip mekana gidip amlı indirme şansım vardı
bu şansımı bi çok kez kullandım. işe yaradı.
tek gecelik vuruşlara yükselmiş seviye atlamıştım.
ama oda beni yanlız bi bin yapmıştı iyice.
gene üni den birini düşürmek istedim
pavyonlara girip cıkmaya başladıktan sonra yanlızlığımın doruk noktasında olduğumu farkettim.
yağ dolu bedenleriyle göbekli karıların cebimdeki 20 tl için karşımda oynamaları etkili oldu daha tazelerini aramamda.
yanlızım dediysem o kadar da yanlız değildim. ünide vardı bikaç bin
onlarla dolaşmaya başladım. halbuki en iyi av yanlız çıkılan avdır. kalabalığın gürltüsü amlıları kaçırıyor.
buket diye bi kız buldum bizim binlerden biri işi yoluna koymak istemiş ama kız bizim binin tipine gelmedi
tanıştık.ilk gece sahilde öpüştük. üniversiteli olduğumu 6 ay sonra okula gitmeye başlayınca daha iyi anladım
buket artık bendeydi avı yakalamıştım.
tek odalı dükkandan bozma giriş kat bi yer tuttum kendime
amacım avımı buraya getirip rahatıma bakmaktı.
öylede oldu. buket artık her mesaj attığımda gelip beni rahatlatmayı biliyordu.
ama ekgib bişeyler hep vardı bende. sevişirken bile gözümün önüne gelmesini istemedğim şeyler geliyordu
anlıkta olsa bu görntüler bukete gibtir git demem için yeterliydi.
unutamamışım meğer..

halbuki 1 yıl geçmişti aradan.
artık bu beynin gibip atması lazımdı hayalleri bi kenara
ama yapamıyordu. ekgibti bi taraf. tutamamıştım elini doya doya
gözlerine bakmıştım ama doymamıştım doyamazdımda.o her ne kadar benimkilere bakmasada.
ama bişeyin farkınada varmıştım. değişmiştim artık o eski temiz kalpli insan evladı değildim.
amlı peşinden koşan her tuttuğunu yatağa atan biri olmuştum.
okulda kızlar bana bakıp fısır fısır konuşur olmuştu.
panpası olduğum kızlar bile benden korkar hatta kaçar olmuşlardıki
bi süre sonra onlarıda kaybettim..
gene yanlızdım. bizim binler ve buket vardı sadece fiziksel olarak.
yanlızlığın ozaman ne olduğunu anlamıştım.
6 ay boyunca bi evde tek başına kalmak demek
evine buket amlısı hariç hiçkimsenin gelmemesi demek
kapıdan sesin sadece ben vurup içeri girdiğim zaman çıkması demek
yanlızlığın tam kendisi demek. 6 ay.
hee unutmadan söyliyeyim. liseli binken olan dostlarım yanımdaydı
halada öyleler

2 yıl dolmak üzereydi neredeyse.
okulum bitmiyordu tabi böyle am züt gibmekle geçen vakit
okulun uzaması demekti. buda okul uzamadan benim uzamam gerektiğini gösterdi.
sene sonlarına dogru bizim binlerden biri ( buketin kabul etmediği) gene bi kızla
tanıştırdı.
-kanka nası kız bak bunu ayarladım tanıştırıyım ayşe dedi
laz dedim bende.ve sonra son binleride kaybetmemin start çizgisi göründü.
ayşe bizim binlerle benim sonumuzu gösterdi.
aşık oldu.
ama artık bana aşık olan değil bana veren kızdı yanıma gelebilen.
oda bunun farkına kısa sürede varmış olucak ki çok rahata geçmeden yoluna devaam etti.
bu anlattığım değişimin sadece filizlenmiş görüntüsü.
şu anda o değişimin son noktasını anlatıcağım mesajlar geldiği için yazmak istedim binliğimin sınırını.
bitmedi ama yarın okul var
öğleden sonra 5 te dersim var
yeni okulumda.
ESKiŞEHiR
iyi sabahlar panpalar. görüşürüz yine

panpalar. başlıyorum.

Evet son defter olan ayşede kapanmıştı sıcak günlerden birinde.
artık bişeylerin değişmesi gerektiğini biliyordum.
bunun için önceden önlemimi almıştım.
Hem yeni sistemi denemek hemde 2 yıllık deniz liman işletmeciliği okuyup babamın çalıştığı liman yapımında yerimi almak için sınava başvurmuştum..
antalyayı seviyordum ozamanlar. dükkandan bozma evimin yanında emlak ofisi vardı ufuk reizin.
öğlen kalkıp dükkana atardım kendimi. gelsin sigaralar gelsin kahveler sınırsız internetide vardı reizin.
bi yandan netten kovalayıp bi yandan ev gösterirdim gelen müşterilere.
akşam saat 7 oldumu kapatır alemin orta yerine atardık kendimizi.
esnaf çevresi yaptı sağolsun banada.
6 ay yalnız kaldıgım o odada en yakın olandı bana..

sanki okul okumuyorda mahallede büyümüş ama bi baltaya sap olamamış bi çocuk gibiydim.
arkadaşlarım bakkal Ahmet berber selim raziye teyze olmuştu.
o yüzden çok uzaklaşmak istemiyordum oralardan.
hep o mahallenin haylaz çocuğu kalmak istiyordum.
bana iyi gelen yeri bulmuştum artık.
ne tuğçe umrumdaydı nede başkası.
mahalleden bi kız bulup evlenebilirdim ilerde.
ama kalmak için kazanmalıydım sınavı.

sınav gecesi hiçbir şey yapmaz dua edip uyumaya çalışırdım erkenden.
2 kez girdiğim ve birinde 2 yıllık tutturabildiğim için artık deneyimliydim.
o gece 4 e kadar insanlığın alkol sınırlarını zorlamak istedim.
kapanışı taverna(eski adıyla gazino) da yaptık sonrada uyudum sabah 8 de uyanmak üzere.
taktik bu kez farklıydı.

Sabah uyandığım kıyafetlerle bakkal Ahmet e uğrayıp
silgi kalem gibi sınava girerken alınması gereken ama
sınavda tam manasıyla işe yaramayan metaryelleri aldım.
taktik farklı oldugu içinde olips limon portakal karışımını cebime koyup
liseli binlerin okuduğu okula gittim.
okul kapısından içeri girmemle o günün farklı olacağını anlamıştım.
liseli binler ve aileleri bir aradaydı.
benimse arkamda emlakçı ufuk Ahmet bakkal ve bilimum esnafın gazı vardı

-rahat ol kardeşim sıkma kendini en kötü buradaki okulu bitirirsin (ufuk reiz)
-canını sıhma goçum Allah yardım eder hele sen gayret et(bakkal Ahmet)
Sadece bu gaz ve çözdüğüm posta denemesiyle gelmiştim buraya.
herkes sanki farkındaydı koftiden geldiğimin.
herkesin gözü üstümdeydi.
herkes bana bakar olmuştu bahçede.
-bu sabah ya çok yakışıklıyım yada bi sıkıntı var diye geçirdim içimden.

Okulun tuvaletine girdikten sonra sıkıntı olduğunu fark ettim.
3 numaradan biraz uzun olan saçlarımın sağa sola anlamsız yatışı,
yüzümde hala çekyatın izleri,
yağ birikintisinden farksız çapaklarım ve sapsarı dişlerimle
sıkıntı tam olarak bendim..

O bakışların altında yatan cümleler ;

-gece benimlemi yattın amk.
-yarrağa bak tipe gel amk şekle bak
-Bu bintemi sınava giriyo anne
-tamam işte sıralamada bu lavuğu geçeriz bilader
-nerden gelmiş amk sokak çocugu gibi
-Allahtan bizim çocuğumuz böyle değil Bey
-kaç kez giriyorsa sınava kimse gelmemiş ümidi kestiler herhalde bundan
-bak bak kalemle silgi getirmiş enayi sanki bi gib yapacak
-adaş bu geçen gece pavyonda karıyla göbek atan denyo değimli?

Gibi birçok şey olabilirdi.
ve ben bunların hepsini göze alarak sanki özellikle bana ayrılmış,
en sevdiğim sıra olan
ortanın en arkasına oturdum.
'evet başlayabilrsiniz arkadaşlar'

-‘ilk soruyu yapamazsanız hemen başka soruya geçin’
diyen dershane hocalarını giblemeyerek ilk soruda 15 dakika takılı kaldım.
aslında soru basitti.
60 civarı kelimeden oluşan bi paragrafın anlamıydı soru.
ama hayat artık benim tüm anlamlarımı yıkıp
yerine başka anlamlar koymamı istiyordu sanki benden.
15 dakika boyunca paragrafı okudum fakat
çıkardığım tek anlam hayatımın anlamsızlığı oldu.
ilk soru 1+1 bile olsaydı o an benim için cevap 2 değildi.
hayat beni o kadar çok hırpalamıştı ki
o 15 dakikada hayatımın anldıbını arar olmuştum bir anda.