hepsini sen yaptırdın

Eskisehirde olman bu hikayenin okunurlugunu dahada arttırdı benim icin panpa

okumadim

Bir iki haftalık misafir kaldık bi evde.
ama pek misafir gibi olmadık.
evde kalan iki dansçı bin evi bırakıp kayboldular.
ben ede ve seküriti(security) metin eve çöktük bi ev bulana kadar.
eskişehirin ortdıbının antalyadan farklı oldugunu
23 yaşındaki dansçı binin odasındaki meyçır(mature) kilodunu görünce anladım.
kırmızı ve kocaman olan o kilot ortamın sınırların üstünde olduğunu gösterdi.
acaba binler yeşil bitkiyi içerek evde sex partisimi yapıyorlardı?

Reserved

panpalar, kankalar,hacılar, agalar,abiler, reizler..
devam edelim.

Sefaletle geçen o haftalardan sonra eskişehirin en canlı yerlerinden birinde ev tuttuk..
artık amlı haricinde eksiğim yoktu ve piyasada okadar çok amlı vardıki bana düşmemesi olağan değildi.
fakat işler hiçte öyle sandığım gibi gitmedi..
taktik zamanı gelmişti.

Yalnızlık sanki yakama yapışmıştı.
okulda liseden kopup gelmiş binlerle doluydu.
sanki liseye geri dönmüştüm. bizi liseden ayıran tek şey kılığımızdı.
sınıf o kadar kötüydü ki kendimi antalyaya kaçmaktan alıkoyamadım ilk senemde.
hem amlı biri yoktu eskişehirde hemde sınıf berbattı.
bu durumda bana iyi gelecek yer ufuk emlaktı.
gittimde. hemde 4-5 kez.her gidişimde eski defterleri karıştırıp buketi buldum.
nede olsa o her çağırdığımda gelen kızdı.
ama bir kaç kere çağırdıktan sonra oda artık gibtir olmuştu ortadan.
gene kurutmuştum ortalığı. eskişehire her dönüşümde nereye gitsem diye düşünmeye başlar olmuştum.
istanbula gitmeye karar verdim sonunda.
ama artık gidişimdeki amaçlarım büyümüştü.
artık öc alma vaktiydi hayatımı gibenden.
yapacaktım kararlıydım.
taktik hazırdı..

Eve çıkmadan önce panpam,
daha önceden tanıştığı bi kız ve onun arkadaşıyla geldi.
kızlar fena değildi.
biri bana düşüyordu.
sonunda eskişehirde gole yaklaşmıştım.
ilk anda o gözle bakmasam da gecenin sonunda
alkolün etkisiyle gözler farklı bakmaya başlayacaktı.
buna emindim işte her yerde.

edemlede tanıştırmıştım yeni panpamı.o da sevmişti.'iyi çocuk' demişti.
bafralı vardı birde bizim evde.
o çocuğu çözememiştim başlarda.
ama şimdi kafası hep güzel gezdiği için nirvanaya ulaştığını düşünüyorum.
bin bir kere eve yüksek miktarda yeşil bitki getirmişti.
o evde kurulan hayaller,
görülen düşler,
sınırları zorlayan gülüşler..
1 ay boyunca en çok kullanılan ürünlerimiz;
2,5 lt coca-cola, sütaş ayran, ve envaii çeşit çikolataydı.
yetmedi.

lan ilk bi özet geçin orasını okuyalım uzun yerinide yaz sonradan okuyan okusun

her geçen gün pekişiyordu dostluğumuz biz farketmeden.
eve çıkmayıda kafaya koymuştuk. ikimiz çıkacaktık.
ama liseden arkadaşım ede vardı
onu yarı yolda bırakamazdım.
ama bir yandanda düzenli bir hayat istiyordum artık.
düzenimiz yoktu.ben hariç diğerleri aöf deydi.
karar vermek zorundaydım. verdim.ede yi belki satmıştım,
belki verdiğim sözün arkadasında duramamıştım.
ama hayat hep böyleydi.
o da bi kaç ay sonra gitti.

panpam adana da doğmuş,
sefalet, garibanlık nedir bilen ama aynı zamanda
zirveyide görmüş biri.
kalbinde derin bir yarası olan,
ismi geçtiğinde belkide gözünün önüne her anı gelen bi adamdı
bi gün kantinden sınıfa çıkarken
-ders nerde birader? diye kolay bir soruyla başladı hikaye.
o gün bu gündür beraberiz bu binle.
meğer liseden sonrada dost kazanılıyormuş
şansın ve soracak kolay bi sorun varsa.
anlatmaya başlamıştı bi kaç gün sonra hikayesini.
kimse hiç bir şey yaşamamış değildi bu hayatta
yaşadıkların hissedebildiğin kadardı.
vurdumduymaz bi binsen gülüp eğlenebilrsin hergün
ama silemezsin belleğinden ağladığın günleri.
ben silememiştim.o da benim gibiydi
- dubai de kaldım 2 sene. inşaat firmamız vardı. battık.patladı(panpa)
-şimdi burda bizim gibi garibanlarlasın' dedim.
aynen öyleydi durumu.
daha geçen sene cebinde milyarlarla, altında bmw m3 üyle gezen adam
benle aynı sırada kel ve bıyıklı bi hocayı dinliyordu.
her yüksek dağın bi inişi vardı çünkü.

panpamı anlatmadan olmaz tabi.

Eskişehire döndüm.
tuğçeyle artık gayet normal konuşur olmuştuk.
Her şeyi anlatmıştı.
özürde dilemişti benden yaptıkları için.
ama her nedense sinirli anımda ettiğim tek bi küfür bile
onun tüm suçlarını örtebiliyordu ona göre.
katlanıyordum.
çünkü yalnızdım.
ede yoktu yanımda.
antalyaya calısmaya gitmişti.
evi dağıttık.
tek başıma kalmaya başlamıştım eskisi gibi.
bu kez tuttuğum evin 2 odası vardı.
dükkandan bozma değildi.
daha büyükte değildi.
daha mutluda değildim.
daha yalnızdım artık.
ama okuldan bi arkadaş yapmıştım bi ara.
onunla iyiydi aramız.
benden yaşça büyüktü.
geçmişide biraz farklı gibiydi ama dertlerimiz çok farklı değildi.
beraber eve çıkmaya karar vermiştik.
artık taktik ortağım vardı.
benim gibi canı yanmış.

(bkz: bu aralar en çok güldüğüm swff/#76423017)

Konuşarak yürümeye devam ettik.
geçmiş azda olsa irdelendi.
yaralar tam açılmadan.
o anda öc alamayacağımı fark ettim.
bunu yapamazdım.
onu yatağa atmak o aşkı ne hale getirecekti?
pişmanlık duymak istemiyordum bi daha.
yürüdük, yürüdük..
tam olarak eminönünden ortaköye kadar yürüdük.
acıkmıştık.
ben aşka acıkmıştım biliyordum.
farkındaydım durumumun.
kumpirini yerken onu izledim.
keşke dedim olsaydın yanımda ne olurdu?
O an benimle gelmek istese o an unutacaktım sanki geçmişi.
kendimi kandırmaya başlamıştım bile.
durmalıydım.
hatalarını, bana yaptıklarını hatırlamaya çalıştım.
ama olmadı.
karşımda o gülen suratıyla beni bir kez daha alt etti.
ama dökmedim içimi bu kez.
okadar kolay değildi artık kul olmak bana.
yıllarca unuttuğum birşeyi hatırlamıştım
gurur..
aşık olduğumda gururumu gibip bir kenara atmıştım.
belki bir yanımda tutsaydım gururumu,
böyle sokamazdı hançeri yüreğime.
tutmayı öğrenmiştim dilimi.
güzel bakışına, gülüşüne,dokunuşuna
artık okadar kolay kanmıyordum.
ne de olsa değişmiştim artık.
belki alamazdım intikam,
belki de yine bırakıp giderdi,
belki aldatırdı tekrar,
oyunlar oynardı.
ama ilki kadar koymazdı hiçbiri
hiçbiri okadar zaman oturmazdı içime.
kalbim atarken yanında,
artık beynimde çalışabiliyordu beraberinde.
sebebi de belliydi.
yeşil bitki.

Geçmiş sanki hiç yaşanmamış gibiydi o an.
sanki o değildi beni aldatan eski sevgilisiyle mesajlaşıp bana yalanlar atan.
ben affettikten bir kaç hafta sonrada ayrılan o değildi sanki.
sanki ben değildim onun için eski arkadaşlarımla konuşmayan,
sanki beni ağlatan,
sokakta elinde bıçakla bin aratan o değildi bana.
herşeyi hatırlıyordum ama hiçbirşey söyleyemiyordum.
taktik zütüme girmişti..

-ee ne yapıyorsun nasıl geçiyo günlerin öğrendin mi istanbulu?(ben)
-yok ya yurt okul hiç gezemedim daha (tugçe)
-tamam gel gezdireyim seni o zaman(ben)
-olur(tuğçe)
Dedim ve en sevdiğim şeyi yapmaya başladım.
yürümek..

Diğer gün kaldığı yere gittim.
yıllar sonra yine yan yana gelmiştik.
hayatım tamamen değişmişti artık.
eskiden eser yoktu görüntüde.
ama kalp aynısını söylemedi bi türlü. diyemediki sevmiyorsun artık.
farkına varamadığım bir şeydi bu.
nasıl olurdu da yıllar sonra gördüğün,
üstünden o kadar kız geçtiği halde unutamadığım biriydi tugce?
tanımsız..

-istanbuldayım buradaysan vaktin varsa görüşelim dedim tuğçeye mesajda.
-bugun okulum var yarın olurmu? Diye cevap attı dünden razı olmak istemediği için. yada oyle gostermemek için.
yarını bekledim.
dostumun yanındaydım.
akıl danıştım.