hepsini sen yaptırdın

reserved

reserved

mola panpalar

-naptın amk ya nerdesin olum diyen ufuk abiye gururla
-iyiydi ya öyle kolay gibiydi diyerek devam ettim.
Kolaymıydı acaba gerçekten.
2 sene dershaneye gidip 2 yıllık okul kazanan biri için hiç çalışılmamış bir sınav
kolay olabilir miydi gerçekten ?
sanırım kolay değildi ama
taktik doğruydu..

-‘sınav nasıldı evlat kolay mıydı sorular’
-‘nasıldı sorular çocuğum yapabildin mi’
Gibi sorulara hazırlıklıydım 3. Kez girdiğim için.
Soran herkese ‘çok zordu teyze, matematik çok kastı amca’ diyip yardım kalabalığı.
içimdende ‘amk girinde görün gib var içerde.
zor amk zor.
hayat zor sorular mı kolay olacak gibtiğim memlekette‘diyerek evimin yoluna düştüm

-vay amk herif bitirmiş ya lan
-gibiyim ya adam zeki kesin. gibi daşşağı yaya yaya çıkıyo.
Bu üniversite sınav cıkışlarında artık banko olan bişey vardı benim için

Tarih hep ilgi uyandırmıştır bende.
savaşlar, anlaşmalar.o yüzden soruları yavaş ve şefkatlice okuyup cevapladım yorulmadan.
kitapcığı son kez kontrol ettim.
hemen hemen her örgencinin yaptığı gibi boş kalan sorularıma gözümü kapatarak cevap aradım.
matematik hariç. nede olsa 20 tane işaretlemiştim.
bu işlemde bittikten sonra kafamı kaldırıp sınıfa baktım.
sanırım biraz erken bitmişti sınav benim için.
binler hala ter döküyordu.
çatır çutur soruları çözen tiplere hep imrenmişimdir içimden bin diyerek.
ama o an onlar bana imreniyordu

Artık rahattım.
şekerimde bitmemişti ve en sevdiğim bölüme de geçmiştim.

Zaman bu yönüm hiç değiştirmemişti.
sınavda da en çok yapmak istediğim ama çokta yapamayacağımı bildiğim bölümdeydim artık.
ilk sorular kesirli çıtır kolay sorular olunca bi rahatlama oldu tabi.
o gün hayatımın en çok matematik sorusunu çözmüştüm.
40 sorudan 20 sini işaretleyerek nirvanaya yükselmek üzereydim sanki.
cevaplarımı tekrar tekrar sayarak bu kadar nasıl işaretlediğimi düşünürken başarımı alkışlıyordum içten içe.

Bu dersin geçmişi bende çok uzun ve anlamlı bir yere sahip.
orta okulda her soruyu çözdüğüm için kızlar tarafından kafasına kitap defterle vurulan,
sınıftaki bir kaç bine kopya verme gereksinimi duyan biriyken
yıllar sonra hoca ‘bu soruyu siz çözün çocuklar‘dediğinde
kalem oynatamayacak hale gelen,
dersi hep anlayan fakat yapamayan,
karnesinde 1 lerin çok olduğu ama sıfırın tek matematik olduğu biri haline gelmiştim liseli bir binken.

uplayalım sayfayı panpa okusun binler amk

uplayalım sayfayı panpa okusun binler amk

uplayalım sayfayı panpa okusun binler amk

-ede kazandım bil bakalım nereyi
-nere ede hayırlı olsun
-eskişehir edem’ dedim.
sanki o bile sevinmemişti.
sanki kazanmam iyi değil kötü bir şey olmuştu bi anda.
diğer arkadaşlarımıda aradım.
sevinenlerde oldu tabi.

-‘Allah herkese hak ettiğini verir’ yazdım ve yolladım tuğçeye.
haketmişmiydim bilmiyorum ama kazanmıştım 4 yıllık bir universite.
son tercihimdi Eskişehir ama olmuştu işte.
ordada vardı eski akadaşım.
ede vardı.
hatta antalyada okurken söz bile vermiştim hıçkırarak
-ede çok yalnızım. sana söz veriyorum ne olursa olsun senin yanına gelicem 2 sene sonra’ diye .
sözümüde tutmuştum artık.
beni eski bi dostumdan ayrı koyan şey sadece zamandı artık.
oda geçiyordu biliyordum.o da bilmeliydi.
aradım

O anı tekrar yaşamak üzereydim.
o an dediğim sonuç anı değil.
o amk sitesinin o sabah yoğunluğundan dolayı hata verip durmasıydı.
bi kaç denemeden sonra tc mi girip sonuca ulaşmak üzereydim.
ve gördüm. hayatımda yeni bir sayfa olan o sonucu gördüm.
yaşadığım şey sevinç değildi mutlulukta değildi.
içim buruktu nedenini bilmiyordum.
sanki bütün gün hata verse daha mutlu olurmuşum gibi hissettim.
fotoğrafa baktım.
sarı siyah çizgili bir hırka.
boğazı eskilikten dolayı şarkmış,
güneş altında rengi açılmış sarı bir tişört.
Aklıma geldi

-gece benimlemi yattın amk.
-yarrağa bak tipe gel amk şekle bak
-Bu bintemi sınava giriyo anne
-tamam işte sıralamada bu lavuğu geçeriz bilader
-nerden gelmiş amk sokak çocugu gibi
-Allahtan bizim çocuğumuz böyle değil Bey
-kaç kez giriyorsa sınava kimse gelmemiş ümidi kestiler herhalde bundan
-bak bak kalemle silgi getirmiş enayi sanki bi gib yapacak
-adaş bu geçen gece pavyonda karıyla göbek atan denyo değimli?

Günler haftalar geçti ve puanlar açıklandı.
o gün beklide hayatımın en heyecanlı günüydü.
bakirliğimi bi amlıya kaptırmak beklide bundan heyecanlı değildi.
çünkü puan kötü gelirse amlı devri son bulacak toz toprak bana kavuşacaktı.
puan iyi gelirse amlılar ve daha birçok fırsat kaldığı yerden devam edebilecekti.
o gün gibmeyip yarına bıraktığım karıların, içmeyip yeter dediğim biraların,
okumuyorum deyip kaldırıp attığım kitapların değerini bir kez daha anladım.
ama dedim ya taktik bu kez doğruydu ve puanım 2 yıllıkların çok daha üstündeydi.
ben ki 2 yıllık tercih bile yapma gereksinimi duymadan 4- hatta 5 yıllık okul arar olmuştum.
tercih kitapçığı en yakın dostum gibiydi.
sarılıp uyumak istedim gideceğim üniversitedeki amlılara sarılacakmış gibi.

işe başladım. antalya nın temmuz sıcağında sabah 8 akşam 6 kazma, kürek toz toprakla uğraşıyordum artık.
iş ne kadar zor olursa babam o kadar zevk alıyordu sanki.
o işçilerin başında
kliması püfür püfür üfleyen arabasının içinden işçilere ’bunu al şunu al çalışınnn uleynnn ‘ derken
bana da ‘aferin çalış çalışta kalemin kitabın değerini anla’ diyordu.
bende kendi elimde kazmayla kendi mahkememde kendimi yargılıyordum.
Oturuma ara verildiğinde de kaş’ın güzel renkli ,tertemiz denizinde keyfimi yapıyordum tabi.

Diyerek Antalya da boşa harcadığım 2 yılın üstünü kapatmaya çalıştım.
ağustosa kadar vaktim vardı.
okul ne oldu mezun olabildin mi diye sorarlarsa bir şekilde topu taraftara atmam gerekirdi.
taraftarı bulmuştum.
babamın yanında işe girip orda çalışanlar benim en büyük destekçim olacaktı.
artık benden büyük insanları nasıl yönlendirebileceğimi öğrenmiştim.
ama bu annem ve babama pek sökmediği için başkalarında denemem gerekirdi.
denedim ve oldu