hepimiz anormaliz dimi lan

o sene, bu olayla kapanmıştı. yaz tatilinde hiç bir şey yoktu. uğraşabileceğim hiç bir uğraş. internetten oyun oynayarak geçiriyordum zamanımı. para ihtiyacı olmuyordu. rahmetli dedem ve anneannemin maaşları zaten yetiyor artıyordu. bir annem bir bendik koca evde.

beyler kendimden çok bahsetmedim. geçen ay 19a bastım. 15 yaşında babamı kaybettim kalp yetmezliğinden. babamı çok sevmezdim. ya da ne bileyim.

çok ilgilenmezdi benimle. ben hep yalnız kalırdım. bağırması, dövmesi yoktu ama bir kere kucağına alıp başımı okşamamıştır.

bir kere bile okul nasıl geçti dememiştir. ve inanın beyler hiç unutmam küçükken portakal kaçmıştı boğazıma, annem deliye dönmüştü benimle ilgilenirken.

babam kılını bile kıpırdatmadan televizyona bakmaya devam etti. o gece ağladığım kadar ağlamamışımdır cenazesinde.

ben çok ağlayamam beyler, duygusuz derler etrafımda bana, bilmiyorum ağlayamam. içime atarım, etrafı dağıtırım. ama gözümden yaş akmaz.

ama küçükken çok ağlardım. gizli gizli olurdu çoğu. ama özlemiyor değilim babamı. birini kaybettiğinde değerini yavaş yavaş anlıyoreunuz ya doğru.

ben hep yalnızdım beyler. annem oldu etrafımda. hep kolladı, sakındı beni. ne istesem karşı çıkmadı. inanın çok şanslı bir çocuk olarak büyüdüm. maddi olarak istediklerim yanı başımda. ama maneviyata gelince iş değişiyor.

ben hep yalnızdım beyler. terkedildim hep, babam, arkadaşlarım, tuğçe. hep gittiler uzaklara. acı olgunlaştırıyor insanı. hani kavga ede ede öğreniyorsunuz ya adam dövmeyi. o misal. hayat vurdukça ben ağladım. vurdukça ağladım. ve şu an ağlayamıyorum.

üzülüyorum beyler, insanlar acımasız lan. bi biz varız şu hayatta, bi de bizi sevenler. sizi seven birisi olduğuna eminseniz terketmeyin onu. o sizi terketsin günü gelince ama siz yapmayın. pişman olursunuz.

2010 yılında kayıt oldum sözlüğe, aktif değildim çok, ama seviyordum bu ortamı lan. ne bileyim ne kadar sövsek de birbirimize samimi ortam amk.
kin yok, acı yok, nefret yok, terketme yok. bu yüzden sanal aleme takılıp kaldım sanırım. bu yüzden çıkasım gelmiyor dışarı.

çünkü beyler. çünkü, dışarda onlar var. gerçek insanlar. onlardan nefret ediyorum. biz bize yeteriz dimi lan ? dimi olm ? onlar mutlu olsun. hayatlarının kadınını bulduğuna inansınlar, aşk yaşadıklarına inansınlar. biz bize yeteriz lan.

yaz tatilinde bu konuşmayı necati'ye aktardım. hiç bir şey demedi. kötü olmuş be kanka.

iyice sadelemişti cümleleri, eskisi gibi teselli etmiyordu. bildiği bi şeyler vardı belli ki.

üstelemedim. aynen ya deyip geçiştirdim. o yaz tatili dediğim gibi oyunla, sözlükle falan geçmişti.

arada dışarı çıkardım ama çok nadir haftada 1 falan . yetiyordur artıyordu.

meslek lisesi olduğumuz için lise 4 de staj yaptık. bu yüzden lise 4 ü öyle ahım şahım uzun uzun anlatmayacağım.

görmüyordum tuğçeyi, ayrıca işte kafam meşgul olduğu için aklıma gelmiyordu. ama gece olduğunda başımı yastığa koyduğumda, rüyalarımda...

haftada 2 gün okula gidiyorduk, pek çıkmıyordum dışarı, kitap okuma hobisi edinmiştim o sene. ironi kitabını okumuştum max barynin.

hoşuma gitmişti bayağı. bi de yabancı dizi izliyordum internetten. kafamı bir şeylere vermek iyi gelmişti.

ama düşnüüyordum bazen, lise 4 bitiyor sırada üni. var vs. napıcam ne edicem. mutlu olacak mıyım. klagib hayat kaygılarının seline kapılmıştım ben de.

o sene dediğim gibi etkisizdi. çok sıradandı. olağan dışı bir şey olmadı hayatımda. ygsye girdik, 165 puanla çıktım aq. o sene girmedim bir üni.ye seneye denerim dedim anneme.

olur sen nasıl istersen dedi. kendi yolumu kendi çizmeme izin verirdi. ama başıboş da bırakmazdı. canım annem benim. sen de olmasan şu hayatta kimsem yok.

okul kapanacağı sıra bizim sınıfdan erkeklerle bir lokantaya gittik staj paralarından koyup. necati başta gelmicem dese de gelmişti.

o akşam orda içtik bayağı. inanın evin yolunu hatırlamıyordum. iyi içmiştik. 2 büyük bitmişti. çok fazla başım dönüyordu . necati bizde kal olm ararız anneni merak etmesin kadıncağız dedi.

başta rahatsızlık vermek istemesem de mecburiyetten kabul ettim. annem ile necatinin annesi konuştu. sesini duyabiliyordum telefondan. bayağı endişelenmişti.

endişelenilecek kadar içmiştim doğrusu. o gece, neden tuğçe beni sevmiyor ulan neden diye ağlamışım lan yatakta. necatinin dediğine göre. ama inanın ne kadar kafamı zorlasam da hatırlayamıyorum.

sabahında okula gitmedik tabi ki. oturduk kahvaltı ettik. biraz yürüyelim mi dedi necati.

olur valla ya hala başım dönüyor anasını satiyim.

iyi hadi hazırlan sen, ben bi duş alayım. sen de al istersen ?

yok olm evde alırım artık boşver.

iyi sen bilirsin.

çıktık kayalıklarda oturduk denize taş maş attık. gece ağladığımı anlattı necati. güldüm. söze girdi.

sen cidden seviyor musun hala bu kızı ?

bilmiyorum necati, bilmiyorum amk. bir yanım gibtir et diyor, bir yanım kopamıyor.

neden seninle olamadığını söyleyeyim mi ?

sen nerden biliyon la ?

...