zaten insan fobim vardı bir de allahtan korkmaya başlamıştım. bize boyun eğmeyi aşılıyorlardı. kursta çocuklar grupça takılırdı ben genelde ayrı olurdum gruptan. saç fazla uzatamazdım çocukken o da içimde ukte olarak kalmıştı benim. saçımı kestirmemi söyledi babam. gittim berbere bin berber üçe vurdu saçımı. çok çirkin olmuştum bana göre. yalvardım dedim baba gitmiyim yarın kursa diye bin üsteledi gideceksin diye. annem rahatsız olurmuş. ulan çocuğum daha ben bırak bir gün beniöm istediğim olsun olmaz mı? hayır gideceksin kursa. gittim beyler o gün de taşşak konusu oldum.ben ortamda pek ağlayan bir tip değilim beyler. insanlar beni güçsüzken görsün istemem gülerim o yüzden. hatta anneannem benimle aptal diye dalga geçer.ona göre duygularımı açığa çıkarmadığım için aptalmışım. evet doğru belki anneanne ama ben çocuktum. benimle öyle konuşma ki bu yaşıma geldiğimde biraz özgüvenim olsun be anneanne.ne istedin ki benden?

en çok büyük iskender gibi olmak isterdim ben. öyle güçlü bir karakter olsaydım ki adımı duyanlar bir adım geri atsalardı. namım yüzyıllar boyu devam etseydi. beni öldüren tek şey kendi vücudum olsaydı. olamadım beyler. umudum vardı bu yaşıma kadar fakat artık anladım. bizler kaybedenleriz.bu yaşıma kadar hep ünlü ve başarılı biri olacağımı sanırdım.hep ben konuşulacaktım dünyada. bunun için beynimi geliştirmeye çalıştım. dedim ya tarih severdim. sırf yavuza özendiğim için satranç oynuyordum beyler.ben de onun gibi zekamla düşmanlarımı alt edecektim.bu dünyada koca bir zütün zekadan daha önemli olduğunu şimdi anlıyorum. zeka iyi bir şey değil beyler zeki olmaya çalışmayın. salaksan gündem olursun konuşulursun saygıdeğer biri olursun. zeka sahibi isen oktay sinanoğlu gibi konuşulmadan yok olur gidersin. bunu yeni yeni anlıyorum.

beatles a takmıştım bi aralar beyler. öyle müzik dinlemeyi seven bir insan değildim küçükken.ama lisede yalnızlığın da etkisiyle takıldım bu gruba dinledim şarkılarını. güzel geliyordu bana. çok masum ve içtendi şarkıları. müzik sektörünü pek sevmem özellikle türkiyede. beyler ben çok yanıldım. hayatı farklı anladım ve bedel ödedim bu yüzden.ya da ben öyle düşünüyorum. bilmiyorum beyler.

şarkı çalıyor şuan. kulaklığım takılı. başım ağrıdı fakat kapatmayacağım şarkıyı. zira yüreğim daha fena ağrıyor. ilaç gibi geliyor şarkılar. beyler tıp çözemiyor beni.ya da ben çözülmek istemiyorum ne bileyim. görüntüm giysim sadece alıştım karıştım bu duruma. inanıyorum artık ama yine de kötü durumum.bi arkadaş ergenlik demiş. keşke öyle olsaydı.ama ben kendimi bildim bileli bu durumdayım.ne yapalım biz de böyle doğmuşuz kader buymuş. zarar veriyorum etrafımdakilere. zihnen yoruluyor çevrem.bu yüzden belki yazlnızlığım.ben kendimi de yedim beyler. içten içe çürüyorum .ne yapacağımı da bilmiyorum. yaşıyyorum işte öyle. sırf yaşamak için

ne kadar zor hayat.hep sonradan geliyor aklıma bunlar işte. bazen silah alsam elime gidip doğuda savaşsam diyorum.en azından boş yere ölmem amk.onu yapacak cesaretim bile yok. kilitlenirim ben beyler savaşamam. normalde bu saatlerde gidip sahilde oturumum. fakat dedim ya yaz aylarını sevmem ben.rus olarak doğsam iyiydi ya.hep kış hep soğuk tam bana göre. üniye hazırlandığım yıl dayım öldü beyler. gittik memlekete morga kaldırmışlar dayımı.iyi adamdı. bize gelirdi bazı seneler. gece balkona çıkıp sigarasını tüttürüp dururdu. bazen gündüzleri onunla giderdim. sahilde bi kafede oturur çay içerdi saatlerce ve düşünürdü. kansere yakalandı 3 sene önce. kanser bu yapıştımı bırakmaz. öldü beyler. öldü iyi insanlar fazla yaşamıyor beyler. durumu iyiydi yanlış anlamayın. morgta öyle yatarken son kez görmüştüm onu.bir an kendimi onun yerine koydum. üzülmedim beyler. rahatlamıştı.o sahilde sigara ve çay içen adam sonunda huzura kavuşmuştu. içimde tek bir ukte kalmıştı.o sene gidememiştim hastanesine. biliyordum öleceğini fakat salak kafam gitmemiştim yanına.ah dayı beni affet. affet beni be dayı.ben de senin gibiyim senin annenin benim anneannemin tabiriyle aptalım. yürüyen ruhuz ikimizde uyuşuğuz dayı. affet beni.

üniye hazırlandığım sene ev biraz karışıktı. annemle babamla sürekli kavga halindeydim. babam sürekli polis çağırıyordu eve. polis aklına mı girmiş ne olduysa beni tehdit etmeye başladı. işte seni nezarete attırım veya hastaneye yatırırım diye. zütürdüler beyler. babam sırf bana inat ettiği için ambulans çağırdı ve özel bir hastaneye zütürdüler beni. konuştum doktorla içimi döktüm. böyle dediğime bakmayın pek konuşamam ben ama az konuştum. annem gözünü korkutun filan demiş doktora. beni yatağa bağladılar beyler. çok korkmuştum. ellerim bağlıydı ve çıkamıyordum oradan. odamı özlemiştim beyler dışarıda yağmur yağıyordu. çok severdim dolaşmayı dolaşacaktım fakat annem engel oldu buna. zorla tutup sakinleştirici vurdular bana. ağlamıştım beyler. sırf boyun eğmediğim için deli yerine konulmuştum. gururum incinmişti. iğne vurduktan sonra saldılar beni. gittim dolaştım fakat aynı ben değildim. kalbime bir ağırlık daha çökmüştü.bir anne oğluna bunu yapar mıydı? ben kendi oğluma bunu yapar mıydım beyler? keşke yaşanmasaydı bunlar. artık ailemi tamamen silmiştim.yok artık onlar benim için. sırf inat uğruna bana neler yaşatmışlardı.

babam muhafazakar dinine bağlı bir insandı.ama her türlü dolabı bilirdi. kafası çalışırdı o işlere. onun böyle çakallıklarını görünce ne yalan söyleyeyim soğudum muhafazakarlıktan. sanki bütün dinine bağlı insanlar öylemiş gibi geliyordu bana. biliyordum bu fikrin yanlış olduğunu ama bilinçaltına yerleşince çıkmıyor kafandan böyle fikirler hep ön yargılı yaklaşıyorsun karşındakine. babamın fikriyle yazın biraz çalışmıtım. orada görünce insanların ikiyüzlülüğünü iyice soğudum insanlardan. işte öyle.

beyler burada yalan söylemeyeyim zaman zaman trollük yapıyorum. giriyorum saçmalıyorum. yazan arkadaşları takip ediyorum. onlar ifade ediyor beni.ben kendimi ifade edemem beyler. dışarıda susarım evde susarım. yalnız kaldığımda konuşurum ama. boşaltırım içimi. ortaokuldayken simit ve meyve suyu almışım okulun top sahasına doğru yürüyorum. üç kişi üçü de sevdiğim kişilerdi. kendi akıllarınca dalga geçtiler benimle. boğuştum biraz onlarla simitim düştü. öğle arasında tek tesellim simitimi aldılar.ben biraz boğuştum fakat intikamımı alamadım. hala simit takıntım vardır bir yerde görünce alıp yerim.ama o simitten aldığım bir ısırığın tadını bulamadım bir yerde.o ısırık benim masumluğumdu. artık o kadar masum düşünemiyorum.

beyler bilirsiniz lise dönemlerini. insanın kafası allak bullak olur. gerçi benim hala öyle. allah var mıydı bunu düşünüyordum. ulan zaten arkadaşın yok senin neyine allah ın varlığı.bi kaç kitap okuyordum bunun üzerine düşünüyordum. mahallede filan zaten dostum yok. olanlarda seni sömürmeye çalışıyor. öyle bi senem geçti lisede hiç unutmam o sene bir bin geldi sınıfa. ikinci sene onun yanına oturacaktım.

beni bu halleri koyanı getir diyeceğim de kaç kişi var hangi birini getirsin adam? yorgun düştüm. savaş yaşıyorum ve bu savaş beni yordu. sanki 40 kişi dövmüş beni öyle bir his. geçer dedim lise bittiğinde. ortaokuldayyken lisede geçer demiştim.ama geçmiyor bu dıbına bastığımın hissi. çoğalıyor ama bitmiyor.bu his beni öldürür beyler. dayım gibi olacağım bunu biliyorum. fazla bir şey takmak istemiyorum bu yüzden. küçükken mahallede mangal yapardıı çocuklar. hepsi toplanır her gün birinin varsa bahçesinde mangal yapıp eğlenirlerdi. beni çağırmazlardı : ) aman boşver. belki ben böyle olmasını istiyorumdur.

yazma istediğim de tükendi artık. huur çocuğu vücut anlıyor ne ile rahatladığımı ona göre davranıyor sanki. yazarken rahatlardım önceden şimdi bi daralma geldi. ulan kendi vücudum bana düşman amk. mutlu oldum diyorum hemen strese giriyorum.ben de anlamış değilim. ilginç.mıknatıs gibi ne bela var beni çekiyor.

imkanım olsaydı barış mançonun dağlar dağlarını açıp anadolunun dağları arasında yalnız bir yolculuk yapmak isterdim.şu dağlarda bir kar olsaydım da olabilirdi şarkı için. vursam kendimi dağlar arasına. belki de kalabalıktan sıkıldım. bilmiyorum aslında derdimin ne olduğunu.bi aralar çok sessiz olduğumu düşünüyordum. asabileştim ama bi faydasını görmedim. dershaneye giderken minibüsten indikten sonra biraz yürürdüm.o yol çok rahattı be.kafamı dinlerdim o 5 dakika. keşke uzasaydı o yol. keşke biraz daha yürüseydim o yolda. yakardım sigaramı kendi başıma yürürdüm. bilerek yavaş yürürdüm. keşke o yolda bi taş olsaydım. keşke doğmasaydım beyler. keşke ölecek kadar cesaretim olsaydı.ben kimim ki yaşam benim neyime? öleceğim beyler hissediyorum çok yakın. dayanamıyorum bu hisse. keşke bir yalan olsaydım.bu dünyada bir huzur yokmuş. anladım bunu.zor oldu ama anladım.

yukarıda bi arkadaş hatırlattı bi ara yazarlığa takmıştım. iskender pala yeni yeni patlamıştı o aralar. onun kitaplarını okuyordum. beyler tarihi severim ben. özellikle divan şiirini. çok anlamlı gelir bana.ben yazamazdım fakat yazmak isterdim. hikaye yazmaya başlamıştım kendi kafama göre yazıyordum. hatta yazdığım bir hikayenin başını dil ve anlatım hocama okutmuştum hamileydi ağlamıştı. çocuk düştü filan yazıyordu hikayede. ondan duygulanmıştı kevaşe. hiç de sevmezdim onu. size yazdığım bir şiiri yazayım beyler. tamamen benden çıktı bu mısralar.

beyler umut dolmak istiyorum.her şey filmlerdeki gibi olsun istiyorum. hikayenin sonunda gülen ben olmak istiyorum. olmuyor beyler başaramıyorum.ben kendi içimde öyleyim sadece.ahh kazansam bir kez.bir kez mutluluğu yakalasam.şu kalbimdeki yürek kalksa bir kez.bir kez insanlar gibi mutlu olsam beyler. dostları etrafımda olsa.bir kez yaz geldiğinde sevinsem. hayır hayır ben böyle doğdum. artık inandım buna.tek yaşayacağım. arada diyorum ki şu işi avantaja çevirsem. yine başarızlık yeniden başarısızlık.o başarılı kişi ben değilim beyler boşuna çabalıyorum. düşünüyorum mezun olsam iyi bir mesleğim olsa. ulan zaten ömrümün 20 yılı geçmiş bu şekilde daha ne mutluluğu.ben böyleyim beyler ölümü kabullendim. artık sadece ölmeyi bekliyorum. başka ne yapabilirsin ki diyeceksiniz. haklısınız başka bir şey başaramam.ama umut olsa.ah bir umudum olsa.her türlü bela duyguyu yaşıyorum ama umut yok.yok.

küçükken dedemle kahveye gidip çay içerdim. bana dondurma ısmarlardı dedem.iyi insandı allah rahmet eylesin. beyaz saçlarını sakallarını taradığı bi tarağı vardı. çok özenmiştim ona çocuk aklı işte. kış tatilinde memleketteyken darlamıştım dedemi illa bana bu taraktan al diye. gidip almıştı sarı kırmızı bir tarak. nasıl sevinmiştim anlatamam. işte ben o tarağı kırdım beyler. dedemin kış kıyamet alıp geldiği tarağı kırdım ben. belki de bu yüzden yüzüm gülmüyor hayatta. hani diyorum ya dostum olmadığını anladım diye hayatta. işte eğer bi dostum olsaydı bu dedem olurdu.ben o tarağı kırdım dede. özür dilerim.

Vay amk aşağı yukarı benim yaşadıklarım fight clubu 40 kere seyretmişimdir lisede bende açılamadım sosyal yönden kötüyüm hayal kurarım bende baya uçuk hayaller ailemle bende ii geçinemem vay mq

diyorum ya bu dünyada bir yerim yokmuş benim.ben acı çekmek için gelmişim gibi hissediyorum. ulan bakıyorum koskoca 20 yıl.20 sene be hiç mi mutlu olmaz insan? biraz mutluluk için neler vermezdim beyler.az biraz gülmek için.yok ama olmuyor işte. insanın geninde olacak mutlu olmak. düşünüyorum taa kaç ışık yılı uzaktaki yıldızlar ölü olduğu halde yanıyor gibi gözüküyor. işte bizler öyleyiz beyler. uzaktan yaşıyor gibi gözüküyoruz fakat az yakınıma gelen anlıyor benim ölü olduğumu. duygularım ölmüş şaşıramıyorum gülemiyorum. yaşadığım tek duygu hüzün ben de ağlıyorum umarsızca. öldüğüme ağlıyorum. boşuna geçen ömrüme ağlıyorum. keşke hayallerimdeki insan olabilseydim. olmadı başaramadım. hapise girip kafa dinlemek istiyorum. neden olmasın ki? ama boş yere girmeyeyim. fikir suçu olsun benimki. neler düşünüyorum böyle. aklım karıştı.hep sonradan pişman oluyorsun. offf

olum bende aynıydım lan gerçi şuana kadar bişey değiştimi dersen insan.. insanın ne oldugunu çözdüm sanırım bu yüzden biraz daha temkinli ve çakalım

Çok mikmek istemiyorum hikayeni ama ben eskiden kendimi çok engellerdim kendi kişiliğimi insanlar rahatsız olacak diye şimdi olduğum kişi gibiyim gerçi o kadar alışmışım ki zor oluyor. Belki de savaşman gereken diğer insanlar değildir kendindir

Kardeş inşallah en sonunda seri katil olmazsın