Hiçbirinizi tanımıyorum. Yolda görsem selam dahi vermem. Yüzünüze bile bakmam hattâ.Bi tanenizin bile ismini bilmiyorum üstelik.

Ancak 4 yıldır ailemden uzakta izmir'de öğrenci evinde kalıyorum. Üniversitenin bütün lanet şartlarından geçtim. Evde sadece pirinç varken ve tek 1 lira bile yokken tuzsuz pilav yemek zorunda kaldım. Niye bunu örnek olarak verdim merak edenler yapsın yesin sonra bi daha yorumlasınlar olayın berbatlığını.Şimdi bi kaç haftam kaldı bitmesine bi nevi tezkere gibi.
Asıl yazmak istediğim bu zor yılların lanetli günlerinde hepiniz hiç farkında bile olmadan bana pgibolojik destek oldunuz. Nasıl mı?
Bütün sıkıcılıklardan ve etrafimdaki insanlardan kaçıp buraya sizin cümlelerinize sığındım ve neredeyse hergün birinizle konuştum.Çoğunuzla taban tabana zıt görüşlere sahip olabilirim belki inanın bu hiç mesele değildi.
asıl mesele derdin su gibi aktığı gecelerde bi tebessümü kimin sağladığıydı.
Ben genelde burada yani sizde buldum.
HePinizi seviyorum ulan.
inananlara Allah'tan,
inanmayanlara Darwin'den
affınızı dilicem.
Hepinize eyvallah.

Seni bile seviyorum bin kurusu.

Hepinizi tek tek şukuladım olur olmaz yerde ciddiye alışınıza gurban beyler.