hepimiz anormaliz dimi lan

yaz tatilinde bu konuşmayı necati'ye aktardım. hiç bir şey demedi. kötü olmuş be kanka.

iyice sadelemişti cümleleri, eskisi gibi teselli etmiyordu. bildiği bi şeyler vardı belli ki.

üstelemedim. aynen ya deyip geçiştirdim. o yaz tatili dediğim gibi oyunla, sözlükle falan geçmişti.

arada dışarı çıkardım ama çok nadir haftada 1 falan . yetiyordur artıyordu.

meslek lisesi olduğumuz için lise 4 de staj yaptık. bu yüzden lise 4 ü öyle ahım şahım uzun uzun anlatmayacağım.

görmüyordum tuğçeyi, ayrıca işte kafam meşgul olduğu için aklıma gelmiyordu. ama gece olduğunda başımı yastığa koyduğumda, rüyalarımda...

haftada 2 gün okula gidiyorduk, pek çıkmıyordum dışarı, kitap okuma hobisi edinmiştim o sene. ironi kitabını okumuştum max barynin.

hoşuma gitmişti bayağı. bi de yabancı dizi izliyordum internetten. kafamı bir şeylere vermek iyi gelmişti.

ama düşnüüyordum bazen, lise 4 bitiyor sırada üni. var vs. napıcam ne edicem. mutlu olacak mıyım. klagib hayat kaygılarının seline kapılmıştım ben de.

o sene dediğim gibi etkisizdi. çok sıradandı. olağan dışı bir şey olmadı hayatımda. ygsye girdik, 165 puanla çıktım aq. o sene girmedim bir üni.ye seneye denerim dedim anneme.

olur sen nasıl istersen dedi. kendi yolumu kendi çizmeme izin verirdi. ama başıboş da bırakmazdı. canım annem benim. sen de olmasan şu hayatta kimsem yok.

okul kapanacağı sıra bizim sınıfdan erkeklerle bir lokantaya gittik staj paralarından koyup. necati başta gelmicem dese de gelmişti.

o akşam orda içtik bayağı. inanın evin yolunu hatırlamıyordum. iyi içmiştik. 2 büyük bitmişti. çok fazla başım dönüyordu . necati bizde kal olm ararız anneni merak etmesin kadıncağız dedi.

başta rahatsızlık vermek istemesem de mecburiyetten kabul ettim. annem ile necatinin annesi konuştu. sesini duyabiliyordum telefondan. bayağı endişelenmişti.

endişelenilecek kadar içmiştim doğrusu. o gece, neden tuğçe beni sevmiyor ulan neden diye ağlamışım lan yatakta. necatinin dediğine göre. ama inanın ne kadar kafamı zorlasam da hatırlayamıyorum.

sabahında okula gitmedik tabi ki. oturduk kahvaltı ettik. biraz yürüyelim mi dedi necati.

olur valla ya hala başım dönüyor anasını satiyim.

iyi hadi hazırlan sen, ben bi duş alayım. sen de al istersen ?

yok olm evde alırım artık boşver.

iyi sen bilirsin.

çıktık kayalıklarda oturduk denize taş maş attık. gece ağladığımı anlattı necati. güldüm. söze girdi.

sen cidden seviyor musun hala bu kızı ?

bilmiyorum necati, bilmiyorum amk. bir yanım gibtir et diyor, bir yanım kopamıyor.

neden seninle olamadığını söyleyeyim mi ?

sen nerden biliyon la ?

...

o sene, bu olayla kapanmıştı. yaz tatilinde hiç bir şey yoktu. uğraşabileceğim hiç bir uğraş. internetten oyun oynayarak geçiriyordum zamanımı. para ihtiyacı olmuyordu. rahmetli dedem ve anneannemin maaşları zaten yetiyor artıyordu. bir annem bir bendik koca evde.

beyler kendimden çok bahsetmedim. geçen ay 19a bastım. 15 yaşında babamı kaybettim kalp yetmezliğinden. babamı çok sevmezdim. ya da ne bileyim.

çok ilgilenmezdi benimle. ben hep yalnız kalırdım. bağırması, dövmesi yoktu ama bir kere kucağına alıp başımı okşamamıştır.

bir kere bile okul nasıl geçti dememiştir. ve inanın beyler hiç unutmam küçükken portakal kaçmıştı boğazıma, annem deliye dönmüştü benimle ilgilenirken.

babam kılını bile kıpırdatmadan televizyona bakmaya devam etti. o gece ağladığım kadar ağlamamışımdır cenazesinde.

ben çok ağlayamam beyler, duygusuz derler etrafımda bana, bilmiyorum ağlayamam. içime atarım, etrafı dağıtırım. ama gözümden yaş akmaz.

ama küçükken çok ağlardım. gizli gizli olurdu çoğu. ama özlemiyor değilim babamı. birini kaybettiğinde değerini yavaş yavaş anlıyoreunuz ya doğru.

ben hep yalnızdım beyler. annem oldu etrafımda. hep kolladı, sakındı beni. ne istesem karşı çıkmadı. inanın çok şanslı bir çocuk olarak büyüdüm. maddi olarak istediklerim yanı başımda. ama maneviyata gelince iş değişiyor.

ben hep yalnızdım beyler. terkedildim hep, babam, arkadaşlarım, tuğçe. hep gittiler uzaklara. acı olgunlaştırıyor insanı. hani kavga ede ede öğreniyorsunuz ya adam dövmeyi. o misal. hayat vurdukça ben ağladım. vurdukça ağladım. ve şu an ağlayamıyorum.

üzülüyorum beyler, insanlar acımasız lan. bi biz varız şu hayatta, bi de bizi sevenler. sizi seven birisi olduğuna eminseniz terketmeyin onu. o sizi terketsin günü gelince ama siz yapmayın. pişman olursunuz.

2010 yılında kayıt oldum sözlüğe, aktif değildim çok, ama seviyordum bu ortamı lan. ne bileyim ne kadar sövsek de birbirimize samimi ortam amk.
kin yok, acı yok, nefret yok, terketme yok. bu yüzden sanal aleme takılıp kaldım sanırım. bu yüzden çıkasım gelmiyor dışarı.

çünkü beyler. çünkü, dışarda onlar var. gerçek insanlar. onlardan nefret ediyorum. biz bize yeteriz dimi lan ? dimi olm ? onlar mutlu olsun. hayatlarının kadınını bulduğuna inansınlar, aşk yaşadıklarına inansınlar. biz bize yeteriz lan.

http://www.youtube.com/watch?v=V0LbzZKLe4w

asla ama asla bir kızla tartışmayın. tabi ipler sizin elinizde değilse. tüm konularda haklıydı. erken yatmam, okulda yanına gitmemem, ilgi göstermemem.

ama benim de haklı olduğum bir konu vardı elbet. ayrılık sebebimiz olacak bir konu.

asla ama asla bir kezbanla çıkmayın beyler. dağı taşı gibin. ama yapmayın. lütfen.

iplerden bahsediyordum. okulda yanına gitmediğimden şikayetçiydi. ben de gittim. dersler bittikten sonra bahçede çimlerle arkadaşlarıyla oturduk. 6 kezban etrafımdaydı.

hayatımın en sıkıcı anıydı. hala bunu söyleyebilirim.

kimse konuşmuyor herkes birbirine bakıyor. cehenneme düştüm dedim. kalkmak için izin istedim yaa. kezbanların üçü hep bir ağızdan yaa otur yeni geldin hemen nere gidiyon ...

oturduk haliyle. bunlar erkek arkadaşlarının konularını açtı. ben de onları dinlemek zorunda kaldım. benimkiyle hiç konuşmuyorduk. ortada konuşacak bir konu yoktu. ee naptın bugün ?

böyle soru mu olur amk napıcam derslere girdik işte.

hiiç canım öyle sınavlar falan sen naptın ?

aynen ya biz de 2 sınav olduk.

ha * nasıl geçti.

kötü ya çalışmadım kii :(

boşver 2. sınavda düzeltirsin.

asla ama asla beyinsiz bir kızla çıkmayın beyler. gidin bilgisayarın modemini gibin. ama yapmayın. nolur.

ingilizceden açıldı konu. beyler 150 kişilik lisede, ingilizcesi en iyi olan bendim. bunu bilir bunu söylerim. lise 3 den beri hiç bir ingilizce sınavım 99 bile gelmedi. tamamen 100 üzerine dayalı.

yarın sınav var ingilizceden hiç kafam basmıyo yaa :( :( :(

ben seni çalıştırayım canım ?

yok anlamıyom kii :(

nereleri anlamıyorsun göster. defterini çıkartıp bir kaç yer gösterdi, past tense falan filan. anlattım anlamadı. anlattım anlamadı. akşama telefonda anlatayım istersen diyerek başımdan savdım. ve akşam olduğunda uyuyor numarasına yatarak mesajlarına cevap vermedim.

sıkılmıştım lan. çok ağır bir liseliydi kız. aradığım eşin hiç bir özelliğine sahip olmamakla beraber olgun değildi.

sonra bunun nöbetçi olduğu bir gün nescafe alıp yanına gitmeye karar verdim. olay şöyle gerçekleşti

kantinden nescafe alınır
---
nöbetçi masasına doğru hareket edilir.
---
tam o sırada yan yana oturup gülüşen aslı ile tuğçe görülür.
---
onlar beni görmeden ters dönülüp sınıfa gidilir.
---
nescafe içilirken içten içe hasgibtir çekilir.

http://www.youtube.com/watch?v=W4-IZTZkTY8

sömestr tatilinde biraz eskiye dönüş yaşamıştım, ara ara rüyalarıma girer olmuştu tuğçe. iç çekip düşünmeye başlamıştım şimdi napıyor acaba diye.

yelkenler suya inmişti yani. karşı koyamıyordum aq. bir süre sonra aklımdan çıkmamaya başladı. ama bunu kimseye söylememe kararı verdim. nolur nolmaz. ve söylemedim de.

2. dönemin ilk günü bir kız gelmişti okula. ama öyle okul sırasında çıkartılıp tanıştırılmadı. rastgele dolaşırken gördüm. merak ettim, daha önce görmediğim bu kız kimdi. kesin yeni gelmiştir diyerek gibtir ettim.

ama sürekli karşılaşıyorduk. koridorda, kantinde, her teneffüs görüyordum illa. sanki takip ediliyormuşum gibi. dayanamayıp bi gün bizim sınıfın kız ustasına sordum. yüksel.

bu binin kızlarla arası iyidir. yani hiç tanımasın direkt gidip çıkma teklifi eder. okuldaki kızların %80 inin numarası vardı bunda. bildiğin prof. yani.

neyse sordum.

şu kız kim usta ? yeni mi gelmiş ?

bilmem, gidip sorayım ?

yok lan saçmalama, merak ettim öyle görmedim de.

dur öğrenirim. ( çevresi geniş araştırıyor tabi . bir mesaj ile bilgileri geldi bize )

aslı, lise 2. sınıf, çocuk gelişimi bölümü okuyor.

hee iyiymiş.

ayarlıyım mı ?

yok be olm. öyle merak benimkisi gibtir et.

iyi bakalım.

kızı tarif ediyim. biraz sırık. benden 2 cm falan uzundu. bizim okulun kızları biraz cüce ve çelimsizdir. fakat aslı manken gibiydi. uzun bacaklar, güzel bir fizik.

1 hafta geçtikten sonra düşünmeye başladım, acaba ayarlasam mı ? amaan gibtir et olm. öyle kızı boş bırakır mı bizim abazalar kapmışlardır bile.

ertesi gün dayanamayıp mesaj attım yüksele.

birader, şu kız vardı ya aslı mıdır nedir. var mı tel. numarası sende

yok valla ya, alırım ama. noldu hayır mı ?

hayır bakalım inş.

tamam dur.

telefon numarasını 10 dakika gibi bir süre geçtikten sonra yollamıştı. düşündüm, düşündüm, düşündüm. ulan nasıl bir giriş yapıcam. merhaba desem sen kimsin be salak gibi bi tavırla karşılaşacaktım bu da iyi olmazdı başlangıç için.>

beyler şunu söyliyim. kız konularında hassasımdır. bir kızla çıkıyorsam çakmak için değil evlenmek içindir. ulan düşünün 2 haftadır gördüğüm kızla evlilik planları yapıyorum. ne salakmışım. ama hala öyleyim. *

kızlarla muhabbeti beceremem. itici gelir çoğu. ya da bizim liseye has bir durumdu. ama bu kızdan sonra uzun bir süre ilişkiye tövbe edecektim.

fotoğrafı açtığımda beni deliye çeviren, beynimden vuran bir şey gördüm. tuğçe grubun arasında gitar çalıyordu. emin olmak için bir kaç fotoğrafa daha baktım tabi, ama nafile.

bana kursu bıraktı denilen kız için ben yemeden içmeden kesildim. ben de bıraktım. evden 3 hafta civarı çıkmadım. ve o orada gitar çalıyordu.

insanların ne kadar şerefsiz ne kadar dönek olduğunu anladım o an. ve kararımı verdim. tuğçeyi tamamen silmiştim. bir kız, bu kadar dönek bir kızı hala kalbimin baş köşesine oturtacak değildim.

o sıralar için hatırlayabildiğim tek şey, kapının cdıbını indirmemdi bileğimle. o kadar bağlanmıştım ki, ne kadar salakmışım diyorum. ama hala facebookda fotoğraflarına bakmıyor değilim.

bilmiyorum, sevmiyorum aslında ama özledim lan. onu gördüğüm zaman günüm neşe ile devam ediyordu. sırf onun için koşa koşa okula giderdim ben. teneffüsü iple çekerdim. bazen sıkılıp uyuyakalırdım tabi..

neyse konular bunlar değil::

hastaneden çıktıktan sonra necatiye çağrı attım. döndü bu.

naber kanka

iyi değilim, konuşalım mı bi ara.

olur da şu an müsait değilim ben seni ararım okey ?

tamam, uyar.

eve gidesim yoktu oturdum bir parka. gelen geçeni seyrettim amk. işsizdim. tam bir serseriydim adeta. hayatta hiç bir işi yaver gitmemiş, tanrıyla husumeti devam eden bir insan.

içimdeki sıkıntı git gide büyüyordu. o an tuğçenin telefon numarası olsa arar söverdim. fakat elimde ev adresinden başka bişey yoktu. onda da gidip kapısını kıramam ya.

2 gün sonra necatiyle konuştuk olanları anlattım. biraz teselli etti, boşver unut o zaman, sana yapılmış yamuğu unutup körü körüne sevmeye devam mı edeceksin ?

haklıydı amk. o kadar da salak değildim. bana kız mı yok aq. yaz tatilinin bitip okulların açılmasına kısa bir süre kalmıştı. lise 3 olmuştum. fakat durulmuştum bir hayli.

sınıftakilerle aram o kadar kötü değildi. teneffüslerde gruplarına katılır, sohbet ederdik. her şeyden, karı kız futbol çok nadir de olsa sınavlar . sınıfımız tembellik konusunda bir numaraydı.

sınav günü herkes sabahtan sıraları birleştirip çalışır bi şeyler ezberler sınavdan 45-60 alıp çıkardık. bu bize yeterdi amk daha ne. liseyi kalmadan bitirelim de ne olursa olsun havasında ilerliyoduk

o sene okula yeni bi çocuk gelmişti. hiç unutmam. orhan. sessiz sakin biriydi. ama öyle pısırık değil. biz bunla kantinde tanıştık, sonrasında baya baya beraber takılır olduk. bunu aldım bizim gruba. birlikte okul bahçesinde dolaşıyoruz 8-10 kişi çete gibi amk.

tuğçeyi de görüyorum ama eskisi gibi takmıyorum. o yine kapıları kapatmaya devam ediyor. ben gülüp geçiyorum. 1. dönem böyle geçti beyler.

2. dönem biraz garip olacaktı benim için.